به گزارش گروه فرهنگی یکتاپرس، حمیدرضا پگاه بازیگر نقش کمال در سریال خانه امن است.
خبرگزاری فارس به او مصاحبهای کرده که متن ذیل بخشی از آن است:
آقای پگاه، نقش شما در این سریال خیلی دیده شد و مردم با کمال ارتباط خیلی خوبی برقرار گردند. بازخوردها چطور بود؟
پگاه: در وهله اول به عنوان بازیگر برای من جالب است، برای من با بازیگری که با او کار نکردم، وقتی او را میبینم جذاب است، به هر حال بازیگری را که در سینما است و یکدفعه او را در تلویزیون یا جای دیگری میبینم که تا حالا با او کار نکردم، برایم جذاب است، این یک بخش ماجرا است، یک بخش هم این است که یک نقشی را خیلی باور میکند، یعنی فکر میکنند ما از همه چیز خبر داریم [میخندد] یعنی آنقدر باور میکنند که این حاصل زحمتهای یک تیم است که کار ساختهشده و ارائهشده که باورپذیر شده و هم در این موضوع متفقالقول هستیم که از تهیهکننده کار که همانطور که فرمودند چندین سال پژوهش میشود و کار میشود و تا میرسد به آقای معظمی میرسد و بعد بازیگران و عوامل دیگر که زحمات آنها کمتر دیده میشود و در مورد آنها صحبت میشود ولی به هر حال مجموعهی زحمات آنها است که باعث میشد منِ کمال را باور کنند و این اتفاق ایندفعه خیلی پررنگ بود و جدی گرفتند.
**شما در مسائل مربوط به امنیت کشور توجهی داشتید؟ داعش را پیگیری میکردید؟
پگاه: در حد این خبرها بود که ما در جریان قرار میگرفتیم و نکته خیلی جذاب آن که آقای صفری فرمودند این است که تا حالا واقعاً کار جدی در مورد داعش نشده بود و آن هم مثلاً من (به وقت شام) فیلم آقای حاتمیکیا را ندیدم ولی آن هم فکر نمیکنم در مورد داخل ایران بود، تا حالا در مورد حضور داعش در ایران کار نمایشی نشده بود و به نظرم این بیشتر یک مساله ملی است، اینکه شما فکر کنید دارید یک فیلم جنگی در یک عرصه و زمینه دیگری میسازید، این فیلم جنگی است و فرقی نمیکند شما لب مرز بجنگید یا به شکل امنیتی ـ جاسوسی بخواهید با یک عدهای که میخواهند خرابکاری بکنند بجنگید و از این بُعد هم خیلی جذاب است.
** وقتی به شما پیشنهاد شد دربارهی آن تحقیق و پژوهش کردید؟
پگاه: من همیشه میگویم برای اجرای یک نقش و بازی کردن، بیشترین اطلاعات و کدها را ابتدا فیلمنامه میدهد، حالا ما ابتدای کار خیلی فیلمنامه کاملی نداشتیم ولی حضور آقای اصفهانی به عنوان مشاور و طراح کار خیلی کمک میکرد که قرار است که مجموعه و طراحی شخصیت قرار است چگونه باشد و اینکه نتیجهی آن چیزی شد که شما دیدید.
** الان نگاه شما نسبت به مسائل امنیتی کلان کشور نسبت به قبل از ایفای این نقش چقدر تغییر کرده و مهم شده است؟
پگاه: همیشه برای من اینطور نبوده که با فیلم بخواهد روی شخصیت من اثر بگذارد. اما به هر حال شاید ما گاهی وقتها یادمان میرود که یک عده دارند 24ساعته تلاش میکنند همانطور که دیدید کمال کمتر پیش میآید بتواند به زندگی اش برسد. اینها زندگی ندارند آنها همیشه در ماموریت داخل و خارج از کشور هستند.
زندگانی: واقعاً خیلی سخت است!
پگاه: کمال مدام فقط برای شناسایی لب مرز و نقطه صفر مرزی میرود و برمیگردد و مدام در حال فعالیت است و در قالب سریال بخشی از قصهها کم و زیاد شده است ولی واقعیت این است که 24 ساعته حواسشان است و آن طرف هم دشمن دارد تمام تلاشش را میکند که از کوچکترین روزنهای ضربهاش را بزند که بعضی وقتها این اتفاق میافتد. بیشتر میتواند یادآوری هم باشد که یادمان نرود این نکته را در زندگیمان داریم و حواسمان به آن باشد.
**ما بهازای واقعی خودتان را چقدر میشناختید؟
پگاه: هیچی! نمیشناختم. طبیعی است. البته سریال های با موضوع جاسوسی و پلیسی از سریال های جذاب و پرطرفدار در جهان هستند که ما در تلویزیون کم به سمت تولید این ژانرها رفتیم اما این ظرفیت در تلویزیون وجود دارد که در این حوزه آثار بیشتری خلق کند.
**کار به نسبت کارهای قبلی چطور بود؟
پگاه: خیلی سخت بود. با وجود این که در سریال «تفنگ سرپر» بازی کردم و حدود دو سال در یک روستا بودم و آن هم سختی های خودش را داشت، چون اثری تاریخی بود و با اسب باید کار می کردم اما «خانه امن» به لحاظ فیزیکی و تعداد سکانس ها سخت ترین بازی ام بود، یعنی روزانه سکانس های زیادی با حجم بالا داشتیم، خیلی پر دیالوگ بود و در زندگی ام در هیچ اثری این همه جلوی دوربین نبودم، به خصوص کرونا هم کار را سخت تر کرد.
این نقش فراز و نشیب های خودش را داشت. بازیگری یعنی این که بیننده آن کاراکتر و موقعیت را باور کند و اگر این دو اتفاق بیفتد بازیگر کارش را درست انجام داده است.
صفری: طبیعتاً نمیتوانستند ارتباط داشتند منتها ما فیلمها را میفرستادیم دو تا از مجموعه مدیران مرتبط با حوزه امنیتی کشور آنها را ارزیابی کنند و بعد کار ادامه پیدا می کرد.
انتهای پیام/