هفته از یک روز خاص شروع می‌شود

***********************************************************************

صفحه شعر امروز را تخصیص دادم به شاعران مازندران. از شاعر خوب خانم الهام قریشی بابت ارسال شعرها متشکرم. و منتظر شعرهای شاعران دیگر استان های کشورمان هستم. با تشکر: رضوان ابوترابی

***************************************************************************************

الهام قریشی

مجسمه ای در من نفس می کشد
که رویایی در من خودکشی کرده
پای اعتراف که وسط بیاید
چشم ها دروغ نمی گویند
 دستها شعری می شوند
به دور لیوان چای
از اندوه پر سوال
به چترهای سیاه پناه می بریم
و از اندوه پر سوال
باران شروع می شود
هیچ شمعی در باران زنده نمی ماند
دستم
دلم
دهانم
به خیابان زده
چشمم اما به دیوار مانده
و رویاهای زیادی را مرور می کند
گاهی زانوها
برای کشیدن سنگینی یک اتفاق خسته‌اند
گاهی قلب ها 
آنقدر عمیق ترک خورده اند
که آجری از سقف
 درست وسط خاطراتمان می‌افتد
که رویاهای زخمی هیچ گاه سکوتشان را فراموش نمی‌کنند
از اندوه پر سوال
به خیابان زده ام 
و مردم به مجسمه ای نگاه می کنند
که در خیابان پرواز می کند

----------------------(2)---------------------------

***************************************

امیررضا سیدحسینی 

تنها گذاشتن تو
تنهاترم نمی کند
تو اما دوست داری
به مرده ای شلیک کنی
که دیگر
نمی میرد.

------------(2)-------------------

فرورفتگی هایی درون ما هست
که وقتی به آنها نزدیک می شویم
درون شان سقوط می کنیم
مثل تنهایی.

***************************************

هما احمدیان

مورچه های کارگر
از غم هایشان می گویند
به هم که می رسند
غمگین ترین مورچه
ملکه را تنها
در خواب هایش می بیند
------(2)-----
کلمات
نوشته می شوند
عوض می شوند
و گاهی
می نشینند جای یکدیگر

ما همه کلماتیم
یکی دارد شعر بلندی می نویسد

*****************************************

زکریا سمائی جابلو

دیوار پوسیده عکس می گیرند.
از ما
وهرلحظه
فرو می ریزیم بااشاره انگشت
با اشاره ی یوز پلنگانی که معدوم می شوند.
گلوی قفس

عکس می گیرد از ما
دیوار شکار می کند
دیوار عکس می گیرد.

(مجموعه شعر لهجه ی صلح)

*************************

دکتر حسین فرزاد

(تکاپوی پریدن پلک ها )

در حوض غمین چشمانت
نقره ای می شوم
کنار ماهی هایی که
در تکاپوی پریدن پلک هایت
تاب می خورند.
به رنگ همه ی دلهره های گم شده ات 
تلوتلوخوران
محو می شوم
آینه می کارم
سایه سبز می شود
مبادا دست هایت دلتنگ شوند.
اینجا
مردمک ثانیه
پشت پرده ی رویاهای نم گرفته ات
روی دست های حادثه می چکد
بی التهاب عبور گلایه ها
گاهی نفس صبوری ات می گیرد
به بغض های بعدی ات رحم کن
که حنجره ای ندارند
برای فریاد...

*******************************************

محسن جعفری

 از پنجره باز می‌کنم چشمانم را
و صدای باد
            صدای باد

برگ های سلیقه می افتند،
می چرخند
       و روح عریان من می لرزد و حاشا می کند
باید می پرسیدم از مشرق پرنده
آیا دوستم داری؟
باید می پرسیدم و
             ظلمتِ خویش را انکار می کردم

*****************************************

سمیه ابراهیمی

باران چشم من سر طوفان گرفته است
قلبم چو ابر تیره گیلان گرفته است

هر شب در احتضارم و این چشم پرخمار
حالی شبیه مستی و هذیان گرفته است

می‌خواستم پیاده بیایم به دیدنت
این دشت را که خارمغیلان گرفته است

تاریک و سرد و محو، فقط مرگ می‌وزد
بر کومه شکسته که باران گرفته است

شب بود و زمهریر که دستم به ماشه رفت
این جوخه از نبود تو فرمان گرفته است

زخمی‌ترین سکوت و غمی ناشنیده‌ام
آنجا که شعر من سر پایان گرفته است

***********************************

سوسن صدیقی

حرفت هنوز توی سرم تاب میخوره
اونکه تو فکر رفتنه دنبال چاره نیس
با رفتنت موافقم و شک نکن برو
در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیس 

زل میزنم به رخت و لباس تو روی تخت
زل میزنم به پاکت سیگار روبه روم
خونه به من به رفتن تو فکر می‌کنه
حتی به حرف اومده دیوار روبه روم 

جا می‌کنم غرورم و تو جیب دامنم
منت نمی‌کشم که بمونی کنار من
پایان راه باشه که فرقی نمی کنه
من بی قرار یا تو بشی بی قرار من 

جمع می‌کنم خودم را رو مبل بی فنر
یخ کرده چای من تو سینی زنگ زده
حالم مث کسی که یه چن روز بعد جشن
گم کرده حلقه اش و توی ماه عسل بده 

خستم از این همه تنش و درد و دلهره
از حرفهای منفی جا مونده تو سرم
آرامش عجیبی دلم خواسته مث
خوابیدن دوباره روی پای مادرم

******************************

انتهای پیام/