یکتاپرس؛در روزهایی که بار دیگر زمزمه‌هایی از احتمال ازسرگیری مذاکرات ایران و آمریکا شنیده می‌شود، فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت از نبود برنامه مشخص برای آغاز مذاکره خبر می‌دهد، اما در عین حال تأکید می‌کند که هیچ‌یک از دو راهبرد «مذاکره» یا «مقابله» نباید به تابو تبدیل شود.
مهاجرانی: همان‌طور که وزیر امور خارجه نیز اشاره کردند، در حال حاضر هیچ قرار مشخصی برای مذاکره وجود ندارد. با این حال باید به این نکته توجه داشت که مذاکره و جنگ هر دو راهبردهایی هستند در راستای اهدافی تحت عنوان «منافع ملی و مصالح کشور». بنابراین نباید از هیچ‌یک بت ساخت یا آن را به تابو تبدیل کرد.
جمهوری اسلامی اعلام کرده که آمریکا باید در مذاکرات احتمالی آینده تضمین بدهد که حمله نظامی به خاک ایران صورت نگیرد. از آنجاکه آمریکا از نظر حقوقی نمی‌تواند به جای رژیم صهیونیستی تضمین حقوقی بدهد و تضمین سیاسی نیز با رویکرد «دیپلماسی اجبار» دولت ترامپ در تضاد است، دریافت چنین تضمینی تا چه اندازه مؤثر است؟ در صورت عدم ارائه چنین تضمینی از سوی آمریکا، آیا ایران گفتگو را انجام خواهد داد؟
مهاجرانی: طبیعتاً در حوزه مذاکره ما نسبت به طرف مقابل ـ اعم از کسانی که وجاهت حقوقی دارند یا ندارند ـ بی‌اعتمادی‌های خود را داریم. با این حال چون به دستگاه دیپلماسی خود و توان این عزیزان اطمینان داریم، مطمئن هستیم تمامی تضامین لازم را در صورت ضرورت به شیوه‌های مقتضی اخذ خواهند کرد.
در حال حاضر ایران بر حق غنی‌سازی خود تأکید دارد و آمریکا نیز بر «غنی‌سازی صفر». آیا در این شرایط، نقطه تعادلی وجود دارد؟ دستگاه
مهاجرانی: دیپلماسی نشان داده که هر زمان عزم بر حل یک موضوع داشته باشد با شکل‌گیری عزم ملی قادر به حل آن است. اصولاً وقتی مذاکره آغاز می‌شود محور آن موضوعاتی است که تا حدی زمینه تفاهم بر سر آنها وجود دارد. به طور طبیعی در موضوع غنی‌سازی به دلیل اینکه حقی است که متعلق به مردم ماست و همچنین به دانش بومی تبدیل شده، همان‌طور که تا امروز نیز مطرح بوده، بر مواضع خود خواهیم ایستاد. بدیهی است پس از ایجاد مشترکات، مذاکرات ادامه پیدا خواهد کرد.
مهاجرانی: در اینکه محدوده استان‌های تهران، البرز و اطراف آن دیگر گنجایش زیستی ندارد و ظرفیت‌های اکولوژیک آن رو به پایان است، تردیدی وجود ندارد. سال‌هاست این موضوع مطرح بوده و حتی از سال ۱۳۵۴ اعلام شده که تهران بیش از پنج و نیم میلیون نفر ظرفیت ندارد و نباید بیش از این بارگذاری شود. با این حال، در طول این ۵۰ سال، جمعیت استان افزایش یافته و طبیعتاً بحران‌هایی در این حوزه ایجاد کرده است. انتقال پایتخت موضوعی پیچیده و نیازمند زیرساخت‌های فراوان است. سال گذشته صرفاً در حد طرح موضوع بود، نه تصمیم برای انتقال فوری. هم‌اکنون نیز همان موضع وجود دارد: این انتقال باید در نهایت انجام شود، اما موضوعی نیست که به‌صورت ناگهانی اجرایی شود.
انتهای پیام/
