به گزارش گروه فرهنگی یکتا پرس، استان گلستان در شمال کشور، از بکرترین مقاصد گردشگری ایران به شمار می‌آید که هر سال، میزبان خیل عظیمی از علاقه‌مندان به طبیعت است. دیدنی‌های استان گلستان از جاذبه‌های طبیعی گرفته تا تاریخی و زیارتی، آن‌قدر متعدد، دلفریب و زیبا هستند که امکان ندارد شما را بارها و بارها به‌سمت خود نکشانند.
روستای ییلاقی زیارت در میان دو دامنه کوهستانی و جنگلی، یکی از مناطق باستانی استان گلستان است که در نزدیکی گرگان و در انتهای جاده جنگلی نهارخوران قرار دارد. این روستا در مجاورت گرگان، همانند لواسان در مجاورت تهران است و بسیاری از اهالی گرگان، تعطیلات خود را در این روستای سرسبز می‌گذرانند. چشمه آبگرم، امامزاده روستای زیارت گرگان، طبیعت چشم‌نواز، مردم مهربان و مهمان‌نواز، چشم‌اندازهای زیبا و بی‌نظیر، خانه‌های روستایی و فرصت کمپینگ در طبیعت، از جمله دلایل محبوبیت این منطقه هستند.
مسیر دسترسی به روستای زیارت از جاده ناهارخوران شهر گرگان آغاز می‌شود. برای رسیدن به این روستایی ییلاقی، جاده را تا انتها بروید تا به یک میدان برسید. از این میدان، دو مسیر در پیش روی شما است؛ یک مسیر برگشت به ناهار خوران و مرکز گرگان و مسیر روستای زیارت. از میدان، یک جاده هفت کیلومتری در حدود ۲۰ دقیقه شما را به روستای زیارت می‌رساند؛ جاده‌ای جنگلی، زیبا، پرپیچ‌وخم با پیچ‌‌‌های تند و رو به بالا و کمی خطرناک. پس از طی کردن این هفت کیلومتر، به بخشی از جاده می‌رسید که سنگ‌فرش شده است و این دقیقا نشانه ورود شما به روستای زیارت است.
تفریحات در روستای زیارت:
فعالیت‌هایی هستند که می‌توانید کمی ویژه‌تر آن‌ها را در روستای زیارت گرگان دنبال کنید:
کوهنوردی
زیارت در میانه یکی از راه‌‌های قدیمی و محل اتصال شاهرود و فلات مرکزی ایران به دریای خزر قرار دارد. این مسیر در گذشته توسط مسافران مورد استفاده قرار می‌گرفت. با احداث جاده‌های جدید متروکه شده و کوهنوردان از آن استفاده می‌کنند تا به ارتفاعات برسند.
جمع‌آوری گیاهان و میوه‌ها
در روزهای آفتابی و گرم روستای زیارت، مردان و زنان روستا با کوله‌‌هایی قرمز رنگ، پشمی و شبیه گلیم بر پشت به ارتفاعات و مناطق اطراف می‌روند تا گیاهان خاص یا میوههای جنگلی همچون گلابی جنگلی، آلو جنگلی، توت فرنگی، زرشک و غیره را جمع‌آوری کنند. این کار به‌صورت روزانه در روستا انجام می‌شود و به شما پیشنهاد می‌کنیم که به آن‌ها بپیوندید و در لذت جمع‌آوری میوه‌ها سهیم شوید. ازگیل جنگلی یا کندوس و ولیک (نوعی میوه درختی جنگلی سیاه رنگ) نیز از جمله میوه‌هایی هستند که در فصل پاییز جمع‌آوری می‌شوند.
شکم‌گردی
در نزدیکی روستا، آتش تنور‌‌های هیزمی کنار جاده غوغایی به پا کرده‌اند و بوی خوش نان محلی از آن‌ها به مشام می‌رسد. این نان مخصوص همین منطقه است و با نان محلی گرگان به نام کلاج فرق می‌کند. نانی گرم و سفید که گرد، کلفت و شبیه فطیر است و طعمی به‌یادماندنی دارد.
پیک‌نیک و عکاسی
اتراق در میان طبیعت بکر و استشمام هوایی پاک و لذت بردن از مناظر چیزی است که در زیارت نصیب شما می‌شود. در زیارت و مناطق اطرافش سوژه‌های بسیاری برای عکاسی وجود دارند که می‌توانید آن‌ها را برای همیشه در قاب تصاویر بگنجانید.
سوغات و صنایع دستی روستای زیارت
برای خرید سوغات و صنایع دستی روستای زیارت می‌توانید به مغازه‌های داخل روستا سر بزنید؛ البته برخی از خانواده‌ها، بخشی از خانه‌های خود را به ارائه این محصولات اختصاص داده‌اند و به شما پیشنهاد می‌کنیم که حتما از آن‌ها خرید کنید. تولیداتی با بافتی شبیه به گلیم و جاجیم به‌شکل کوله، کیف دستی، روفرشی، روتختی، رومیزی، لباس پشمی، شلوار پشمی، ساق بند، شال و کلاه پشمی و غیره از جمله صنایع دستی این روستا هستند.
مشهورترین سوغاتی روستا، پنیر لطیف و کم نمک زیارت است؛ پنیری که طعم آن را هیچ‌گاه فراموش نخواهید کرد. از دیگر محصولات خوشمزه روستای زیارت می‌توان به محصولات ارگانیک و گیاهان دارویی و میوههای جنگلی، شیر، کره، پنیر، ماست و کشک، نان، تخم‌مرغ محلی، سبزیجات، کدو، گوجه‌فرنگی، خیار، لوبیا، اسفناج، ترشی آلو کندس، زرشک و گلابی جنگلی به نام تلکا، عسل، رب آلو و غیره نیز اشاره کرد.
فرهنگ و مردم زیارت
اهالی روستای زیارت، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند. بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵، ۲,۲۸۰ نفر در روستای زیارت زندگی می‌کنند. یکی از مشخصه‌های بارز اهالی روستای زیارت، میانگین بالای عمر آن‌ها است که از دلایل آن می‌توان به شیوه زندگی آن‌ها و استفاده از مواد غذایی جنگلی اشاره کرد. لباس محلی زنان روستا شامل دامن چین‌دار و کوتاه، پیراهن، نیم تنه یا جلیقه با طرح‌ها و رنگ‌های شاد و نیز کلاه (زیر روسری) و روسری رنگارنگ است که با انواع پولک‌های رنگی و زیورآلات تزئین می‌شوند.
مردم روستای زیارت، گالش هستند. گالش‌های طبری از اقوام طبری تبار هستند که در مناطق کوهستانی رودسر در شرق گیلان تا رامسر در غرب مازندران و استان گلستان زندگی می‌کنند و به زبان طبری سخن می‌گویند. گالش یا گاولش (Galeš) در زبان طبری به‌معنای «گاوبان» است و گالش به فردی گفته می‌شود که دامداری می‌کند و گاو گوسفند پرورش می‌دهد. واژه گالش از ریشه سانسکریت «گئورکش» (Gao-rakš) گرفته شده است. «Gao» به معنی گاو و «Rakš» به معنی پاییدن و نگهبانی کردن است. به‌علاوه در زبان طبری، به چوپان گاو، «گالش» (Galeš) و به چوپان گوسفند، «کرد» (kerd) می‌گویند. در متون کهن طبری از کلمه گالش به‌معنای چوپان نیز استفاده شده است. البته باید بدانید که گالش‌های زیارت در حال ترک سبک زندگی گله‌داری سنتی هستند و به‌تدریج و در سال‌های اخیر به کارهای کشاورزی و ساخت‌وساز روی آورده‌اند.
معماری سنتی روستای زیارت
بناها و خانه‌های روستای زیارت با سبک معماری قابل‌توجهی ساخته شده‌اند. در گذشته برای ساخت‌وساز، در ابتدا در دورتادور بنا، یک پی ۵۰ سانتی‌متر در ۵۰ سانتی‌متر کنده می‌شد تا خاک بکر در دسترس قرار بگیرد. سپس یک چاهک ۱۲۰ سانتی‌متری برای جای ستون‌ها حفر می‌شد و پس از قرار دادن تخته سنگ، آن‌ها را تراز می‌کردند. ستون‌ها در معماری سنتی روستای زیارت دارای کلاهک بودند.
پس از سرپا شدن ستون‌ها، یک تیر چوبی (دوش‌کش) روی آن‌ها گذاشته می‌شد و سپس آن‌ها را با میخ دوسر (اسکو) محکم می‌کردند. در ادامه کار، نوبت به چوب‌ریزی، تخته‌ریزی و نال‌کوبی (نال به چوب قطور، مکعب مستطیل شکل و با کیفیت گفته می‌شد) می‌رسید. پس از پوشاندن چوب‌ها با گل، در ابتدا ستون‌های طبقه بالا سرپا می‌شدند و بین آن‌ها بادبند ضربدری قرار می‌گرفت. آن‌ها بین ستون‌ها، یک ستون کمکی به فاصله ۵۰ سانتی‌متر می‌گذاشتند و روی ستون را با شمیش (شاخه درخت شبیه میله‌گرد ۱۸) می‌بافتند. در ادامه روی ستون را با گل می‌پوشاندند و سپس به ظرافت گچکاری، گلکاری انجام می‌دادند.
در ادامه پس از چوب‌ریزی و تخته‌کوبی سقف، روی سقف نیز گلکاری می‌شد. نوع بام خانه‌های روستای زیارت نیز از نوع خرپای چوبی بود که روی آن با چوب، سفال، حلب یا ایرانیت پوشانده می‌شد. ستون‌ها از چوب درخت سرخدار ساخته می‌شدند و چوب سقف اتاق‌ها نیز اغلب از جنس نرات بود. آشپزخانه و سرویس بهداشتی خانه‌های روستای زیارت در حیاط قرار داشت. نحوه چینش اتاق‌ها و فضاها نیز به این صورت بود که اول ایوان، سپس پذیرایی (میان خانه) و بعد اتاق خواب‌ها؛ اتاق خواب مهمان نیز کنار ایوان قرار داشت. زیرزمین خانه‌های روستای زیارت به کارگاه بافندگی اختصاص داشت و گاهی نیز به‌عنوان آشپزخانه مورد استفاده اهالی خانه قرار می‌گرفت.
انتهای پیام/
