بخش فرهنگ و هنر یکتا؛ رضا عباسی یکی از هنرمندان صاحب نام دنیای هنرهای تجسمی است. وی فرزند مولانا اصغر کاشی از نقاشان از نقاشان مطرح دربار شاه طهماسب و شاه اسماعيل دوم بود و سال 974 هجري در شهر قزوین چشم به جهان گشود.
او از اوایل جوانی نزد بزرگان هنر وقت مانند مير زين العابدين، سیاوش بیگ گرجستانی، صادقی بیک افشار و شیخ محمد به آموزش هنر نقاشی پرداخت. تا این که در سه حوزه نقاشي ايراني (طراحي تک پيکره نگاري – نقاشي ديواري – نقاشي نسخه هاي خطي) آثار با ارزشي را خلق کرد.
عباسی با ابداع سبكی جدید، هنر چهره نگارگري ايران را دگرگون کرد و با طراحي های مختص خود به چهره برتر هنر تجسمی در دوره صفویه تبدیل گشت. در زمان شاه عباس، مراوده های بازرگانی با کشورهای اروپا، هجوم نقاشی های ایتالیایی را در بازار اصفهان موجب شده بود. اما رضا عباسی با خلق آثار هنری ارزشمند علاقه مندان هنر نقاشی را به تعجب واداشت
و این موضوع موجب گردید تا شاه عباس لقب عباسی را روی نام او بگذارد و آقا رضای نقاش به نام رضا عباسی خوانده شد. پیش از آن در زمان شاه اسماعیل و شاه طهماسب، نقاشان بزرگی چون کمال الدین بهزاد به تصویر کردن کتاب های خطی می پرداختند. اما در این دوره نقاشی بر روی دیوارها و کشیدن تصاویر بزرگ برای تزیین بناها مرسوم گردید.
رضا عباسی در فاصله این سال ها پرده های نقاشی بسیار آفرید که در آن ها به جای انبوه درباریان، تنها صورت یک یا دو آدمی زیبا نقش می شد. در این تصویرها رنگ آمیزی لباس و صورت و تزئینات و تجملات صحنه درخششی چشم گیر داشت. هم اکنون تحلیل آثار او را در سایت موزه مترو پلیتن نیویورک می توان مشاهده کرد. وی در سال 1044 هجري در اصفهان چشم از جهان فرو بست.
انتهای پیام/
