گروه بین الملل: گمانه زنی ها درباره آینده روابط میان ریاض و واشنگتن به محلی برای بحث و نظر علاقمندان به این حوزه تبدیل شده است. در واقع آنچه از حیث تحلیلی به متغیر اصلی تحلیل در این باره تبدیل شده است حضور بایدن در کاخ سفید و خداحافظی ترامپ از آنجا است. آنچه در این رویکردهای تحلیلی به عنوان مبنا و اصل کلی مورد نظر است آزادی عملی می باشد که ریاض در دوره ترامپ داشت و این اجازه را به آنها می داد تا با خیالی آسوده به کنش گری های منطقه ای و خلق بحران بپردازند، که در دوره بایدن با محدودیت همراه می شود.
یکتاپرس، قبل از ورود به بحث باید تأکید کرد اگرچه محدودیت ها و تفاوت هایی میان برنامه ها و نوع رفتار آمریکا در منطقه در دوره بایدن با ترامپ وجود خواهد داشت اما با این حال باید آگاه بود که سعودی، ادامه سیاست های راهبردی واشنگتن در خاورمیانه است. بنابراین اگر معادلات در عرصه تحلیل روابط فی مابین این دو متحد راهبردی را بر این اصل قرار داد که احتمالاتی هر چند اندک وجود دارد تا روابط آنها دستخوش تغییراتی شود، مطمئناً از حیث تحلیلی و مطالعه تاریخ روابط میان ریاض و واشنگتن دچار کج فهمی و اشتباه محاسباتی شده ایم.
واقعیت امر این است که سعودی بیش از آنکه یک بازیگر منطقه ای با شاخص های مستقل بازیگری در سطوح منطقه ای باشد، بیشتر در قالب ائتلاف ها و اتحادها در میدان های منطقه ای کنش می کند؛ که گزاره تبعیت از قدرت های فرامنطقه ای با هدف بالا بردن ضریب موفقیت در میدان های منطقه ای از سوی ریاض نیز در قالب شاخص های اتحاد و ائتلاف می باشد.
ریاض از مسیر برقراری ارتباط در معیارهای سلسله مراتبیِ فرمان – فرمانبری، از طریق فرمانبری از قدرت های فرامنطقه ای(ایالات متحده آمریکا) در خاورمیانه، هم بسترهای تضمینی بیشنه ساز امنیتی و نظامی را برای خود هدف گذاری کرده است، و هم از طریق رابطه نزدیک و بازی کردن در نقش یک پیرو منطقه ای از حامی فرامنطقه ای، عملاً به بخشی از نقشه قدرت های مداخله گر در خاورمیانه تبدیل شده است. از این رو نادیده گرفتن ریاض از سوی واشنگتن اگر چه می تواند صدمات و زیان هایی برای ریاض داشته باشد اما مطمئناً دامنه این خسارات ها برای واشنگتن و متحد ناهمگون منطقه ای آنها(رژیم اسرائیل) در منطقه همگون خاورمیانه نیز کم نخواهد بود.
بنابراین تغییرات مدیریتی واشنگتن در ارتباط با ریاض، تغییراتی در ابعاد، تاکتیک ها، اولویت ها و سازوکارها خواهد بود نه تغییراتی که موجب آسیب رساندن به روابط راهبردی میان آنها باشد.
