به گزارش گروه فرهنگی یکتاپرس، نفیسه شافی، شاعر و مترجم درباره شعر و کتاب هایی که ترجمه کرده است با خبرنگار فرهنگ و هنر یکتاپرس، گفتگو کرد.
سلام، لطفا خودتون را معرفی کنید و در مورد خودتان بیشتر به ما بگوئید؟ از علاقه مندی هایتان و اینکه چه کردید؟
سلام، نفیسه شافی هستم. متولد ۳ مرداد ۱۳۶۲ هستم و در رشته ی ادبیات انگلیسی تحصیل کردم.
ادبیات و هنر همیشه حالِ خوبِ من در زندگی بودند. از کودکی عاشقِ تئاتر، موسیقی و شعر بودم. در کودکی تجربه بازیگری یک فیلم رو داشتم که تجربه ی بسیار شیرینی بود. همیشه عضو تئاتر مدرسه بودم و از سنین نوجوانی نواختن پیانو را آغاز کردم که متاسفانه کمی بعد رهایش کردم ولی در سال های اخیر، جدی تر از همیشه به آن می پردازم. در حوزه صدا و خوانش کتاب های صوتی هم فعالیتهایی داشته و دارم. به شدت به این سخن نیچه باور دارم که؛ " اگر هنر نباشد، حقیقت ما را خواهد کُشت."
از فعالیتتان در حوزه ادبیات بیشتر برای ما بگویید؟
ادبیات از علاقه مندی های همیشگی من بوده و هست. همانطور که گفتم دانش آموخته ادبیات انگلیسی هستم و به جرات می توانم بگویم؛ شعر و ادبیات مفرّی برای خلاص شدن از روزمرگی هایم است و به عبارتی به آن پناه می برم.
اخیرا یکی از ترجمه های شما به چاپ رسیده، شما از چه زمانی وارد دنیایِ ترجمه شده اید و در چه شاخه ای از ترجمه فعالیت دارید؟
بله همینطوره، همانطور که می دانید در حوزه ترجمه ادبی فعالیت دارم. از سال ۱۳۹۶، از زمانی که با کارگاه های آقای اسدالله امرایی گرامی آشنا شدم، رسما وارد دنیای ترجمه شدم. ترجمه مثل دری برای ورود به فرهنگ و دنیایی دیگر است. راهی برای اشاعه ی یک تفکر از زبان و فرهنگی دیگر به جامعه ای جدید. به قول زنده یاد نجف دریابندری: ترجمه دمیدن روح از فرهنگی و دیگر است در کالبدی از جنس زبانِ مادری. ترجمه ادبی کاری است که همّت بالایی می طلبد و تنها کسی که عاشق این حرفه باشد می تواند ساعت ها در گوشه ای بنشیند و صبورانه، در حین حفظ امانت داری به متن و نویسنده، در معنا و سبک و سیاق اثر، ترجمه وزین و شیوایی خلق کند. در ترجمه نه تنها درک و دریافت زبان مبدا اهمیت بسیاری دارد، بلکه اِشراف به زبان مقصد و گستردگیِ دایره واژگانی نیز بسیار قابل اهمیت است. البته هردوی این ها گامِ اول در ترجمه به حساب می آیند.
کتابی با نام "بعد از آنکه مرا کُشت" با ترجمه ی من، در نشر ورا، اخیرا منتشر شده که خوشبختانه استقبال خوبی از آن شده و به زودی به چاپ بعدی خواهد رسید. نویسنده این رمان، "ناتالی بارِلی" هست و در سال ۲۰۱۷ منتشر شد، که جزو پرفروش های نیویورک تایمز هم شده است. رمانی که به واقع، دست کشیدن از خواندن آن کار آسانی نیست و وقایع و ماجراها چون کلافی در هم تنیده شما را به سمت خودشان جذب می کنند.
آیا کتاب دیگری هم در دست ترجمه دارید؟
بله کتاب دیگری هم از همین نویسنده در دست ترجمه دارم که امیدوارم به زودی واردِ بازار کتاب شود و رضایت خوانندگان را به خود جلب کند.
شما در زمینه های دیگر ادبی، مثل شعر هم گویا فعالیت هایی دارید. لطفا در این مورد بیشتر بگویید؟
بله، البته. من خط خطی هایی دارم که گاهی نام شعر روی آنها می گذارند. من شعر را به صورت دلی و خودآموز شروع کردم و بیشتر نام دلنوشته روی آنها می گذارم. البته جناب آقای رضوان ابوترابی گرامی در این راه به من بسیار لطف داشتند و از ایشان بسیار سپاسگزارم.
علایق به شعر در من از زمان کودکی به صورت ذاتی و خودجوش بوده است به طوری که همیشه مرا به خواندن و از بَرکردن شعر وا می داشت.
تقریبا می توان گفت از هر نوع شعری می خوانم لذت می برم، ولی بیشتر سپید می نویسم. مجموعه شعری دارم که شاید روزی منتشر کنم.
در زمینه ترجمه شعر چطور؟ تصمیم به فعالیت دارید؟
بله، حتما. امیدوارم بتوانم به عنوان مترجم هم مجموعه شعری را به هموطنانم ارائه کنم. در این راه حمایت ها و تشویق های استاد احمد پوری بسیار مایه دلگرمی است و بسیار از ایشان آموختم.
در پایان چه صحبتی دارید؟
اول از گروه فرهنگ و هنر یکتاپرس که این فرصت را در اختیار من قرار داد کمال تشکر را دارم.
در پایان امیدوارم که فضاهای فرهنگی و هنری در جامعه ما بیشتر مورد لطف و عنایت قرار بگیرد، تا هم بستری برای شکوفایی استعدادهای جوان باشد و هم فضایی برای انتقال بیشتر تجربیات پیشکسوتانِ عرصه ادب و هنر کشور عزیزمان ایران.
