به گزارش گروه فرهنگی یکتا پرس، نویسندگی، جنسیت نمی‌شناسد سال‌هاست که زنان و مردان پا به پای همدیگر دست به قلم می‌برند و شخصیت و داستان خلق می‌کنند. امدت‌‌هاست که زنان پا به عرصه اجتماع، هنر و نویسندگی گذاشته‌اند و آثار شایسته‌ی توجهی را روایت می‌کنند. در این میان رمان‌هایی که نویسنده‌ی زن دارند گاهی از ویژگی‌های خاصی برخوردارند. مهم‌ترین ویژگی این آثار را می‌توان نوشتار زنانه و پرداختن به دغدغه‌های زنان دانست.
زنانی که دنیا را متحول کردند
مجله فوربس فهرستی از بانفوذترین نویسندگان زن معاصر جهان منتشر کرده است. مجموعه ای از نویسندگان روشنفکر و برنده جوایز مختلف ادبی در کنار نویسندگان محبوب و عامه پسند... این زنان خواننده ها را شیفته داستان هایشان می‌کنند. داستان هایی از دنیایی خیالی و شگفت انگیز، قصه یک پا در هوا ماندن و عشق و شک و رمز و راز داخل شدن به پیچیدگی تجربیات و فرهنگ اقلیت های جامعه، مسایل و خواسته هایشان.
فروغ فرخزاد
فروغ‌الزمان فرخزاد عراقی معروف به فروغ فرخزاد شاعر معاصر ایرانی است. او در سال ۱۳۱۳ متولد شد و در بهمن ۱۳۴۵ بر اثر سانحه رانندگی درگذشت.
زندگی فروغ به دو قسمت تقسیم می‌شود: مرحله اول که دفتر شعرهایی مانند عصیان، اسیر و دیوار را منتشر کرد و مرحله دوم که باعث تحول شگرفی در تاریخ شعر ایران شد: انتشار دفتر شعرهای تولدی دیگر و ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد.
اشعار فروغ، با ظریف‌ترین کلمات ممکن، عمق احساسات شاعرانه و زنانه او را در خود پنهان کرده‌اند. مخاطب شعرهای فروغ تمام انسان‌هایی‌اند که احساسات و عواطف را در خود نکشته‌اند و خاطرات کودکی، عشق‌های ازدست‌رفته و یأس‌های زندگی‌شان را روبه‌روی خود مثل آیینه‌ای در دست دارند. خواه این افراد ایرانی، انگلیسی، ترکی، عربی، چینی، فرانسوی، اسپانیایی یا کرد باشند؛ زیرا تمام اشعار او به این زبان‌ها برگردانده شده‌اند.
فروغ فرخزاد با تولدی دیگرش، پیله شعر را شکافت و همان مفاهیم را با چنان زبان و احساساتی در هم آمیخت تا نگاه و فکر مخاطب را خیره کند. این شاعر بزرگ معاصر، در آثار و نگاه دیگر بزرگان ادبیات نیز جاودانه شده است. در ستایش از اشعار او همین کافی است که احمد شاملو شعری زیبا به‌نام «مرثیه» را برای درگذشت فروغ سروده است.
پروین اعتصامی
پروین اعتصامی متولد سال ۱۲۸۵ در شهر تبریز بود و در سال ۱۳۲۰، یعنی زمانی که تنها ۳۵ سال داشت، درگذشت. پروین اعتصامی یکی از پرآوازه‌ترین شاعران زن ایرانی است. این شاعر تبریزی در خانواده‌ای فرهنگی متولد شد. او از همان کودکی شعر می‌گفت و استادانی چون ملک الشعرا بهار، دهخدا و پدرش یوسف اعتصامی آشتیانی داشت. این شاعر چنان تأثیر عمیقی بر ادبیات و شعر ایران داشت که زادروزش، یعنی ۲۵ اسفند را «روز بزرگداشت پروین اعتصامی» نام نهاده‌اند و «جایزه پروین اعتصامی» و «جشنواره فیلم پروین اعتصامی» را نیز به‌خاطر تقدیر از نام بزرگ او برپا کرده‌اند.
تنها اثر منتشرشده از پروین اعتصامی دیوان شعر اوست؛ ۶۰۶ شعر با موضوعات مختلف و بعضی مناظره‌وار که استادانه در قالب‌های مثنوی، قطعه و قصیده سروده شده‌اند.
نسیم مرعشی
نسیم مرعشی، نویسنده ایرانی متولد سال ۱۳۶۲ در تهران است. او نویسندگی را از سال ۱۳۸۵ در مجله همشهری جوان شروع کرد و از سال ۱۳۸۸ رمان نویس شد. مرعشی تا امروز دو رمان و چند داستان کوتاه منتشر کرده است او قلم پخته‌ای دارد و داستان‌هایش شامل موضوعات زنان ، جنگ و مهاجرت هستند.
پاییز فصل آخر سال است
«پاییز فصل آخر سال است»، داستان سه دوست با نام های روجا، شبانه و لیلا است. شخصیت‌های دوست داشتنی و ملموس با دغدغه‌هایی که شاید برای خیلی از ما آشنا به نظر برسند.
روجا را با دغدغه‌ی مهاجرت، درس خواندن و تنها گذاشتن مادرش می‌شناسیم. لیلا را با غصه‌هایش در شکستی عشقی، روابط عاطفی و سردرگمی هایش می‌شناسیم. و شبانه را هم با هویتی فراموش شده وسط دغدغه‌های اجتماعی، عاطفی و خانوادگی‌اش. پاییز فصل آخر سال است کشش کافی برای پرداخت روایت را دارد و اکثر شخصیت‌های کتاب به خوبی پرداخت شده اند.
سیمین بهبهانی
سیمین بهبهانی در سال ۱۳۰۶ در تهران به دنیا آمد و در سال ۱۳۹۳ در همان شهر درگذشت.
او سال‌ها معلمی می‌کرد و در کنار آن می‌نوشت. سیمین از معدود زنانی بود که عضو انجمن ادبی ایران بود و در کنار شاعران بزرگی چون مهدی اخوان ثالث، فریدون مشیری و نادر نادرپور در این انجمن فعالیت می‌کرد. سیمین بهبهانی را «نیمای غزل» نام نهاده‌اند. علت این لقب این است که او غزل‌های فارسی را در اوزان بی‌سابقه‌ای سروده است. ۶۰۰ غزل در ۲۰ کتاب مختلف با مضامینی مانند فقر، عشق به وطن، زلزله و آزادی بیان او را به شاعری تمام‌عیار و متعهد به حقیقت‌جویی تبدیل کرده است.
سیمین دانشور
سیمین دانشور متولد اردیبهشت ۱۳۰۰ بود و در اسفند ۱۳۹۰ در تهران درگذشت.
در معرفی نویسندگان زن ایرانی موفق، همیشه یکی از اولین گزینه‌ها سیمین دانشور است؛ زیرا او اولین زنی بود که در ایران به‌طور حرفه‌ای داستان نوشت و اولین اثر او، یعنی کتاب سووشون، تاکنون به ۱۷ زبان مختلف دنیا ترجمه شده است. جالب است بدانید این نویسنده توانا اولین رئیس کانون نویسندگان ایران است.
سووشون داستان پرسوزوگداز «زری» و «یوسف» است؛ زوجی روشنفکر و رعیت‌دوست که در دوران جنگ جهانی دوم در شیراز زندگی می‌کنند و در خلال اتفاقات متعدد آن زمان، صحنه مرگ سیاوشان را ترسیم می‌کنند. سیمین در طول روایت داستان این خانواده، اوضاع شیراز آن سال‌ها را نیز به تصویر می‌کشد.
انتهای پیام/
