گروه فرهنگ و هنر یکتاپرس؛ شیده شریفی چهره نام آشنای هنرهای تجسمی و ادبی که چند روز پیش جایزه داستان نویسی صادق هدایت را به دست آورد در گفتگویی کوتاه با خبرنگار یکتا پرس از برگزاری نمایشگاه« قاب های کوچک» در گالری خانه دوست خبر داد.
شریفی افزود: این نمایشگاه با آثار جمعی از هنرمندان،علاقه مندانِ این هنر رابه تماشای زیبایی دعوت می کند.
افتتاحیه نمایشگاه روز جمعه 3 اسفند از ساعت 16 الی 20 و ساعات بازدید از شنبه الی چهارشنبه 16 تا 19 خواهد بود.
آدرس: خیابان بهار شمالی، بالاتر از خیابان طالقانی، پلاک 245، واحد 12.
*******
در اینجا مطلبی تاثیر گذار از این نویسنده و هنرمند را که می تواند راهگشای نویسندگان مخصوصا قشرجوان باشد، به اتفاق می خوانیم:
« آزاد نویسی»
نویسنده باید روزانه آزاد نویسی کند و ذهن خلاق خود را قلقلک دهد. هر چی به ذهن می رسد باید نوشت حتی مزخرفاتی که ذهن را درگیر می کند . مگر می شود از میان آنها ایده پیدا نکرد. زندگی پر از رویدادهایی است که مردم عادی به راحتی از کنارشان رد می شوند . آیا نویسنده نمی تواند از همین رویدادهای کوچک ،داستان یا شعری خلق کند که دنیا را تکان دهد ؟ می تواند.. فقط باید با استمرار نوشتن هر چه که به ذهن می آید آن را خلق کند .
از کلیشه ها و آموزش های نویسندگی بیرون بیایید و خلق کنید. ذهن کتابخانه ای از کتابهای خاک خورده است که با گردگیری تمیز می شوند و نمایان. هر کس می تواند بنویسد. فقط باید بیشتر دید و شنید.
آموزش نویسندگی ذهن انسان را محدود می کند. شاگردان هزاران بار می نویسند و پاک می کنند و چه بسا نویسندگان زبردستی با آموزش، دست از نوشتن برداشته اند و این ذوق هنری را کنار گذاشته اند.
آزادنویسی ویرایش ندارد کنترل ذهن ندارد خوش خطی ندارد افکار را روی کاغذ نوشتن‌است.یک نوع رها شدگی از افکار مزاحم است و ورود به هزار توی ذهن.
نویسندگی خلاق از همین نقطه آغاز می شود. پایین ترین طبقات کتابخانه ی ذهن انسان پر از خواب ها و رویا های فراموش شده است. هر کدام می توانند نمادی از اسطوره ها و کهن الکوهای گذشتگان ما باشند. پس ما باید آنها را بیدار و خلق کنیم.
دنیا آینه ای است از رویاها. ما در دنیای وارونه ها زندگی می کنیم و فکر می کنیم واقعی هستند. رویاها نماد پاکی ها و اصل هویت بشری می باشند که با تلنگری می توانند چهره های پاک یا پلید زندگی را به ما نشان دهند.
از رنج ها بیشتر استفاده کنید چون رنج ها آغاز زندگی هستند حتی پوچی و ملال روزمرگی می توانند تلنگری برای بیدار شدن باشند.همانگونه که افرادی که به قهقرای خودکشی وارد می شوند اگر زنده بمانند آغاز زندگی جدیدی برای خود رقم می زنند و بعد از مدتی به پوچ بودن مشکلات پی می برند. زندگی یعنی رشد کردن و از رنج ها درس گرفتن و ادامه دادن. زندگی بدون رنج است که بیهودگی می آورد. پس از رنج ها در نویسندگی خلاق بیشتر می شود استفاده کرد.
شادی و خوشبختی نماد زیبایی هاست. چه بسا وقتی خوشحالیم همه ی زشتی ها همه ی بدی ها نزدمان زیبا و خوب می شود. در آن هنگام می شود از زیبایی ها استفاده کرد و نوشت.
موقع نوشتن از فکر کردن دست بردارید و همه چیز را با احساس شعف بیرون آورید. کم کم وارد دنیای وارونه ها خواهید شد که همه برای تماشای آن صف می کشند.
انتهای پیام/
