به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، ما با دو نوع مدیریت روبه‌رو هستیم. نوع نخست که موثرتر و کارآیی بیشتری دارد مدیریت توام با رضایت همکاران است. نوع دوم مدیریت بر اساس جبر و زور است. در این مورد اخیر معمولا رضایت‌خاطر پیروان و همدردی آنها وجود ندارد. تاریخ انباشته از حوادثی است که نشان می‌دهد که مدیریت بر اساس زور نمی‌تواند دوام داشته باشد.
دائما از کوره در می‌روید.
همیشه دست‌کم یک کارمند هست که در خطر اخراج شدن است.
وقتی مشکلی پیش می‌آید، اولین سوالی که به ذهنتان می‌رسد این است: «چه کسی خرابکاری کرده؟»
ایده‌های خوبی از اعضای تیمتان می‌شنوید اما می‌ترسید این ایده‌ها را با مدیریت مطرح کنید و او خوشش نیاید.
دائم درگیر این هستید که خوب به نظر بیایید.
به نظر شما، قدردانی از کارکنان لزومی ندارد. به هر حال آنها دارند بابت کارشان پول می‌گیرند.
وقتی از کارتان خسته می‌شوید، معمولا دلیلش این است که یکی از کارکنان نتوانسته انتظاراتتان را برآورده کند. تک‌تک تخلفات و اشتباهات کارکنان را به دقت زیر نظر دارید.
دقیقا از نقاط قوت و نیازهای آموزشی اعضای تیمتان خبر دارید، اما هنوز نمی‌دانید خودتان چه کم و کاستی‌هایی دارید.
همیشه به کارکنانتان می‌گویید: «این تصمیم بر عهده من نیست. از دست من خارج است.»
انتهای پیام/
