پوران کاوه، شاعر در مورد حوزه های مختلف هنری با خبرنگار فرهنگ و هنر یکتا پرس گفتگو کرد
در ابتدا گفتگو از پوران کاوه برای ما بگویید.
سرایش شعر را از دوران نوجوانی شروع کردم ، اولین کتابم در سال ۱۳۷۰ منتشر شد ، تا کنون ۱۳ مجموعه شعر ، ۱ ترجمه گزیده شعر معاصر جهان ، یک مجموعه خاطرات و روزنوشت ها ، گزینه اشعار و یک ترجمه ( راز مولانا ) را به چاپ رسانده ام .
جامعه و درد مشترک انسان سوژه رایج شعرهایم بوده و سعی کرده ام پدیده های ملموس پیرامونم را ببینم ، انسان معاصر را بشناسم و مصائب راه را بفهمم ، با این اعتقاد که ( امید ) همیشه راهگشا و نوید دهنده است، به پروازهایی بیندیشم که در خاطرها می ماند حتی اگر پرنده رفتنی باشد. زیرا : ( زندگی آتشگهی دیرینه پابرجاست) .
دوست دارید در ابتدا از چه بگویید.
در ابتدا می خواهم راجع به شعر بگویم ، به قول آندره ژید شعر را جنون دیکته می کند و عقل آن را می نویسد ، اگر خرد نصفی از جهان را کشف کند، شعر نیمه دیگر تاریکش را کشف می کند و اگر هنر به ویژه شعر نبود نیمی از جهان در تاریکی می ماند .
درواقع شاعران با جهان نگری ها و جوشش های زبانی و بازنمایی جرقه های حسی - ادراکی به یاری تداعی های متکثر خود از سیارات با تأثرات ذهنی از درک فضاهای تو در توی اندیشگی چیزی را پیدا می کنند که در خاک استعاره ها ، مجازها و واژه ها پنهان است ، خواننده خاک را کنار می زند و گنجی را می یابد و من نیز با این دیدگاه با شعر ، این یگانه هستی ادامه یافتم تا برسم به جشن ستاره ها و واژه ها ، تا ناباورانه ها را به باور بنشانم، تا از حقیقت همه ی اشیا ، طبیعت ، گریه شمعدانی ها، اطلسی و رویا ، نور و ظلمت ، تن مدنی باران و نگاه گرم خورشید و.... پرده بردارم .
این روزها گزیده ی اشعار شما را پشت ویترین ها می بینیم ، صحبتی در این باره دارید ؟
در اینکه قلمم بسیار کم رنگ تر از فروغ ، اخوان ثالث ، سپهری و بسیاری از اسطوره های معاصر است شکی نیست اما پایداری ام در ادامه مسیر حرف ندارد ، مثل رودخانه ای ام عاشق رسیدن به دریا .
پیشینه شاعری ام به دهه هفتاد تعلق دارد که نسبت به دهه های قبلش مبین نوعی یأس و سرگشتگی فکری بود به علت تنگناهای اجتماعی ، رویارویی با پارادوکس، دوران گذار و تأثیراتش بر شعر ، نسلی که تجربه انقلاب و جنگ را در کارنامه جوانی خود داشت، سرشار از آسیب های اجتماعی و فرهنگی ، اما بدون توقف در مسیری افتادم که با انتشار سیزده مجموعه شعر توانستم بحران زیست معاصر را به تصویر بکشم و حاصلش شد انتشار گزینه اشعاری که در پاییز امسال توسط نشر وزین مروارید منتشر گردید که دریچه ای از یک اتوبیوگرافی کامل و چشم اندازی از شش دهه زندگی ام را به روی مخاطب گشوده است.
چه شد که سر از راز مولانا در آوردید .
راز مولانا، حکایت دل من است ، چندین ماه مشغول ترجمه این کتاب بودم ، اثر ( برد گوچ ) نویسنده ، شاعر و زندگینامه نویس معاصر آمریکایی که در سال ۲۰۱۷ منتشر گردیده است .
زندگینامه مولانا برایم شگفت آور بود ، با حسی باور نکردنی، زلال و پرکشش، با شفافیتی آینه وار ، با فرهنگی ژرف و غنی که مرا به میهمانی آفتاب و مهتاب برد و با رازهای تازه ای از مولانای بزرگ با عرفان و درک موسیقیایی حیرت انگیزش آشنایم کرد.
راز مولانا پژوهشی نو و دیگرگون از زندگی مولاناست، آشناییش با شمس، اثری که این ارتباط بر روابط خانوادگی اش گذاشت و ماجراهایی که تا آخرین روز زندگی اش ادامه یافت .
من با ترجمه این کتاب ارزشمند به اهدافی که مدت های مدید در ذهنم بود رسیدم و خواسته ی دیرینه ام به حقیقت پیوست و در ضمن سعادت آشنایی بیشتر با افراد حرفه ای در مقوله ترجمه نیز نصیبم گردید که گویی برایم تولدی دیگر بود .
شما نقاش توانمندی هستید ، و نمایشگاه های شما در خارج از کشور ، همیشه مورد استقبال قابل توجهی قرار گرفته است . در این راستا ،از زبان قلم مویتان چه حرف هایی دارید که برای ما بگویید ؟
من در واقع شعرهایم را نقاشی می کنم ، گاهی اوقات یک سوژه را در رنگ ها پیاده می کنم و گاهی اوقات هم در واژه ها. و در پشت هر دوی آن ها آن دریچه را بر روح خود و جهانی که لبریز از ناشناخته ها گشوده ام را باز می بینم و در انتها از این ارتباط جادویی لبریز می گردم و میان دود و دم شهری خاکستری با رویاهای خاک گرفته به باغی زیبا می اندیشم با پرچین های سبز و گل های صورتی و آتشین که با قلم مو این جاودانگی را ثبت می کنم و معتقدم که نقاشی، بازی با رنگ هاست و شعر، بازی با واژه ها . و زندگی راوی رنگ ها و شوریدگی ها ، و حاصل این شوریدگی ها تابلویی می شود که با وقوف تمام در اختیار نگاه مردمم می گذارم ، زیرا برای یک نقاش همه چیز دست آویز نمایش اثر اوست و نباید به موانع دست و پا گیر تن بدهد تا بتواند حسی زیبا را به خوبی به دوستداران اثرش انتقال دهد و آن را در آثارش تثبیت کند و به نمایش بگذارد که این روش من خوشبختانه در نمایشگاه های بسیاری که در داخل یا خارج از کشور داشته ام بسیار موفقیت آمیز بوده و با استقبال زیادی مواجه گردیده است .
در سرآغاز فصل بهار و قرن جدید ، برای مردم چه پیامی و یا درد دلی دارید ؟
هموطن ام این را با حس دردی مشترک می گویم ، نگرانی هایت را بتکان، نمی گویم در این خانه تکانی دل خاطراتت را دور بریز اما قاب شان نکن به دیوار دلت ، به زندگی لبخند بزن حتی در عمق تاریکی ها، به خداوند اعتماد کن، خود را به او بسپار و سعی کن نور را ببینی حتی به اندازه سرسوزن و از لحظه ها لذت ببری حتی با لبخندی تلخ ، اگر در جاده زندگی نگاهت به عقب باشد زمین می خوری ، زخمی می شوی و به دردهایت اضافه می شود ، به خاطر آنچه که هنوز به دست نیاورده ای دلسرد مباش ، چه می دانی شاید لحظه رهایی از یأس ها و دردها همین فردا باشد ، همین فردا.
اگر به شما بگویند ، یک تابلو از زندگی بکشید ، قلم موی شما به سمت کدام زاویه حرکت می کند؟
به سمت کشیدن تابلویی از برف می روم در اسفند ماه ، برف به وجود آمده تا ما آدم هایی بسازیم که از درون هم سفید باشند ، اسفند پر از رمز و راز است ، اردیبهشتی ترین حالت زمستان است ، از همان ماه های خوب که آدم را می کشاند به دل خیابان و قدم زدن ها و نفس کشیدن های بی دغدغه و آرام میان ازدحام مردمی که برای آمدن بهار و تدارک عید هیاهویی به پا می کنند انگار لب های تمام عابران سرشار از لبخندی آشنا و صمیمی است ، انگار همگی تن پوشی از مهربانی و عشق و امید به تن کرده اند برای به پیشواز رفتن سالی که شاید متفاوت باشد ، با طلوع خورشیدی آتشین برای سبز شدن جوانه ها و تازه شدن باغچه ها ، اسفند همچنین پیام قشنگی دارد:
زمستان رفتنی است، بهار در راه است.
برای صلح یک جمله بگویید.
صلح یک مفهوم مطلق نیست بلکه یک آرمان جهانی است .
و حرف آخر؟
بیایید حرف تازه ای بزنیم
فکر تازه ای بکنیم
راه تازه ای برویم
تا شاید در نهایت به اتفاق های قشنگ تری برسیم .
از این که در این گفتگوی زیبا و آموزنده شرکت کردید ممنونم . از طرف خودم و گروه فرهنگی یکتاپرس ، بهار را به شما تبریک گفته و سرآغاز سال نو و قرن نو را به شما تبریک می گویم.
من هم تشکر ویژه دارم از یکتاپرس ، و ضمن تبریک سال نو ،آرزومند موفقیت و بهروزی تمام پرسنل این سایت خبری محترم هستم.
انتهای پیام/
