به گزارش یکتاپرس حکم خواندن نماز واجب در قطار، اتوبوس و هواپیما
الف) انسان مسافر لازم است نمازهای چهار رکعتی خود را دو رکعت بخواند. ولی فقها می‌فرمایند این حکم، دارای هشت شرط می‌باشد: 1. سفر او کمتر از هشت فرسخ شرعى نباشد (هر فرسخ شش کیلومتر است)
2. از اول مسافرت قصد هشت فرسخ را داشته باشد
3. در بین راه از قصد خود برنگردد
4. نخواهد پیش‌از رسیدن به هشت فرسخ، از وطن خود بگذرد یا ده روز یا بیشتر در جایى بماند
5. براى کار حرام سفر نکند
6. از صحرانشین‌هایى نباشد که در بیابان‌ها گردش مىکنند و هرجا آب و خوراک براى خود و حیوانات همراهشان پیدا کنند مىمانند و بعد از چندى به جاى دیگر مىروند
7. شغل او مسافرت نباشد
8. به حد ترخص برسد، یعنى از وطنش یا جایى که قصد کرده ده روز در آن‌جا بماند، به قدرى دور شود که دیوار شهر را نبیند و صداى اذان آن‌را نشنود. (توضیح‌المسایل محشی/1/183)
ب) مستحب است مسافر بعد از هر نمازى که شکسته مىخواند، سى مرتبه بگوید: «سبحان‌الله والحمدلله و لا اله الاالله والله‌اکبر» و این در تعقیب نماز ظهر و عصر و عشا بیشتر سفارش شده است. بلکه بهتر است در تعقیب این سه نماز شصت مرتبه بگوید. (همان/733)
ج) به فتوای بیشتر مراجع تقلید، انسان مسافر در چهار مکان مخیر و آزاد است بین قصر (دو رکعتی خواندن) و تمام. آن مکان‌ها عبارتند از: مسجدالحرام، مسجدالنبی صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم، حرم مطهر امام حسین علیه‌السلام و مسجد کوفه. (العروةالوثقى، آیةالله‌العظمی طباطبایی یزدى قدس‌سره /2/163)
د) مسافر و کسى که براى او سخت است نافله شب را بعد از نصف شب بخواند، مىتواند آن‌را در اول شب به‌جا آورد (توضیح‌المسایل محشی/1/429)
هـ) خواندن نمازهای مستحبی در سفر اشکال ندارد، به استثنای نافله ظهر و عصر برای مسافری که وظیفه او قصر (دو رکعت خواندن) است. (العروةالوثقىالمحشى، آیةالله‌العظمی طباطبایی یزدى قدس‌سره /2 /245)
و) خواندن نماز واجب در قطار و اتوبوس (در حال حرکت) جایز نیست، بلکه مسافر باید صبر کند تا قطار و اتوبوس توقف کند و مسافر پیاده شده، نماز واجب را بر روی زمین و با آرامش بدن و رو به قبله بخواند. ولی اگر نماز قضا می‌شود، بر مسافران واجب است که از راننده بخواهند که اتوبوس را در مکان مناسبى متوقف نماید و بر راننده اجابت درخواست آنان واجب است، اما اگر قطار یا اتوبوس توقف نمی‌کند، در این‌صورت لازم است نماز را در داخل قطار یا اتوبوس بخواند. (توضیح‌المسایل محشی/1/841)
