به گزارش گروه فرهنگی یکتا پرس، طبیعت زیبا و آب و هوای پاکیزه استان اردبیل بسیاری از گردشگران و طبیعت گرایان را به سوی خود جذب میکند، اما اردبیل تنها در طبیعت زیبایش خلاصه نمیشود. یکی از جذابترین و کهنترین میدانهای تاریخی کشور در این استان قرار دارد که متاسفانه به دلیل ناشناخته بودن مهجور افتاده و مورد تاراج قاچاقچیان قرار گرفته است.
این میدان کهن "یری" نام دارد که با 400 هکتار در شمال غربی روستای "پیرازمیان" در 31 کیلومتری شرق "مشگین شهر" و 60 کیلومتری اردبیل در کنار رودخانه "قره سو" جای دارد. مسوولان توان نگهداری آن را ندارند و حتی جاده ای مناسب برای گذر گردشگران برای آن ساخته نشده است. این در حالی است که سیلهای گاه گاهی نیز جاده آن را مسدود میکند.
یکی از جالبتوجهترین نقاط تاریخی ایران این شهر در استان اردبیل است. این شهر وسیعترین منطقه تاریخی استان اردبیل و بااهمیتترین سایت تاریخی مربوط به پیش از تاریخ در شمال غرب ایران بهشمار میرود. در گورستان پر رمز و راز یئری، ۴۵۰ گور شناسایی شده که ابعاد کوچکترین آنها ۳ متر و بزرگترین آن ها ۸ متر است.
با اینکه این گورستان مقصد گردشگران تاریخی است، اما هنوز بسیاری از فعالان گردشگری کشور اطلاعی از قدمت و ویژگیهای این گورستان ندارند. اگرچه برخی معتقدند پیشینه آن به دوران هخامنشیان برمیگردد و برخی دیگر معتقدند که عمر بعضی آثار تا هزاره سوم قبل از میلاد، عصر آهن، سفال خاکستری و نخودی و نارنجی هم میرسد.
سنگ نگارههای این گورستان با استفاده از سنگهای محکم، استخوان حیوانات و فلزات سخت شکل گرفته است و نقشهایی از بز کوهی، انسان در حالت های مختلف و چندین نقش نامشخص دیگر قابل مشاهده اند. علاوه بر این، نقوش انسانهایی وجود دارد که دهان ندارند و هنوز دلایل این نقوش کشف نشده است.
سنگ نگارههای مناطق عمومی آذربایجان ایران و جمهوری آذربایجان، شباهت های ظاهری بسیار قریب بههم دارند، بهطوری که گویی همه نقوش موجود در مناطق کلی آذربایجان ایران و جمهوری آذربایجان طی یک دوره و توسط یک هنرمند با یک سبک و طرح حکاکی شدهاند. بیشترین نقوش حکاکی شده بز کوهی است، چرا که بز کوهی نمادی از یک فرشته و برگرفته از اسطوره کهن است.
استان اردبیل در منطقه سردسیری جای گرفته است و برف، باران و حتا تندباد در بلندیهای آن چشمگیر است و سنگ افراشته ها پس از کاوش به همانگونه درمیدانی باز و بدون پوشش قرار گرفته اند که دراین سالها بدون نگهبان مورد دست اندازی قرار گفته و کسانی برای پیدا کردن گنج، آنها را شکسته و یا بر اثر تندبادها افتاده و تکه تکه شدهاند.
انتهای پیام/