به گزارش گروه اقتصادی یکتا پرس، اوراق بهادار (Security)، به هر دارایی یا حقی گفته میشود که ماهیت غیرفیزیکی دارد، از نظر قانون معتبر شناخته میشود و میتوان آن را به فروش رساند.
در بیشتر کشورها، اوراق بهادار شامل موارد زیر میشود:
یک موقعیت مالکیتی در شرکتهایی که به صورت عمومی در بورس معامله میشوند (سهام در بورس)
یک رابطه طلبکاری از یک نهاد دولتی یا خصوصی (اوراق قرضه)
یا یک حق مالکیت بر ابزارهای مالی مشتقه (قرارداد آتی یا قرارداد اختیار)
به زبان ساده، اوراق بهادار وعدهای است که از نظر قانونی لازمالاجرا است و میتوان آن را خرید، فروخت و یا با چیز ارزشمند دیگری مبادله کرد.
برای درک بهتر اوراق بهادار به این مثال توجه کنید. فردی روی کاغذی مینویسد:
من در تاریخ ۱۰ فروردین ۱۴۰۰، خودروی خود را به دارندهی این برگه انتقال خواهم داد.
اگر این برگه به تأیید یک نهاد دولتی یا قانونی برسد، تبدیل به اوراق بهادار میشود؛ یعنی ورقی که بها دارد؛ بنابراین این برگه دارای ارزش است و ممکن است مردم به خرید یا فروش این برگه علاقه نشان دهند. بدیهی است که اگر خودرو تا قبل از تحویل صحیح و سالم مانده باشد، ارزش برگه نیز بالا خواهد رفت. در مقابل اگر مشکلی برای اتومبیل پیش بیاید، افراد علاقه کمتری به در اختیار داشتن آن برگه نشان خواهند داد و در نتیجه، ارزش آن افت خواهد کرد.
اوراق بهادار را میتوان به دو دسته عمده سهام و بدهی تقسیم کرد. با این حال، دسته دیگری به نام ترکیبی وجود دارد که در آن، بخشی از ویژگیهای اوراق سهام و اوراق بدهی ترکیب شده است. در ادامه، با این سه دسته بیشتر آشنا خواهیم شد.
«سهام» یا «اوراق حقوق صاحبان سهام»، متداولترین نوع از انواع اوراق بهادار است. سهام، یک نفع مالکیتی است که سهامداران در یک نهاد (مانند یک شرکت) در اختیار دارند و یکی از انواع سهم در بازار سرمایه است. اوراق سهام شامل دو دستهی سهام عادی و سهام مقدم است.
دارندگان سهام معمولاً دریافتی منظم ندارند، هر چند در برخی موارد سود سهم را دریافت میکنند. اما سود اصلی سهامداران از این سرمایهگذاری، سودی است که از فروش خود سهام (اوراق بهادار) به دست میآید (با این فرض که ارزش سهم افزایش یافته باشد).
دارندگان سهام این اختیار را دارند که به میزان سهام خود، در کنترل شرکت سهیم باشند. ضریب تأثیر رأی هر سهامدار به نسبت سهمی است که در اختیار دارد. در صورت ورشکستگی شرکت، سهامداران پس از پرداخت کلیه تعهدات به طلبکاران، باقیمانده دارایی شرکت را به نسبت سهمی که دارند، بین خود تقسیم میکنند. در صورتیکه دارایی مالی شرکت برای پرداخت تعهدات به طلبکاران کافی نباشد، این بدهی از کالاها یا خدمات شرکت پرداخت میشود.
«اوراق بدهی» بیانگر پولی است که وام گرفته شده است و باید بازپرداخت شود. اندازه وام، نرخ بهره و تاریخ سررسید یا تمدید، تحت شرایطی در این اوراق قید میشود. اوراق بهادار بدهی شامل اوراق قرضه دولتی و شراکتی، گواهیهای سپرده و اوراق وثیقهدار است.
زمانی که کسبوکارها یا نهادهای دولتی برای انجام فعالیتهای اقتصادی نیاز به پول داشته باشند، با فروش اوراق قرضه میتوانند سرمایه مورد نیاز خود را تأمین کنند. سرمایهگذار با خرید اوراق قرضه که از آن به عنوان «اوراق بهادارِ با درآمد ثابت» نیز یاد میشود، برای بازه زمانی خاصی مقداری پول به یک نهاد قرض میدهد و بهرۀ ثابتی (ماهانه یا سالانه) از آن نهاد تحت عنوان درآمد ثابت دریافت میکند. اوراق قرضه دارای تاریخ سررسید است. وقتی اوراق قرضه به موعد سررسید خود میرسد، نهادی که پول سرمایهگذاران را دریافت کرده است، اصل پول را بازپرداخت میکند.
بهطور کلی، دارندگان اوراق بدهی به طور منظم بهره، بازپرداخت اصل پول و سایر حقوق قراردادی تصریح شده (که شامل حق رأی نیست) را دریافت میکنند. این اوراق برای مدت معینی صادر میشوند و در پایان توسط صادرکننده یا «ناشر» بازخرید میشوند. ناشر، نهادی حقوقی است که اوراق بهادار را به نام خود منتشر میکند.
«اوراق بهادار ترکیبی» همانطور که از نامش پیداست، برخی از ویژگیهای اوراق بدهی و سهام را در کنار هم دارد. اوراق ترکیبی به سه دسته اصلی تقسیم میشود:
سهام تضمینی: قرارداد اختیاری که توسط شرکت صادر میشود و به سهامداران حق خرید سهام را در یک بازه زمانی و با یک قیمت مشخص میدهد.
سهام ترجیحی: سهم شرکتهایی که پرداخت بهره، سود سهام یا سایر بازدهیهای سرمایه در آنها ارجح است.
اوراق قابل تبدیل: اوراق قرضهای که میتوان آنها را در بازار بورس به سهام شرکت ناشر تبدیل کرد.
انتهای پیام/