گروه فرهنگ و هنر یکتا پرس، مریم راد، شاعر ، منتقد و نقاش پیرامون ادبیات در گفتگویی با خبرنگار یکتا پرس ، ضمن معرفی خود ، نظریات خود را در باره ادبیات و هنر ابراز کرد.
فرودین ۱۳۵۹ به دنیا آمدم . از دبستان با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آشنا شدم . دوره های قصه گویی . داستان نویسی و شعر خوانی و نقاشی را در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان گذراندم . از سال ۱۳۷۹ وارد انجمن ها ی ادبی شدم و در سال ۱۳۹۳ اولین کتابم را با نام مجموعه شعر و نثر" آشنای عشق" با نام مریم راد "واژه " به چاپ رساندم . و بعد از ان داستان بلند" حس لحظه ی آخر" در همان سال مجوز گرفت . همچنین داستان "تار و تنبور" اماده اخذ مجوز است .
در این سالها ،در کنار نوشتن، سعی کردم بیاموزم و حاصل تلاش هایم را در اختیار علاقمندان قرار دهم . از این جهت در کنار شاعری و نویسندگی مدیر انجمن نثر نوین با همکاری نهاد کتابخانه بودم . در ان انجمن به تدریس زبان شناسی ( تاریخ زبان فارسی به همراه تطور کلمات ) و آرایه های ادبی و دستور زبان فارسی پرداختم . در خلال تدریس به نقد و بررسی و تحلیل اثار شاگردان و همکارانم پرداختم .
مقاله ام تحت عنوان "خانواده و کتاب" در سال ۱۳۹۵ موفق به اخذ لوح تقدیر شد و به واسطه این مقاله عنوان فرهیخته را از نهاد کتابخانه ها و اداره ارشاد اسلامی دریافت کردم و کارم را ادامه دادم .
اخیرا سال ۱۳۹۹ بخش کوچکی از شعرهایم در حوزه شعر سپید در مجموعه کتاب "ریوار" از انتشارات مهر و دل به چاپ رسید.
در کنار فعالیت های ادبی و مهندسی به نقاشی در دو سبک سیاه قلم و رنگ روغن می پردازم .در موسیقی هم در دو رشته دکلمه و تار ایرانی کار می کنم . همچنان علاقمند به یادگیری هستم و این مسیر را ادامه می دهم.
وقتی با مسئله پیچیده ای چون شعر روبرو هستیم که تعریف جامع و کاملی از آن صورت نگرفته ، می‌بینیم که متاسفانه بسیاری از سرایندگان به زعم خود آثارشان را شعر اطلاق می‌کنند ، در حالی که از قلمرو ساخت شعر بیرون است و سبب بروز مشکلاتی در دنیای ادبیات می‌شود.
ملک الشعرا معتقد است شعر خوب شعری است که احساسات و عواطف، انفعالات روحی صاحب خود را، از فکر دقیق و پر هیجان و لحمه ی گرم تحریک شده یک مغز پرجوش و یک خون پر حرارت حکایت کند . شعر خوب آن است که خوب تهییج کرده و خوب فهمیده شود و خوب به حافظه سپرده شود.
شاعر ان است که در وقت تولد شاعر باشد به زور علم و تتبع نمی توان شعر گفت. کسی که طبع ندارد و کسی که از کودکی شاعر نیست، کسی که از اخلاق مردم عصرش عالی تر و بزرگوارتر نیست و بالاخره کسی که هیجان و حس رقیق و عاطفه تکان دهنده ندارد نمی تواند شاعر باشد.
با تمام این تفاسیر اگر شعر زاییده احساس شاعر باشد که قدرت سرودن اشعار و به نظم کشیدن مطالب و اهداف خود را منطبق بر فنون ادبی دارد، پس باید بپذیریم شعری که حاصل توان شاعری باشد در واقع جریانی منطبق بر علم و احساس در ذهن سراینده آن است .
سخنی که گاهاً با تخیلات شاعر به واسطه زبان عاطفی همراه است و بر دل می‌نشیند و هدف شاعر نیز می‌تواند زیر سایه خیالپردازی; نوعی صورتگری باشد که مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد و با خود همراه کند .
فوکویاما در کتاب نقد در فرایند بررسی " معتقد است نقد ،روشی مهم برای ارزیابی مفاهیم ، پدیده های مختلف در تولید و ارائه اندیشه هاست. روش بررسی در فرایند تحلیل ذهن است که در یک ارتباط دوسویه نگرش نقادانه و اندیشه و رفتار شکل می‌گیرد.
از طرف دیگر نقد می خواهد در فرایند بررسی و تحلیل ، با کنار گذاشتن یک سویه نگری ; تحمل پذیری انتقاد و نترسیدن از آن ; توانایی در ژرف اندیشی، ایجاد نوگرایی و بالابردن ظرفیت کلی فرهنگ نقد ; به ایجاد خلاقیت در ذهن شاعر کمک کند تا ذهن شاعر توانمند آماده خلق آثار بهتر و با محتوا باشد. در واقع نقد به شاعر کمک می‌کند تا هدف و رسالت خود را بهتر و کاملتر به جای آورد.
صرف نظر از تاریخچه نقد در ادبیات و همچنین تعاریف متفاوت و متعدد نقد، بیشترین چیزی که در نقد حائز اهمیت است ; چیستی اثر است . چیستی اثر ادبی است که علاوه بر مشخص نمودن هدف و وظیفه شاعر ; تکلیف سبک و سیاق یا بعد و ساختاری اثر را منطبق بر علم ادبیات مشخص می کند. ناگفته نماند که در دنیای آشفته امروز ادبیات ; رسیدن به بعد ساختاری سالم چه در شیوه و سبک اثر ; از دید علم بیان و چه از دید فنون و زیرساخت ادبی مسئله ایست مهم و دشوار.
با شیوه تحلیل و بررسی آثار علاوه بر پیدا کردن معایب یک اثر می توان به نقاط قوت آن نیز پی برد و ذهن شاعر را برای سروده‌های بعدی آماده ساخت.
با توجه به نظریات و رویکردها در نقد ادبی; شاعر امروز ; علاوه بر بیان عاطفی با تکیه بر علم روز ; اثر خود را به ورطه آزمایش قرار می دهد. بنابراین شاعر امروز به دنبال نقد سلیقه ای جهت رشد و پرورش زبان و فنون ادبی نیست، بلکه به دنبال راهکار علمی می‌گردد تا بتواند با تکیه بر آن به ضعف‌های خود فائق آید و آثار خلاقانه بیافریند.
از این جهت معتقدم در نقد ادبی برای هر اثر، چهار تحلیل عمده باید در نظر گرفته شود.
۱_ بررسی (تحلیل )و نقد لغوی که شامل کاربرد زبان (انتخاب، چیدمان و جایگزینی لغات و همچنین بررسی یکدستی زبان، استفاده از قواعد و قوانین دستور زبان، ترکیب سازی و ایجاد کشف و شهود تازه و از ان طرف بررسی محورها در زبان جهت یکپارچگی و انسجام معنایی اثر می باشد.
۲ _ بررسی (تحلیل) و نقد فنی که شامل بررسی ساختار اثر ; شامل چیستی اثر به لحاظ سبک شناسی و بررسی سبک روایی اثر می باشد.
لازم به ذکر است که توجه به جایگاه و اهمیت روایت در شعر امروز و بررسی ساختاری روایت اثر بسیار حائز اهمیت می باشد.
۳_ بررسی( تحلیل ) زیبایی شناسی اثر که منطبق با علم زیبایی شناسی هنری; با نگاه ادبی و بکارگیری آرایه ها ی ادبی و همچنین ساخت لایه های زبانی است که بسیار حائز اهمیت است . چرا که پیوند زبان و معنا را توأم با زیبایی از بعد زیبایی شناسی شکل می دهد. از طرف دیگر چون شعر یکی از وجوه هنر محسوب می‌شود پس باید تحلیلی منطبق بر دیدگاه علمی هنر نسبت به زیبایی شناسی بر آن حاکم باشد.
۴ _ بررسی( تحلیل) محتوایی که رکن مهمی در نقد اثر ادبی است و نشان دهنده سطوح مختلف معنایی آن است . علاوه بر اینکه در پایان بندی روایی یک اثر کمک می کند تا شاعر هدف و رسالت خود را نمایان سازد . در واقع تحلیل محتوایی نشانگر برخورد شاعر با موضوع مورد نظر و پرداختن به آن و همچنین کمک و یاری رساندن به سمت و سوی فکری مخاطب نسبت به اثر مورد نظر است.
شاعر امروز یک شاعر آگاه است بنابراین نقدی که برای آثارش نوشته و یا گفته می شود باید کاملاً آگاهانه باشد و از آن طرف یک منتقد خوب باید سطوح مختلف زبان از قبیل سطح واژگانی ، سطح نحوی ، سطح آوایی و سطح معنا را بشناسد تا بتواند با درک درستی که از آثار به دست می آورد به نقد، بررسی و تحلیل آثار بپردازد و نقاط قوت و ضعف یک اثر را به صاحبش منتقل کند .
انتهای پیام/
