به گزارش گروه فرهنگ و هنر یکتا از روابط عمومی رسانه ملی، صارمی درباره القاب خواجوی کرمانی گفت: خواجوی کرمانی با نام کمال‌الدین ابوالعطاء ملقب به نخلبند شعرا بود؛ وی در قرن هفتم هجری به دنیا آمد و در قرن هشتم از دنیا رفت. بر اساس اظهارات خود کمال‌الدین ابوالعطاء، او در شب یکشنبه تاریخ ۱۷ دی‌ماه سال ۲۱۲ جلالی متولد شده است. او در دوران کودکی و نوجوانی علوم مختلفی را می‌آموزد و همچنین به یادگیری شعر مشغول می‌شود.
وی در جوانی و بزرگ‌سالی از کرمان مهاجرت می‌کند و از شهر خارج می‌شود؛ او در زندگی خود بسیار سفر کرد که مهم‌ترین آن‌ها به عراق، شیراز و تبریز بود. و تا پایان عمر خود در شیراز می‌ماند و زندگی خود را در زمان حکومت ایلخانیان می‌گذراند. کمال‌الدین ابوالعطاء در سال ۷۵۲ در شیراز از دنیا می‌رود و در نزدیکی دروازه قرآن به خاک سپرده می‌شود.
لقب نخلبند از این رو به وی داده شده که می‌توانست به خوبی از آرایه‌های کلام و آرایه‌های ادبی استفاده کند؛ به دنبال این مسئله همچنین به او لقب خلاق‌المعانی نیز می‌گفتند.
صارمی در ادامه درباره تاثیر سفر در اشعار گفت: مثال‌های بسیاری از تاثیر سفر در اشعار خواجوی کرمانی وجود دارد؛ وی بیشتر اظهار می‌کند که تمایل دارد به خارج از کرمان سفر کند و از یکجانشینی گلایه می‌کند. او با سختی‌های بسیار برای یادگیری علم اخلاق و ادب به سفر می‌پرداخت.
وی همچنین درباره شاعران گروه تلفیق اظهار کرد: نکته مهم درباره خواجوی کرمانی آن است که او از شاعران گروه تلفیق است؛ او با هوش، ابتکار و شناخت کامل از مخاطبانش به تلفیق عشق و عرفان می‌پردازد و قالب غزل را با این تلفیق تزئین می‌کند. خواجوی کرمانی از شاعران بسیار موثر بوده، به طوری که حافظ شیرازی از وی تاثیراتی گرفته است.
انتهای پیام/
