خدایار قاقانی میهمان این هفته برنامه «ارغنون» در گفتگویی به معضلات و مشکات این رشته پرطرفدار هنری پرداخت. او گفت: دولت‌های مختلف در زمان فعالیت خود هیچ برنامه‌ی فرهنگی در حوزه موسیقی نداشتند. موسیقی برای دولت‌ها یک موضوع اضافی است.
بی‌برنامه بودن دولت در حوزه موسیقی باعث شده ما امروزه با وضعیت آشفته در موسیقی مواجه شویم. امروز شاهدیم که موسیقی ایران در گرو فعالیت‌های انفرادی اهالی موسیقی پیش می‌رود. گروه موسیقی چاووش در دهه‌ی 60 بر اساس برنامه‌ریزی‌های دولتی فعالیت نمی‌کرد و با علاقه و خواست اعضا شکل گرفته بود.
در صورتی که فعالیت گروه موسیقی چاووش یکی از نقاط طلایی موسیقی ایران است. مدیریت موسیقی در کشور همواره با تکیه بر آزمون و خطا پیش رفته است. سینمای ایران در دهه‌ی 60 ساختار و ساختمان پیدا کرد و مدیریت شد و چه خوب و چه بد تحت یک برنامه‌ی مشخص قرار گرفت.
باید پذیرفت موسیقی و سینما در مقایسه با سایر حوزه‌های فرهنگی طیف گسترده‌تری از مخاطبان را دارند و جامعه با این دو حوزه ارتباط تنگاتنگی برقرار می‌کند.
البته سینمای ایران در مقایسه با موسیقی ابعاد صنعتی‌تر و حرفه‌ای‌تری را دارد. سالن‌های سینما در ایران حرفه‌ای‌تر از سالن‌های کنسرت هستند.
او گفت: موسیقی ایران هنوز یک کتاب کامل و جامع درباره تاریخ خود ندارد. موسیقی ریشه‌های کهن‌تری از سینما دارد و شاهدیم که در چند سال اخیر بسیاری از دانشجویان موسیقی و استادان دانشگاهی در حوزه جمع‌آوری اسناد موسیقی کهن ایران فعالیت می‌کنند.
انتهای پیام/
