به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس،به دلیل اهمیت و حساسیت موضوع معاملات، سکوت مالک در عقد فضولی را، دلیل بر رضایت یا اجازه او بر انعقاد عقد نمی‌دانند. چرا که سکوت بدون نشانه، اعم از رضایت و رد است.
سکوت همواره نشانه رضایت نیست و در موارد حقوقی هیچ جایگاهی ندارد. قانون مدنی در ماده ۲۴۹ چنین بیان کرده است: «سکوت مالک ولو با حضور در مجلس عقد(محلی که قرارداد تنظیم می‌شود)، اجازه محسوب نمی‌شود.»
هرچند که سکوت در ادبیات ما گاهی فضیلت است و سعدی می گوید: «دو چیز طیره عقل است دم فرو بستن/ به وقت گفتن و گفتن به وقت خاموشی».
یا این ضرب المثل که «جواب ابلهان خاموشیست» یا حتی در بین مردم این اصطلاح وجود دارد که می گویند «سکوت علامت رضاست»، اما در حقوق، خصوصا در معاملات، سکوت هیچ اثری ندارد و نباید آن را به منزله ی رضایت دید.
یعنی به عنوان مثال اگر در زمان بستن قرارداد، خریدار بگوید من مبلغ قرارداد را در دو قسط پرداخت میکنم و فروشنده در برابر این حرف سکوت کند، هیچ توافقی صورت نگرفته و بعدا که اختلافی پیش آمد، خریدار نمیتواند به فروشنده بگوید که من چنین شرطی را بیان کردم. چون سکوت علامت رضایت است پس تو هم موافق بودهای!
پس قانون ،حتی برای کسی که نمیتواند صحبت کند هم، سکوت را معتبر ندانسته و او را ناچار می کند که به هر نحو رضایت خویش را نشان دهد. دو طرف اگر میخواهند که شروطشان معتبر باشد، باید حتما با «لفظ» یا «نوشتن» و یا هر راه دیگری که به صورت آشکار نشان دهنده رضایت و توافق دو طرف بر سر موضوعی باشد، رضایت خود را نسبت به آن شرط نشان دهند.
در نتیجه، بنا بر اصول و قواعد کلی، سکوت در اینجا نیز ظهور در قبول و اعلان اراده ندارد. مگر آن که سکوت همراه با قرینه و نشانه ای موجه باشد. مثلا عرف و عادت جامعه آن سکوت را نشانه قبول آن موضوع بدانند.
انتهای پیام/
