امیر یزدانی نژاد ، شاعر و خوشنویس درباره موضوعات مختلف شعر با خبرنگار فرهنگ و هنر یکتاپرس گفتگو کرد.
در شروع مثل اکثر گفت و گوها کمی از خودتان برای خوانندگان ما بگویید .
خب از هیچ گفتن کمی سخت است ولی اگر بخواهم از این هیچ سایه ای بسازم طبق مشخصات شناسنامه ای هفده ام مهرماه ۱۳۳۶ در تهران به دنیا آمدم . تحصیلاتم در زمینه تخصص موتور و بدنه هواپیما هست و در صنایع پشتیبانی و نوسازی هلیکوپترهای ایران مشغول کار بودم .
چطور از فضای صنعتی به حوزه نوشتن و شعر رسیدید ؟
اینکه بگویم از جوانی علاقه به این حوزه داشتم اینطور نیست .البته در دوران دبیرستان انشا و متن های خوبی می نوشتم (به نظر معلم ادبیات سال سوم دبیرستان آقای ربیعی) برای ادامه به نوشتن تشویق بسیاری می کردند که متاسفانه در آن زمان میسر نشد، من بیشترین مطالعاتی که در دوران جوانی داشتم رمان های تاریخی مخصوصا با ترجمه های روان شاد ذبیح ا... منصوری بود همچنین رمان های خارجی .در مجموع به هنر علاقه مند بودم .
از خوشنویسی و آشنایی با قلم و مرکب بگویید .
در سال۱۳۶۵وارد انجمن خوشنویسان ایران شدم و تا دوره ممتاز انجمن با روان شاد استاد عربشاهی و نستعلیق شکسته را با استاد مشعشعی سپری کردم ، خب به همین واسطه با اشعار کلاسیک غزل و مثنوی نزدیکی و آشنایی بیشتری پیدا کردم.و حتی به سمت مطالعات عرفانی سوق پیدا کردم که بیانش مجال بیشتری میطلبدکه در این مقال نمی گنجد.
با توجه به مطالعه و رویکرد شما به غزل و اشعار کلاسیک در دوره ای که گفتید چطور به اشعار آزاد و سپید گرایش پیدا کردید ؟
بله . واقعیتش مطالعه همراه شد با نوشتن و تحریر و مشق کردن و در ناخودآگاه به واسطه ی امر خوشنویسی بیشترین اشعار بر می گشت به حافظ ، سعدی ، عطار نیشابوری ، باباطاهر ، خیام و حضرت مولوی و همین امر به هنگامی که جهش های ذهنی ایجاد می شد و مصرعی یا بیتی مینوشتم باعث شده بود در زبان نوشتن شعر تاثیر زیادی از نحوه و فرم زبان این بزرگان بگیرم و متاسفانه در زمینه کلاسیک نویسی گریزی از بکار بردن زبان فخیم این بزرگان نداشتم و هر آنچه که بر ذهن و کاغذ می رسید طبیعتا در حوزه‌ی این زبان بود ، اما با توجه به شرایط اجتماعی که در آن قرار داشتیم رضایت درونی خودم رو برای نوشتن جلب نمی کرد در حالی که از نظر روحی و درونی وابستگی زیادی به این سبک یعنی کلاسیک داشتم و همچنان دارم اما در امر نوشتن توفیق پیدا نکردم ، تا با شعر نو و سپید آشنایی بیشتری پیدا کردم
میان اشعار کلاسیک و سپید قبال جامعه امروز را در سمت و سوی کدام سبک از شعر میدانید ؟
سابقه طولانی مدت حضور شعر کلاسیک همچنین خصوصیات درونی و حسی جامعه بخاطر دارا بودنِ موسیقی درونی و بیرونی که بر اساس اوزان مختلفی سروده می شد و می‌شود مخصوصا در غزلیات که دارای شاکله و مضامین عاشقانه هست به نظر از اقبال بیشتری در بین مردم برخوردار باشد ، ولی تحولی که توسط نیما و سپس شاملو در شعر ایجاد شد شعر را از محدوده کلاسیک خارج و قدم در راهی نو گذاشت هرچند آهسته ولی با قدرت خوبی توسط شاملوی بزرگ موفق شد راه خود را در دل مردم و ادبیات ایران باز کند که به نظردر ابتدا بیشتر بخاطر شرایط سیاسی و اجتماعی بود که به سمت تحولات حرکت می کرد، ولی در حال حاضر مخصوصن از دهه هفتاد با ظهور بیشتر شاعران سپید سرا دچار تحولات زبانی ، مفهومی و ساختاری جدیدی شد که جایگاه خاصی را در حوزه های مختلف ادبیات پیدا کرده است .اما در مجموع تنوع زیستی ، بومی ، قومی ، سیاسی و اجتماعی جامعه نیاز به حضور تمام سبک ها را الزامی می‌کند و نمی توان خط و بسط و سبک خاصی رو برای شعر و شاعر در نظر گرفت به مصداق هرکسی از ظن خود شد یار من،
از مجموعه دست به اعصابم نزنید بگویید .
خب دست به اعصابم نزنید شامل سروده های کوتاه و چند سروده تقریبا با سطرهای بیشتر نسبت به شعرهای کوتاه است که از سال نودویک تا سال نودوپنج سروده شده و بیشتر حال و هوای اجتماعی دارند ، البته بخاطر اینکه بنده خیلی دیر قدم در راه نگارش بصورت مستمر گذاشتم این مجموعه بیشتر به توصیه برخی دوستان شاعرم به دست نشر سپرده شد و شخصا تا رسیدن به ساختار منسجم‌تر و زبان قدرتمندتر تمایل زیاد به چاپ نداشتم ، که خوشبختانه یا متاسفانه این مجموعه با مشکلاتی که برای ناشر به وجود آمد و بدقولی هایی که صورت گرفت تنها در صد نسخه دیجیتالی برای توضیع و شناسایی در نمایشگاه بین المللی کتاب سال نودوپنج به چاپ رسید و هرچند بااقبال دوستان مواجه شد ولی بخاطر مشکلات ناشر در همان محدوده باقی ماند،
و مجموعه جدید ؟
با دلزدگی که درمورد نشر و ناشر برای دست به اعصابم نزنید ایجاد شد و دست به اعصابم خورد و با توجه به اینکه کتاب شعر حتی در بین خود شاعران هم خیلی با اقبال مواجه نمی شود مخصوصا اگر در دایره ای از دوستان شاعر و جلسات قرار نداشته باشید که بیشتر با عدم اقبال هم مواجه می شوید و همچنین با شرایط اقتصادی هم در زمینه نشر هم مخاطب زیاد درگیرودار چاپ نیستم .
می توانید برداشتی از خودتان در مورد شعر بیان کنید ؟
خب ظاهرا” از شعر بخاطر جامعیتی که دارد نمی توان تعریفی ارائه کرد همچنان که در مورد هنر در مجموع نمی شود تعریفی خاص بیان کرد . اگر بخواهم دراندازه یک جمله در مورد شعر بگویم ، شعر کلمات خاکستری‌گاه تاریکی هستند که در و از روشنائی شاعر بروز پیدا می‌کنند که میتواند جامعه و مخاطب خود را به سمت سوی آگاهی درونی و بیرونی با لطافت رهنمون باشد،
از حضور شما در این گپ و گفت سپاسگزاریم
بنده هم از شما و مجموعه محترم یکتا پرس که این فرصت رو در اختیار بنده قرار دادید ممنونم ، با آرزوی موفقیت های بیشتر.
انتهای پیام/
