به گزرش خبرنگار گروه اجتماعی یکتاپرس؛ روز جهانی ماما با هدف بزرگداشت ماما وآگاهی دادن درخصوص اهمیت کارمامایی برگزار می‌گردد.
پنجـم مـاه می، از سـوی سازمـان بهداشت جهانی و کنفدراسیون بین المللی مامایی به نام «روز جهانی ماما» نام گذاری شده است. هـدف از روز جهانـی ماما، بزرگداشت مامایی و افزایش آگاهی و تبادل اطلاعات در راستای سلامتی مادر و نوزاد و اهمیت کار مامایی است.
امروز روز جهانی ماما نامگذاری شده است؛ همان قشری از جامعه پزشکی که نخستین زنان سپید پوشی هستند که در قامت ماما تن نحیف و لرزان کودک را همچو مامنی آسوده و قابل اعتماد در بر می‌گیرند.
روز جهانی ماما فرصت مناسبی است برای جلب توجه هر چه بیشتر مردم و مسوولان نسبت به جایگاه و
اهمیت حرفه مامایی در ارتقای سلامت خانواده و تامین سلامت جامعه و از آن رهگذر، ساختن بستری مطمئن برای ترسیم آینده‌ای روشن.
«امروز بیش از هر زمانی جهان به ماما نیاز دارد.» کار ماما باید شامل آموزش دوران بارداری، آماده کردن والدین برای پذیرش وظایف پدری و مادری بوده و به تنظیم خانواده و مراقبت‌های کودک و بعضی از موارد بیماری‌های زنان گسترش یابد. او می‌تواند در بیمارستان‌ها، درمانگاه‌ها، واحد‌های بهداشتی، منازل و هر شکل دیگری از ارائه خدمات مامایی کار کند.
اما طبق نظر عموم، ماما مترادف با کلمه زایمان و مراقبت دوران بارداری است، در حالی که حیطه خدمات مامایی بسیار وسیع‌تر و از ابتدای تولد تا انتهای عمر است و ابعاد مختلف بهداشتی در زمینه بهداشت باروری، مشاوره، آموزش و آگاهی در دوران بلوغ، ازدواج، بارداری و یائسگی را شامل می‌شود.
این آموزش‌ها ضامن سلامت خانواده است. این اهداف با کمی توجه و سرمایه‌گذاری قابل دستیابی است.
مامایی رشته کهنی است که از آغاز تولد بشر مفهوم پیدا کرد، اما امروز به یک حرفه و تلاش و حرکتی عالمانه، همراه با دانش امروز تبدیل شده است.
ارائه مراقبت‌های مامایی با کیفیت بالا و تلاش در بهبود مستمر آن، عامل مهمی‌در کاهش مرگ و میر مادران است.
متاسفانه این حرفه علی رغم تاکید سازمان جهانی بهداشت هر روز در کشور ما کمرنگ‌تر می‌شود. روز جهانی ماما فرصت مناسبی است تا نگاهی دوباره به جایگاه مامایی در نظام سلامت کشور انداخته شود.
زایمان که یک تجربه حساس و مهیج برای هر خانمی‌است و با هیچ فرآیند دیگری قابل مقایسه نیست، در بعضی از خانم‌ها یک جریان طبیعی و آسان و در بعضی‌ها با مشکل انجام خواهد شد، اما در هر دو مورد نیاز به مراقبت‌های خاصی است. مادر باید قبل از بارداری، در طول دوران بارداری، هنگام زایمان و پس از زایمان زیر نظر ماما یا متخصص زنان و زایمان باشد.
مامایی در ایران
قدمت رشته مامایی در ایران به شکل آموزش عالی پس از تحصیلات دبیرستان، به ۸۰ سال قبل برمی‌گردد.
اولین آموزشگاه مامایی به نام «مدرسه قابلگی» با ۱۰ نفر شاگرد سال ۱۲۹۸ در بیمارستان بانوان (زنان) سابق شهر تهران تاسیس شد. پس از گذشت ۱۰ سال، اولین آموزشگاه عالی مامایی سال ۱۳۰۸ و با اعطای مدرک معادل لیسانس به عنوان یکی از شعب مدرسه طب آغاز به کار کرد.
در سال ۱۳۱۳ دانشگاه تهران تاسیس شد و سپس دانشکده پزشکی آن نیز افتتاح شد. چند سال بعد در سال ۱۳۱۹ بیمارستان زنان به دانشکده پزشکی ملحق شد. از این آموزشگاه تا سال ۱۳۳۱ در مجموع ۴۶۲ نفر فارغ‌التحصیل شدند. از سال ۱۳۳۵ تا ۱۳۵۸ برنامه آموزشی آموزشگاه به برنامه یک و نیم ساله پرستاری و مامایی برای لیسانسیه‌های پرستاری تغییر یافت.
پس از آن به‌دنبال ۳ سال تعطیلی انقلاب فرهنگی از آغاز سال ۱۳۶۲ با نام مدرسه عالی مامایی شروع به کار کرد و مجدد از ورودی دیپلم به تربیت کاردان و کارشناس مامایی اختصاص یافت. در سال ۱۳۶۵ پس از انتقال آموزش گروه‌های پزشکی از آموزش عالی به وزارت بهداشت، دانشکده‌های پرستاری و مامایی تاسیس گردید که در بهمن ۶۸ مصوب شد و هم‌اکنون در تربیت دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد مامایی ارائه خدمت می‌کنند.
همه این مراقبت‌ها برای تولدی سالم و طبیعی انجام می‌شود و همه تلاش‌ها برای سلامت مادر هنگام زایمان و سلامت نوزاد هنگام تولد است و مسوولیت این دو، یعنی سلامت مادر و نوزاد به عهده ماماست که شاید لازم باشد برای کمک به مادر یک شب تا صبح بیدار بماند و چشم بر هم نگذارد تا مادر طبیعی زایمان کند. ش
ماما؛ همچون پروانه‌ای به عنوان اولین نگهبان کودک است که او را در قاب پرمهر وجودش پذیرا می‌شود و بر گرد پروانه تازه نورسیده می‌چرخد.
دستان مهربان او حکایت لنگر‌گاهی مطمئن و قابل اتکا در ساحل پر آشوب به دنیا آمدن است و نگاه او سرآغاز نگاه‌های امیدوارانه مادر و مهر بی‌پایان است.
لبخندش زیباترین لبخند در نگاه کودک به دنیای برون از مادر است و گرمای وجود و آغوش پرمهرش به یاد ماندنی‌ترین آغوش پس از آغوش مادر است.
ماما؛ ترکیبی از دو «ما» با واژه محبت و مودت و «الف» الفت است. نامش در طول نام مادر و نفسش نزدیک‌ترین نفس به نفس برآمده از قامت مادر است! چشمانش تشعشع فروزانی از آفتاب حیات‌بخش و جان‌بخش است و صدای لالایی او، سمفونی زیبایی در امتداد صدای بی‌مانند مادر است.
ماما؛ آن مهربان زنی است که در لحظات پر التهاب، اما امیدوارانه به زندگی مادر پر آشوب و مضطرب را رهایی بخشیده و آرام می‌کند و گویی نفس و کلام آرامبخش او، همچو آبی بر آتش اضطراب و فشردگی روح و روان مادر بوده است.
در نتیجه پاس می‌داریم حرمت ماماها، سپیدپوشان و سفیران زندگی و حیات را و تقدیس می‌کنیم جایگاه آنان که مادرانی در امتداد مهر مادری برای کودکان تازه نورسیده هستند.
انتهای پیام/
