به گزارش خبرنگار فرهنگی یکتاپرس، فرهنگ یک کشور، شناسنامه آن کشور است و حفظ فرهنگ ، شناسنامه مردم آن کشور؛ متاسفانه آن چنان که باید در راستای حفظ آن، گام های استواری برداشته نمی شود . فرهنگستان لغت هم با تمام تلاشی که در این مورد بعمل آورده، تاکنون نتوانسته نتیجه ای مثبت از خود نشان بدهد.
به نظر می رسد، بهتر بود اول داشته های خودمان را حفظ می‌کردیم وتلاش ما برای نجات زبان خودمان بود، از آن پس به معادل سازی لغات می پرداختیم. چون با این اوضاع تا " دراز آویز زینتی " را یاد بگیریم و جایگزین " کراوات" بکنیم ، زبان ما از بین رفته است.
قطعا آغازگر ورود این کلمات به زبان ما سفرهای برون مرزی بوده است، که طبق نظر محققین ورود این موج بعد از عهدنامه گلستان از طرف روس ها شروع شده و بعد ها با سرازیر شدن کالاهای خارجی به کشور حضور پررنگ‌تری پیدا کرده است .
آن چنان که دیگرحذف این لغات از زبان ما ، به امری محال تبدیل گردیده است . اینجا فقط به تعداد اندکی از لغات فرانسوی که جایگاه مطمئن و محکمی در زبان فارسی برای خود ساخته اند ، اشاره می کنیم
آمپول – آسانسور- نفت – کارت – مغازه – وازلین – سیمان – دیپلم –روبان – صابون – سالاد – پالتو – تابلو – کلاس – ماسک –لباس – مبل – نمره –کافه – مامان – سرامیک –شیک – پاکت – کمیته – ویترین – لیسانس – مدال – لاستیک – گاز – سرویس – و ...
این ها فقط گوشه ای از لغات یک کشور بیگانه است که با آرامش کامل در زبان ما خودنمایی می کنند .
شاید بهترین راه ها ،فرهنگ سازی کتاب خوانی و برنامه های آموزنده توسط صدا و سیما ( البته اگرمجریان آن رسانه آموزش لازم را دیده باشند ) و وزارت آموزش و پرورش و وزارت ارشاد اسلامی باشد که حداقل خاکریزی مقابل این تهاجم بزرگ ریخته شود.
به قول ماهاتما گاندی کسی که فرهنگش را از دست بدهد یعنی خود کشی کرده است.
انتهای پیام/
