حمید سمندریان کارگردان و مترجم نامدار ایرانی از بزرگان عرصه کارگردانی بود. و نامش کنار نام کارگردان های بزرگی مانند: بهرام بیضایی، عباس جوانمرد، رکن‌الدین خسروی،علی نصیریان، آربی اوانسیان می درخشید.
وی تئاتر را؛ هم‌زمان با تحصیل در دبیرستان، از کلاس‌های تئاتر و هنرپیشگی حسین خیرخواه، شباویز و نصرت کریمی که زیر نظر عبدالحسین نوشین مدیریت می‌شد، شروع کرد. سمندریان همچنین ویلون می‌نواخت و از شاگردان محمود ذوالفنون، برادر بزرگتر جلال ذوالفنون، بود او خود درباره این دوران و گرایشش به تئاتر می‌گوید:
من از اول با خودم شرط کرده بودم هر طوری شده تئاتری بشوم. حتی این‌جا شاگرد ویولن آقای ذوالفنون بودم. وقتی ایشان می‌دید من کلاس حسین خیرخواه هم می‌روم، به من می‌گفت برو آن‌جا. این‌جا توی کلاس ویولن وقتت تلف می‌شود. می‌گفت من نمی‌خواهم روی علاقه‌ات حرف بزنم اما این پرش «آرشه» که به تو گفتم، باید یک هفته وقت بگذاری تا خوب یاد بگیری. نیا این‌جا و وقتت را تلف نکن. من هم آمدم خانه و یک شب گریه کردم و دیگر نرفتم. رفتم کلاس حسین خیرخواه. تئاتر را ترجیح دادم.
سمندریان پس از دبیرستان به اروپا سفر کرده و در آلمان دوره مهندسی شوفاژ سانترال را در دانشگاه صنعتی برلین گذراند؛ ولی پس از آن به کنسرواتور عالی موسیقی و هنرهای نمایشی هامبورگ رفت. برخورد با تئاتر چنان جذبش کرد که مجالی برای موسیقی نمی‌گذاشت و به همین خاطر موسیقی را کنار گذاشت و شش سال تحت آموزش ادوارد مارکس، که یکی از استادان برجسته تئاتر بود، اصول و مبانی کارگردانی و بازیگری را آموخت و هم‌زمان در آلمان به صورت حرفه‌ای مشغول به کار شد.
وی پس از پایان این دوره به دعوت اداره هنرهای نمایشی دراماتیک اداره کل هنرهای زیبای ایران به کشور برگشت و بعد از تولید چند برنامه به دعوت مهندس هوشنگ، مهدی برکشلی و با همکاری مهدی نامدار دانشکده تئاتر دانشگاه تهران را بنیان گذاشتند. و در سال 1348 تدریس در دانشکده هنرهای زیبا را آغاز کرد.
در نیمه نخست دهه 1370 به پیشنهاد عباس لطفیان سرگزی ، ناصر باباشاهی رئیس دانشکده هنر و معماری دانشگاه تهران از حمید سمندریان دعوت کرد. تا گروه نمایش این دانشکده را راه‌اندازی کند و بدین ترتیب سمندریان پایه و اساس این گروه را گذاشت. او در سال 1373 به تاسیس آموزشگاه بازیگری اقدام کرد که هنرجویان بسیاری از آن‌جا به عرصه حرفه‌ای هنر وارد شدند.
سمندریان که از بیماری سرطان کبد رنج می‌بُرد، سرانجام روز پنج‌شنبه 22 تیرماه 1391 در سن 81 سالگی در خانه خود درگذشت. هم‌زمان همراهان و شاگردانش تصمیم گرفته بودند برای بهتر شدن حال استادشان بار دیگر نمایش بازی استریندبرگ را که او سال‌ها پیش به صحنه برده بود با همان بازیگران، یعنی هما روستا، رضا کیانیان و احمد ساعتچیان، پاییز همان سال به صحنه ببرند؛ و بخشی از تمرین اولیه این نمایش نیز در منزل شخصی سمندریان آغاز شده بود.
به پاس سال ها فعالیت های ارزشمند این هنرمند بزرگ یکی از دو سالن تماشاخانه ایرانشهر در تهران به نام سمندریان نامیده شده‌است.
انتهای پیام/
