به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، زمانی که فردی احساسات دیگران را نادیده می‌گیرد یا دیگر ارتباط احساسی برقرار نمی‌کند، دچار کناره گیری عاطفی شده است. این افراد نمی‌توانند روابط عاطفی داشته باشند و معمولا تمایلی هم برای چنین روابطی ندارند. افرادی که درگیر چنین حالتی‌اند، مشکلاتی چون استرس در رابطه و صدمات ناشی از پایان آن را تجربه نخواهند کرد.
علائم کناره گیری عاطفی
مشکل کناره گیری احساسی در هر فرد نشانه‌های منحصربه‌فردی دارد. برخی از علائم را در ادامه نام برده‌ایم، علائمی که در بین افرادی که با این مشکل دست‌وپنجه نرم می‌کنند متداول‌اند.
درددل‌نکردن
ترجیح تنهایی
بی‌توجهی به دیگران
دوری از حضور در جمع
هم‌دلی‌نکردن با دیگران
ناتوانی در ابراز احساسات
مشکل در برقراری و حفظ روابط
علت کناره گیری احساسی
افراد به‌دلایل مختلفی مانند مشکلات روانی یا واکنش به شرایط سخت از ارتباطات عاطفی دوری می‌کنند. در ادامه، به بعضی از شایع‌ترین علت‌های ایجاد این مشکل اشاره می‌کنیم.
تجربه‌های تلخ گذشته
افرادی که در گذشته مورد سوءاستفاده قرار گرفته‌اند، از نظر احساسی نادیده گرفته شده‌اند، یا ضربه خورده‌اند بیشتر از دیگران دچار کناره گیری احساسی می‌شوند؛ برای مثال، کودکانی که در شرایط سخت رشد می‌کنند، برای مقابله با این شرایط از ارتباطات عاطفی دور می‌شوند.
بیماری‌های روانی
برخی از بیماری‌های روانی نیز ممکن است علت کناره گیری عاطفی باشند. این بیماری‌ها را در ادامه نام برده‌ایم:
افسردگی
اختلال دوقطبی
اختلالات شخصیتی
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD).
مصرف برخی از داروهای خاص
مصرف بعضی از داروهای روانی بیماران را دچار کناره گیری احساسی می‌کند؛ برای مثال، برخی از داروهای ضدافسردگی مانند داروهای مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) ممکن است این مشکل را ایجاد کنند. در صورتی که بیمار با مصرف این داروها علائم کناره‌گیری را تجربه کرد، باید با پزشک خود مشورت کند. پزشک یا دوز داروی بیمار را تغییر می‌دهد یا داروی دیگری برای درمان افسردگی تجویز می‌کنند.
روش تشخیص کناره گیری عاطفی
ساده‌ترین راه برای تشخیص کناره گیری احساسی توجه به علائم آن است. افرادی که این علائم را دارند باید با روان‌شناس یا روان‌پزشک مشورت کنند. در برخی موارد، این علائم موقتی‌اند. منتها گاهی این علائم نشانه‌های مشکلاتی چون بیماری‌های روانی هستند و به پیگیری و درمان جدی نیاز دارند.
زمانی که بیماران از علائم انزوای عاطفی با پزشک صحبت می‌کنند، او باید وضعیت روانی و جسمی بیمار را بررسی کند. اگر مشکل جدی‌تری وجود داشته باشد، پزشک آن را تشخیص می‌دهد. منتها اگر فرد بیمار نباشد، می‌تواند با مراجعه به روان‌شناس و استفاده از راهکارهای او علائم کناره گیری احساسی را بهبود بخشد.
بیماران، برای کمک به تشخیص بیماری‌های احتمالی، باید سابقه سلامت جسمی و روانی خود را به‌صورت کامل برای پزشک توضیح دهند. وقایع عاطفی که در زندگی فرد رخ داده، احساسات و رفتارهای او تأثیر بسزایی بر انزوای عاطفی دارند؛ بنابراین، بیماران باید درباره اتفاقاتی که زندگی آنها را تحت‌تأثیر قرار داده است صحبت کنند.
درمان کناره گیری عاطفی
پزشک، با بررسی علائم و وضعیت روانی بیمار، علت بروز انزوای عاطفی را پیدا می‌کند و با بهبود علت، معلول آن نیز حل می‌شود؛ برای مثال، بیمارانی که به‌دلیل افسردگی یا اختلالات شخصیت به انزوای احساسی می‌رسند، بعد از درمان افسردگی می‌توانند دوباره روابط عاطفی مؤثری با دیگران برقرار کنند.
روان‌درمانی یا دارودرمانی روش‌هایی‌اند که برای درمان کناره گیری عاطفی و علت آن به کار می‌روند. روش‌های روان‌درمانی خود به ۲ دسته تقسیم می‌شوند: درمان‌های شناختی ـ رفتاری (CBT) و درمان‌های پذیرش و تعهد (ACT). در ادامه، هرکدام از این روش‌ها را توضیح داده‌ایم.
درمان شناختی ـ رفتاری:
در این روش، باورها و ناهنجاری‌های رفتاری که باعث کناره گیری عاطفی شده‌اند بررسی و درمان می‌شوند. روان‌شناسان در متد CBT راهکارهای جایگزین برای مقابله با شرایط تنش‌زا به بیمار پیشنهاد می‌دهند. آنها همچنین به بیمار کمک می‌کنند مهارت‌های احساسی خود را توسعه دهد و ارتباطات مؤثر داشته باشد.
درمان پذیرش و تعهد:
در این روش، پزشکان به بیماران کمک می‌کنند احساساتشان را بهتر بشناسند و آنها کنترل کنند.
انتهای پیام/
