نعناع بیابانی چیست؟

به گزارش یکتاپرس نعناع بیابانی یکی از گونه های طبیعی نعناع است. این گیاه دارای خاصیت ضد باکتریایی، ضد قارچی، ضد ویروسی و ضد سرطانی است که منبع بتاکاروتین، اسیدرزمارینیک و منتول به شمار می رود. در واقع نعناع بیابانی به موجب برخورداری از عناصر سازنده ی طبیعی و منحصر به فرد در راستای درمان بیماری های مختلف نقش چشمگیری ایفا می کند.

گونه های مختلف نعناع
نعناع یکی از قدیمی ترین گیاهان دارویی به شمار می رود که به سادگی قابل پیوند است. نعناع، گیاهی طبیعی، معطر و مقوی است که در گونه های مختلفی اعم از موزی، مراکشی، مصری، پرتقالی، اسطوخودوس، بیابانی، تند کنتاکی، هابک، کورسیکان، آناناسی، لیمویی ، گونه، شکلاتی و سیبی قابل رویش است.

بهتر است بدانید که گیاه طبیعی نعناع دارای میخ های نازک و برگ های چروکیده ای است.

یکی از گونه های رایج گیاه نعناع، نعناع بیابانی است. این گیاه در طبع های متعددی اعم از تند، خنک و خشک روئیده می شود. در ادامه ی مبحث خواص درمانی، کاربرد و محدودیت های بهره گیری از نعناع بیابانی را شرح می دهیم.

نعناع بیابانی چیست؟
نعناع بیابانی از ترکیب نعناع تند و نعناع آبی تشکیل شده است. این گیاه دارای قسم های کرم، بنفش و سفید رنگی است که مستعد آفتاب سوختگی هستند.

به طور کلی نعناع بیابانی با سایر گیاهان سازگاری ندارد و در صورت عدم کنترل سبب تأخیر در رشد گیاهان می گردد.

نعناع بیابانی شناخته شده به خاصیت ضد ویروسی است که به عنوان درمان طبیعی در برابر عفونت ویروسی به کار برده می شود. در نعناع بیابانی مقادیر فراوانی فسفر، منگنز، روی، آهن، کلسیم، منیزیم، پتاسیم و روی وجود دارد که منجر به ارتقای فعالیت های سوخت و سازی در بدن می گردد.

روغن و برگ نعناع بیابانی دارای ترکیبات فعال اعم از اسیدرزمارینیک و منتول هستند. این ترکیبات فعال سبب فعالیت ضد التهابی و ضد ویروسی نعناع بیابانی می شوند.

منتول موجود در نعناع بیابانی با خاصیت تسکین دهنده، نوعی آرام بخش و خنک کننده ی قوی به شمار می رود که به طور مستقیم کارکرد بدن و ذهن را تسریع می بخشد.

علاوه بر این، نعناع بیابانی دارای مشخصه های ضد ویروسی، ضد نفخ، آنتی اکسیدانی، ضد قارچی و ضد باکتریایی می باشد.

لازم به ذکر است که ترکیب ماده ی منتول در نعناع بیابانی سبب بروز احساس خنکی در دهان می گردد. بر اساس نوع و گونه ی نعناع مقدار منتول نیز متغیر است.

بدین ترتیب زمانی که نعناع بیابانی از موعد مقرر دیر تر کنده شود، بالغ بر 30 درصد خاصیت خنک کنندگی و آرامش بخشی را از دست می دهد.

نعناع بیابانی منبع بتاکاروتین به شمار می رود که در راستای بهبود قدرت دید نقش چشمگیری ایفا می کند. همچنین به مقابله با آکنه می پردازد و سبب نرمی، طراوت و شادابی پوست می گردد.

افسانه های مردم آتن حاکی از آن دارد که در افسانه های قدیم فردی به نام مینته عاشق خدای عالم اسفل به نام پلوتو بوده است. خانم پروسپرین، همسر مینته نسبت به پلوتو حسادت می کرده است. لذا مینته را به شکل نعناع بیابانی مبدل ساخته است.

زین پس مردم آتن باستان با هدف ارتقای استقامت جسمانی، برگ های نعناع بیابانی را بر روی بازوهای خود می مالیدند.

خاصیت درمانی نعناع بیابانی
خواص درمانی نعناع بیابانی، در برگ، شاخه و ساقه های این گیاه پراکنده شده است. برگ های این گیاه درمانی از خاصیت ضد تهوع، ضد انقباض عضلانی، ادرار آور و نشاط آور برخوردار است.

روغن نعناع بیابانی نیز به دو صورت تهیه می شود. روغن طبیعی نعناع که خاصیت ضد التهابی، ضد ویروسی و ضد عفونت دارد.

روغن طبیعی تهیه شده از ساقه و درخت نعناع بیابانی نیز درمان بیماری های صعب العلاج اعم از سرطان کبد، ریه، پوست و لوزالمعده را تسریع می بخشد.

برگ های گیاه نعناع بیابانی در کاهش پر مویی زنان نقش چشمگیری دارد. البته پر مویی هایی را کاهش می دهد که به موجب عدم توازن هورمون زنانه رشد یافته است.

علاوه بر این بتاکاروتین و ویتامین C موجود در گیاه نعناع بیابانی با رویکردی آنتی اکسیدانی سبب از بین رفتن رادیکال های آزاد می شود. در واقع این گیاه طبیعی با حفظ استحکام غشای سلولی در راستای پیشگیری ابتلا به بیماری های سرطان و قلب و عروق نقش مثبتی ایفا می کند.

انتهای پیام/