خودکفایی تولید شکر در دولت سیزدهم عملی می شود؟

به گزارش خبرنگار اقتصادی یکتاپرس، برنامه خودکفایی تولید شکر و پنبه از اولویت‌های دولت سیزدهم است. اکنون 91 میلیون تن محصول زراعی در سطح 12 میلیون هکتار از اراضی آبی و دیم کشور تولید و به بازار داخلی و خارجی عرضه می‌شود که این میزان 75 درصد بخش کشاورزی است.

به ازای هر هکتار چغندرقند 11 هزار متر مکعب آب مصرف و از 200 هزار هکتار سطح زیر کشت چغندر و نیشکر در کشور، 15 میلیون تن محصولات چغندر و نیشکر تولید می‌شود.

مجری طرح چغندرقند کشور در خصوص آب‌بر بودن گیاه چغندرقند گفت: در کشور 6 میلیون هکتار اراضی آبی وجود دارد که 2 میلیون هکتار آن به کشت گندم و 100 هزار هکتار آن به کشت چغندرقند اختصاص یافته است و از این 100 هزار هکتار چغندرقند، تولیدی معادل تولید گندم آبی و دیم کشور حاصل می‌شود که در مقایسه با سطح و میزان تولید گندم، به ازای تولید 7 میلیون تن چغندرقند، آب زیادی مصرف نمی‌شود.

حصادی بر لزوم طراحی سایتی که میزان کود تخصصی و محصول تولیدی، پیمان‌ها و قراردادها در آن سامانه لحاظ شود، تصریح کرد: با افزایش قیمت نهاده‌ها میزان مصرف کودهای شیمیایی به ویژه کود فسفات و پتاس کاهش یافته و 50 درصد نیاز خاک تامین نشده است در صورتی که در کشت قراردادی باید نیاز گیاه کامل تامین شود.

آنچه دیگران میخوانند:هیچ مشکلی برای تامین کالاهای اساسی وجود ندارد

وی با بیان اینکه استان آذربایجان غربی با سطح زیر کشت 34 هزار هکتار چغندر و تولید یک میلیون و 670 هزار تن، اولین و بزرگترین تولید کننده چغندرقند در کشور است، ادامه داد: بعد از استان آذربایجان غربی استان‌های خراسان رضوی، کرمانشاه، همدان و لرستان در رتبه‌های بعدی قرار دارند.

مجری طرح چغندرقند کشور گفت: دولت در قالب یک طرح تلاش دارد کشور طی سه سال آینده به خودکفایی در تولید شکر برسد.

براساس این گزارش، در بخش زارعی سالیانه 23 میلیون تن غلات (گندم، جو، برنج و ذرت دانه ای)، 25 میلیون تن نباتات علوفه ای (شبدر و یونجه)، 800 هزار تن حبوبات (نخود، عدس، باقلا، ماش و لپه)، 14 میلیون تن چغندرقند، نیشکر، کلزا، دانه های روغنی و پنبه و 28.5 میلیون تن سبزی و صیفی تولید می شود و گندم، شلتوک، ذرت دانه ای، آفتابگردن، کلزا، سیب زمینی، پیاز، هندوانه و خربزه بیشترین تولیدات این بخش هستند.

کارشناسان معتقدند، واقعی نبودن قیمت محصولات تولیدی و پایین بودن قیمت ها نسبت به هزینه های تولید، ضربه ای مهلک به تولید وارد می کند چرا که در برخی مواقع قیمت نهاده های تولید بیش از تورم موجود در جامعه افزایش می یابد که این موضوع در کمیت و کیفیت تولید تاثیر بسزایی دارد.