به گزارش گروه فرهنگ و هنر یکتاپرس، یک نامه متعلق به گالیله که تاریخ نگارش آن به اوایل قرن ۱۷ بازمی‌گردد و برای مدت‌ها تصور می‌شد اصل آن از بین‌رفته است، اکنون یافت شده است.
نیکلا کوپرنیک درسال ۱۵۴۳ تئوری خورشید مرکزی را مطرح کرد، اما آنقدر زنده نماند تا نتایج نظریه انقلابی‌اش را ببیند. در سال ۱۶۰۰ ریاضیدان ایتالیایی جیوردانو برونو به اتهام ترویج فرضیه کوپرنیک توسط کلیسای روم به کفر محکوم و زنده در آتش سوزانده شد.
گالیله اولین فردی بود که به شواهدی موید فرضیه کوپرنیک دست یافت و اعلام کرد این زمین و سایر سیارات هستند که دور خورشید می‌گردند. او در ۲۱ دسامبر ۱۶۱۳ نامه‌ای به دوستش بندتو کاستلی که ریاضی‌دانی در دانشگاه پیزا ایتالیا بود نوشت و یافته‌هایش را شرح داد. گالیله در بخشی از این نامه می‌گوید جملاتی از انجیل که مربوط به نجوم می‌شوند نباید لغوی و عینا مطابق متن معنی شوند و تئوری کوپرنیک لزوما با کتاب مقدس ناسازگار نیست.
تاریخ‌نگاران و محققان برای سال‌ها متقاعد شده بودند که نسخه اصل نامه گالیله از بین رفته است اما اکنون یافت شده است.
در این نامه که در سال ۱۶۱۳ نوشته شده است منجم و ریاضیدان معروف ایتالیایی برای اولین بار علیه این نظریه که خورشید دور زمین می‌گردد استدلال می‌کند. زمانی که یک نسخه از این نامه به دادگاه تفتیش عقاید ارایه شد، گالیله ادعا کرد تنظیم کلمات این نسخه به نحوی بوده است تا عقاید او کفرآمیزتر جلوه کند در حالی که نسخه اصلی که وی نوشته است چنین مضامینی در بر ندارد.
نامه جدید کشف شده که اکنون در کتابخانه جامعه سلطنتی بریتانیا نگهداری می‌شود، نشان می‌دهد نامه اولیه ارایه شده به دادگاه اصل بوده و خود گالیله به منظور محافظت از خودش در برابر اتهامات دادگاه تفتیش عقاید اقدام به ارایه یک نسخه دیگر تعدیل‌شده کرده است تا از مجازات شدیدتر در امان بماند.
انتهای پیام/
