به گزارش گروه فرهنگی یکتا پرس، توبه در لغت به معنای دست کشیدن از گناه و بازگشتن به راه حق است و به تعبیر دیگر، بازگشت به پشیمانی از گناه است. در قرآن کریم هم «توبه عبد» مطرح است و هم «توبه خدا».
توبه عبد به معنی برگشتن عبد به سوی خدا با ترک گناهان است.
توبه خدا به معنی برگشت خدا به سوی عبد خود با نظر لطف و مرحمت است. توبه انسان گناهکار در بین دو توبه خدا قرار دارد.
به این صورت که ابتدا خدا به سوی انسان گناهکار بر می گردد و گناهکار به این وسیله توفیق توبه پیدا می کند و بار دوم خدا بعد از توبه عبد به سوی بنده خود بر می گردد و توبه او را می پذیرد و او را می بخشد.
در قرآن بسیار می‌بینیم خداوند خود را به‌عنوان توّاب یاد می‌کند که یکی از اسامی خدا است.
بسیاری از علما می‌گویند توّاب یعنی بسیار توبه‌پذیر، اما باید عرض کنم توّاب دو معنا دارد؛ یکی اینکه خداوند خیلی توبه می‌دهد و معنای دیگر اینکه توبه را می‌پذیرد، پس چه خدای کریمی است که هم توفیق توبه می‌دهد و هم توبه می‌پذیرد.
در قرآن دربارۀ یک عده می‌خوانیم «ثُمَّ تابَ عَلَیْهِمْ لِیَتُوبُوا؛ پس خدا بر آنان توجه کرد تا توبه کنند».
تابَ اگر با حرف «علَی» همراه شود، یعنی خداوند توبه می‌دهد و اگر با «اِلی» همراه شود، توبۀ بنده است، پس «تابَ علی» یعنی خداوند توفیق توبه داد و «تابَ إلی» یعنی بنده به‌سوی خدا توبه کرد، باید به چنین خدایی امیدوار بود.
گناهکار که به گناهانش پی برده است، می‌خواهد به‌سوی خداوند برود، مسیر را نزدیک می‌یابد «قَرِیبُ الْمَسَافة». اقرار به گناه بسیار مهم است البته نه اینکه خداوند خوشش می‌آید سرمان را نزد او پایین بیندازیم و مدام به گناهان خود اقرار کنیم؛ بلکه این اقرار به گناه سبب رشد و ترقی ما از جانب خداست، چرا که خداوند رشد ما را می‌خواهد.
در روایتی داریم شخصی نزد رسول الله صلی الله علیه و آله آمد و گفت "فلان گناه را دارم". آن حضرت خود را به نشنیدن زد.
سه بار این رفتار را انجام داد، سپس آن حضرت فرمود "تعجب می‌کنم از کسانی که خداوند گناهان آنها را پوشانده، اما خودشان نزد دیگران فاش می‌کنند."، یعنی هر گناهی که کردی، نیاز نیست به کسی جز خدا بگویی.
انتهای پیام/
