گروه فرهنگ و هنر یکتاپرس؛ گفتگوی کوتاهی داشتیم با نگار محمودی نیا که به تازگی مجموعه شعر «حالا می توانی از چشم هایم مروارید صید کنی» از وی به چاپ رسیده است.
گام های اول برای سرودن شعر از اکجا آغاز شد؟
اولین بار صدایشان را شنیدم و اشعارشان را قبل از اینکه بخوانم شنیدم. فروغ و شاملو را اینگونه شناختم و بعد از آن بود که شروع کردم به خریدن کتاب هایشان و با دیوان هایشان زندگی کردم. نوجوانی ام را اینگونه پربار و پربارتر کردم؛تا اینکه در تابستان ۱۳۷۹ وارد انجمن شعر اهواز شدم و از محضرپیشکسوتان و عزیزانی در عرصه ی شعر و ادبیات بهره جستم.
از پیشکسوتان و عزیزانی که یاد کردین، نام می برید؟
بله، از جمله مرحوم استاد عبدالرضا قناد دزفولی که باچاپ اشعارم در روزنامه ها مشوقِ من در آن دوران بودند و نیز آقای دکتر داود رضا کاظمی که باپیشنهادها و توصیه های ارزنده شان تاثیر بسزایی در شکل گیری و پختگی اشعار اینجانب داشتند.
در چه رشته ای تحصیل کردید؟
در سال ۱۳۸۳ وارد دانشگاه و در رشته ی زبان و ادبیات فارسی مشغول به تحصیل شدم. و بعد از فارغ التحصیل از دانشگاه به سرودن اشعاری با یک سبک و سیاق که سبک خاص خودم بود پرداختم.
بخش هایی از کتاب «حالا می توانی از چشم هایم مروارید صید کنی» ماحصل آن دوران است و به طور کلی اشعار سال های ۱۳۸۶ تا۱۴۰۲ را شامل می شود.
از کتاب تان برای ما بگویید؟
«حالا می توانی از چشم هایم مروارید صید کنی» اولین مجموعه شعرم می باشد و در قالب سپید است.
در این مجموعه به موضوعات مختلفی پرداخته شده از جمله: جنگ،کودکان جنگ، محیط زیست و بعضی از معضلات اجتماعی.
و سرودن شعر؟
شعر در من می جوشید اما به مرور سعی کردم علاوه بر جنبه جوششی ازبن مایه های کوششی نیز برخوردار باشد به همین خاطر مطالعاتم را در این زمینه بیشتر کردم. به عقیده من از آنجایی که شعر به مثابه هنر از جنبه حسی و ادراکی برخوردار است گذشته از آنکه آن را می نویسند و می خوانند باید شعر را زندگی کرد و زیست شاعرانه داشت و قبل از هر چیز به مطالعه زندگی پرداخت. من قدم در راهی گذاشتم بی بازگشت، راهی که هر چقدر جلوتر می روم بیشتر مجذوبش می شوم.
آرزوی موفقیت های بسیار داریم برای شما؟
من هم تشکر می کنم از شما که در راستای معرفی شاعران و هنرمندان جوان گام برمی دارید.
انتهای پیام/
دبیر گروه فرهنگ و هنر: رضوان ابوترابی
حمایت شما از ادبیات ستودنیست ...