گلاره الوندپور پژوهشگر، شاعر و نویسنده معاصر کشورمان در گفتگویی مشروح با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر یکتاپرس به تشریح مسائل پیرامون حوزه شعر و ادبیات پرداخت.
در ابتدای کلام خودتان را برای خوانندگان معرفی کنید.
گلاره الوندپور متولد ۱۳۵۴/۰۴/۱۶ تهران هستم و کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی، مدرس، شاعر، نویسنده و پژوهشگر در زمینه تحلیل گفتمان به ویژه در حوزه مولانا پژوهی فعالیت دارم. مسلط به تصحیح نسخ خطی هستم. همچنین در حوزه های مهر شناسی، طراح و نقاش کار کرده ام.
در بعد از ظهری تابستانی در چهارده سالگی صدایی از درونم شنیدم که می گفت: مرغ تنهای دلم شوق پریدن دارد.. و این آغاز تپش های نبض شعر در من بود. گرچه بسیاری از اشعارم را ناخوانده و ناشنیده در همان دفتر سبز رنگ قدیمی نگه داشته ام اما اولین مجموعه شعر آزاد من با نام «از پاییز تا سنجاقک» در بهمن ۱۳۹۸ در انتشارات وزین «ایهام» به چاپ رسید.
نقاشی روی جلد آن توسط دخترم فریما کشیده شد و در قلبم جان دیگری به اشعارم بخشید. تعدادی از اشعارم در مجموعه مشترکی به نام «برای او که هرگز نبود» در انتشارات محترم «حوزه مشق» به چاپ رسیده است و کتاب مستقل دیگر من در نشر ایهام در دست انتشار است.
از مجموعه شعری که چاپ کردید راضی بودید؟
بله، زمان چاپ از پاییز تا سنجاقک با اینکه با چندین انتشارات گفتگو و نظر مثبتشان را دریافت کردم در نهایت چاپ اشعار را به نشر ایهام سپردم. تمامی مراحل با نظم، دقت و آرامش خاصی انجام شد. در پایان حضور افتخاری جناب آقای بهزاد نجفی مدیر مسئول انتشارات در جشن امضای کتاب مایه مباهات و دلگرمی بنده بود.
در خصوص مجموعه مشترک نیز تجربه نو و زیبایی داشتم.
یک جامعه را چطور می توان به سمت شعر و هنر سوق داد؟
به نظر می رسد با بررسی و مطالعه عمیق تاریخ که در واقع شرح حال جوامع مختلف بشری است این نتیجه حاصل می شود که تاریخ زمینه ای برای ادبیات نیست و این ادبیات است که زمینه فهم تاریخ است. یک اثر ادبی نظام های رفتاری و اجتماعی انسان ها را به نمایش می گذارد و ریشه در عقاید و افکار مردم یک جامعه دارد. پس تصویر دقیق و شفافی که می توان از وقایع گذشته و جهان بینی افراد و فرهنگ های مختلف ارائه داد توسط ادبیات به دست می آید. اگر از این زاویه نگاه کنیم متوجه خواهیم شد که اتفاقا پیوند جامعه و ادبیات و شعر و هنر،پیوندی جدایی ناپذیر است. پس تنها باید جامعه را به این موضوع آگاه کرد و آگاهی از این مهم به منزله بیدار شدن بخش خفته از درون افراد است. بخشی که وجود دارد و تنها باید لمس و شناخته شود که در این خصوص رسانه های فرهنگی و افراد متخصص و آگاه نقش به سزایی دارند.
کدامیک از شاعران در بینش و شعر شما تاثیر گذار بودند؟
از شاعران این دوره فروغ را به گونه ای خاص دوست دارم. به باور من در اشعار بانوان شاعر پس از او تعابیر بلاغی به آن زیبایی و تأمل برانگیزی به چشم نخورده است. اشعار شاعران گرامی احمد شاملو، هوشنگ ابتهاج، اخوان ثالث، فریدون مشیری و از بزرگان شعر گذشته اشعار مولوی، حافظ، سعدی، سنایی و خاقانی به گونه ای دلپذیر به جانم می نشیند. اشعار لامارتین و دافنه دوموریه را نیز بسیار دوست دارم.
فرم در شعر چیست؟
هدف اصلی از خواندن یک شعر دستیابی به درون ذهن شاعر و کشف دنیای فکری اوست. فرم در شعر همان لایه های نهفته و پیدای ذهنی شاعر است که مختص افکار اوست و با شناخت آن می توان احساسات، عقاید، ایدئولوژی و درونیات ذهنی شاعر دست یافت. به گونه ای اگر شعر را به یک موجود زنده تشبیه کنیم، فرم تمامی مشخصات ظاهری و درونی آن موجود است که ویژه و مختص اوست و او را از سایرین متمایز می کند. فرم در شعر هویت، هدف و وجود شاعر است.
گذشته یا آینده؟ بیشتر باید به کدام یکی اهمیت داد؟
از نظر من گذشته تمام آن چیزی است که تاکنون مرا در بر گرفته و ساخته است. آینده نیز مرا در بر می گیرد. وقتی خوب دقت می کنم می بینم گذشته تمام شده است و این منم که می خواهم در افکارم به آن باز گردم؛و این غیرممکن است. ورود به زمانی که دیگر وجود ندارد! اما آینده، شاید همه چیز در لحظه بعدی به این شکل نباشد و در دنیای دیگری قرار بگیرم. لحظه حال و اکنون برای من اهمیت ویژه ای دارد. به عنوان یک رشته ارتباط و زمان زنده بین زمانی که مرده است و زمانی که هنوز متولد نشده است. جریان حال، مرا به سمت آینده و زندگی می کشاند. چرا که با قرار گرفتن کامل در اکنون به آرامشی عظیم دست می یابم که می تواند امیدبخش لحظات بعد و آینده ای زیبا باشد.
تعریف صلح از زبان شما؟
مفهوم صلح برای من یعنی آغوش امن خداوند. وقتی به این باور برسیم که همه ما انسان ها با هم و با طبیعت یکی هستیم، تبدیل به نور واحدی می شویم که خداوند از ذات مقدس خود در ما تابیده است.
و حرف آخر؟
دیپاک چوپرا بسیار زیبا گفته است که: در بطن هر انسان، فرشتگانی وجود دارند که تنها آرزویشان این است که زاییده شوند.
به امید دنیایی سرشار از صلح، شعر و هنر..
انتهای پیام/
