ایده آل گرایی چیست؟

به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، ایده آل گرایی یعنی اینکه برای هدف هایمان ملاک های بالایی را ایجاد کنیم و برای رسیدن به آنها، سعی و تلاش کنیم. ایده آل‌ها و آرمان‌های ما با اهمیت اند. آنها به زندگی ما معنا و سمت و سو می دهند. ولی هیچ وقت مثل ایده آل‌هایمان نخواهیم بود.

کمال گرایی یک خصوصیت شخصیتی است که در بیشتر اشخاص جامعه وجود دارد و در آشفتگی هایی مانند وسواس، افسردگی،اضطراب، خودکشی و اختلالات خوردن به آشکاری می توان شاهد پیدایش آن بود در سازمانهای امروزی هم دو شکل مثبت و منفی کمال گرایی به صورتی در هم پیچیده شده که تمایز آن سخت است. اشخاص کمالگرا، افراد شگفت آوری هستند، مدیریت چنین اشخاصی صبر بسیاری را می خواهد و در ضمن باید شیوه خاصی از مدیریت را برای آنها به کار برد.

خطرات ایده آل گرایی:

وجود این صفت در یک فرد به نظر عالی می رسد. اما در واقعیت، زندگی با این افراد بسیار سخت و ناامید کننده است. چرا که ایده آل بودن غیرممکن است. هیچ کس کامل نیست. بنابراین اگر دائما به دنبال رسیدن به ایده آل ها باشید، سلامت روان خود را در معرض بیماری هایی همچون افسردگی، اضطراب و حتی اختلالات خورردن قرار می دهید. سایر خطرات ایده آل گرایی عبارتند از:

خشم:

انتظارات غیر واقعی هسته اولیه ایده آل گرایی هستند. زمانی که انتظارات شما برآورده نشوند، احساس خشم می کنید. این امر هم برای انتظارات بزرگ و هم کوچک صدق می کند. برای خوردن شام در یک رستوران عالی برنامه ریزی می کنید، اما متوجه می شوید که امکان رزرو میز در آن رستوران وجود ندارد. عصبانی می شوید و روزتان به طور کلی خراب می شود.

ایده آل گرایان تصور می کنند باید عالی و بی نقص باشند. و زمانی که این طور نیستند احساس خشم و افسردگی می کنند. آنها انتظار دارند دیگران نیز این طور باشند و در برابر اشتباهات آنان نیز دچار خشم و پریشانی می شوند.

تخریب روابط اجتماعی:

در مورد روابط بین فردی، انتظارات نامعقول اشکال مختلفی به خود می گیرند که اغلب غیرمنطقی هستند. انتظار دارید بدون آنکه چیزی بگویید همسرتان از نیاز شما باخبر باشد. یا انتظار دارید فرزند نوجوانتان قول بدهد و به همه آنها متعهد باشد. اما همه این طور نیستند. همسرتان نمی تواند ذهن شما را بخواند و نوجوانان به هزار چیز فکر می کنند و خیلی چیزها را فراموش می کنند.

درمان ایده آل گرایی 

درمان ایده آل گرایی ، حقیقت بینی نسبت به ضعف انسانی مان است و آگاهی عمیق از آثار تخریبی استبداد بایدها بر روانمان. حقیقت این است که زندگی انسان با درد و سختی به همراه است. درد و نقص در همه ما مشترک است و معیارهای غیر حقیقی، بیشتر از توان و ظرفیت ماست. انتخاب با ماست که با معیارهای ناممکن، خود را مضطرب و افسرده و ناتوان تر کنیم یا اینکه خود را با همه نقص ها و زخم‌هایمان عاشقانه دوست داشته باشیم و کمی در آغوش خود زمان سختی‌ها و شکست‌ها آرامش بگیریم.

انتهای پیام/