به گزارش یکتاپرس چهره رضا را به خاطر ندارم. معمولا همدیگر را نمی‌دیدیم اما حرفش را زیاد می‌شنیدم. اینکه پدر توانمند و تحصیلکرده‌اش برای قبول کردن وضعیت تنها پسرش چقدر سختی کشیده؛ اینکه او را با چه سختی برای دریافت درمان‌های احتمالی به اروپا می‌بردند و اینکه مادرش درس‌های دکتری‌اش را رها کرد تا مراقب فرزندش باشد و شاید اتفاق‌های زیاد و مهم دیگری که از ابتدای نوجوانی‌ام به یاد ندارم. اسم رضا که می‌آمد بیش از خودش یاد قدرت روحی و فداکاری‌های والدینش می‌افتادم.
من هیچ وقت در این شرایط قرار نگرفتم؛ شرایط والدین رضا که بعدها متوجه شدند اوتیسم دارد. او بزرگ شد، پیانو زدن یاد گرفت، به کارهای کامپیوتری علاقه نشان داد و سرگرمی‌های خودش را پیدا کرد و من هم والدین متعددی را دیدم که کودک اوتیستیک دارند و در گیر و دار خلأهای قانونی و پذیرش اجتماعی و هزینه‌های نگهداری از او با همان قدرت و فداکاری که والدین رضا داشتند زندگی را ادامه می‌دهند.
این سال‌ها اما وضعیت بهتر شده. با گسترش شبکه‌های اجتماعی ما از شرایط این افراد و خانواده‌هایشان بیشتر آگاه شدیم و والدین و مراقبان نیز یکدیگر را پیدا کرده‌اند و تجربیاتشان را با هم قسمت می‌کنند. موسسات فعال در این زمینه نیز به بچه‌های اوتیستیک و خانواده‌هایشان خدمات می‌دهند و زندگی به شکلی بهتر ادامه پیدا کرده است.
گالری نقاشی افراد دارای اوتیسم
اوتیسم مجموعه‌ای از اختلالات رشدی عصبی است که فرد را در گفتار و تعاملات اجتماعی و رفتار جامعه‌پذیر دچار محدودیت می‌کند. دانیال جراحی که سال‌هاست در زمینه کمک به افراد دارای اوتیسم فعال است می‌گوید: اوتیسم بیماری‌ای نیست که یک فرد سالم را درگیر کند و بعد با مراجعه به پزشک بهتر شود. جراحی از رشته ارتباطات به رفتاردرمانی علاقه مند شده و با دیدن صداقت و خلوص این بچه‌ها تصمیم گرفته در کنارشان باشد.
آثار این گالری در نوع خود منحصر به فردند
اوتیسم با تولد یک نوزاد شروع می‌شود و اغلب در تمام طول عمر او را همراهی خواهد کرد. در بهترین حالت، علم امروزه می‌تواند وجود اوتیسم را از ۱۸ ماهگی تشخیص دهد اما علائم و نشانه‌های این مشکل در افراد مختلف متفاوت است و باعث شده این اختلال یک طیف وسیع داشته باشد. افراد طیف اوتیسم معمولا دامنه علائق محدود، رفتارهای تکراری و الگوهای انعطاف ناپذیری دارند که شاخص‌ترین آنها عدم رغبت یا بی مهارتی در برقراری تعاملات و ارتباطات اجتماعی است.
اینجا یک نمایشگاه واقعا هنری برپاست.
جراحی اما از وجود یک برنامه آزموده و موثر خبر می‌دهد که توسط موسساتی خبره در تهران، قم، اراک و تبریز اجرا می‌شود. او معتقد است آموزش و تربیتی صحیح و علمی می‌تواند مهارت‌های فردی و اجتماعی و حتی علمی، هنری این افراد را رشد دهد؛ همانطور که بسیاری از نوابغ و دانشمندان تاریخ از افراد اوتیسم بودند.
