به گزارش گروه اجتماعی یکتاپرس؛ ایران از نظر جغرافیایی یک کشور خشک و کم آب است و در سال‌های اخیردرگیر خشک سالی شده است، بعضی از این خشک سالی‌ها ریشه در تغییر اقلیم و گرم شدن کره زمین دارد. اما فقط عوامل طبیعی را نمیتوان دلیل خشک سالی‌ها دانست بلکه عوامل طبیعی هم در خشکی‌های ایران دخیل بوده اند، مدیریت غلط منابع آبی یا عوامل انسانی مانند صنعتی کردن شهر‌ها یا کشاورزی به هر قیمتی کشور را در شیب تند خشک سالی قرار داده است.
شهر تهران در میان رشته کوه البرز و مناطق کویری مرکز ایران واقع شده است و با توجه به موقعیت مکانی که در آن قرار گرفته دارای اقلیمی نیمه خشک می باشد، به این معنی که رطوبت آب و هوای این شهر بسیار کم است.تهران شهر بسیار وسیعی می باشد و نمی توان در رابطه با وضعیت آب و هوای آن اظهار نظر کلی کرد، به طور مثال باید بدانید که مناطق شمالی و مناطق جنوبی شهر در طول سال دمای متفاوتی دارند و حتی میزان بارش برف و باران نیز در مناطق مختلف شهر متقاوت می باشد، باید بدانید که مناطق شمالی تهران همواره سرد تر و پر باران تر از نواحی جنوبی شهر است.
پرویز کردوانی پدرکویرشناسی ایران در مورد علت اصلی شرایط فعلی کشور گفت:علت اصلی را گرم شدن کره زمین میدانم که این گرما از زمان آغاز به کار صنایع شروع شده است. تغییر اقلیم یا گرم شدن کره زمین در دوران اول تا سوم اتفاق می‌افتد، اگر در نقطه‌ای بارندگی شود در نقطه‌ی دیگر بارندگی کمتر می‌شود یا اگر در نقطه‌ای هوا سرد شود در نقطه‌ی دیگرهوا گرم خواهد شد.
وی با اشاره به باران‌های اخیر تهران و سیل‌های سایر شهر‌ها افزود: در گذشته اگر کسی میخواست خانه کاه گلی خود را مرمت کند در این فصل برای این کار اقدام میکرد جون در طول تاریخ ما شاهد چنین باران‌هایی در شهر تهران نبوده ایم، اما اکنون در تهران شاهد بارندگی‌های شدید و پراکنده هستیم که اکثر این بارندگی‌ها مخرب و سیل آبی هستند و ریشه این اتفاقات گرم شدن کره زمین است.
همه خشک سالی‌ها مربوط به تغییرات اقلیمی نیست و ریشه در گذشته کشور دارد
پدر علم کویر شناسی ایران تصریح کرد: کم آبی مشکل جدیدی نیست و از گذشته گریبانگیر کشور ما بوده است، قبل از اصلاحات ارضی زمین‌های بایر زیادی در ایران وجود داشت و به علت نبود آب و روند طولانی پر شدن قنات‌ها اقدامی برای کشاورزی در همه مناطق کشور نشد. مثلا در یک منطقه آب قنات برای کشاورزی و شرب توسط بزرگان روستا تقسیم و مدیریت می‌شد یا در روستا‌های بالادست از آب رودخانه‌ها برای مصرف روستا‌های پایین دست کمتر استفاده می‌شد، هرمنطقه بر اساس آب موجود اقدام به کشاورزی میکرد مثلا در رفسنجان پسته را هر ۸۰ روز یک بار آبیاری میکردند.
کردوانی گفت: به بهانه خودکفایی و توسعه کشاورزی به هر قیمتی یک سری تکنولوژِی به ما دادند و نگفتند کم مصرف کنید بلکه گفتند تا میتوانید برداشت کنید تا کمبود نداشته باشیم و در مقابل کشور‌های غربی غنی باشیم، ابتدا اقدام به واردات و توزیع پمپ آب در همه مناطق کشور کردند، که با ورود پمپ آب به مرور قنات‌ها جمع شدند و در هر منطقه اقدام به حفاری چاه با پمپ آب کردند، اما پس از گذشت مدتی و با خشکی چاه‌ها و بی آب شدن آن‌ها به مردم گفتند باید چاه‌های عمیق تری را حفر کنند و بدین شکل مردم شروع به حفاری چاه‌های عمیق کردند.
ردپای تهران در خشکی گیلان / ۷۳۴ مخزن ذخیره برای فروش آب
کردوانی با بیان اینکه هر شهری را که می‌خواهید بیچاره کنید آب آن منطقه را منتقل کنید ادامه داد: در سال‌های گذشته برای انتقال آب به قم، ۳۰۰ کیلومتر صخره را شکستند تا بتوانند لوله کشی کنند، همچنین اکنون تهران با ۵ سد، آبی ندارد و آب آن را از استان گیلان تامین می‌کنند که همین امر موجب بیابان زایی و خشکی مناطق شمالی کشور از جمله مرداب انزلی شده است، همچنین طی سال‌های قبل به علت نبود بارندگی تعداد ۷۳۴ مخزن آبی در تهران ساختند تا آب را با کارت ملی به مردم بفروشند، اما با آغاز بارندگی‌ها این طرح متوقف شد.
تا ۵۰ سال آینده تهران قابل سکونت نیست
کردوانی با اشاره به اینکه شهر‌های ایران یکی پس از دیگری در حال خشک شدن هستند گفت: اکنون که آب در حال تمام شدن است، تازه به فکر مصرف حجمی آن افتاده اند، در خوشبینانه‌ترین حالت تا ۵۰ سال آینده شهر‌های تهران، کرج، ورامین و اطراف کاملا خشک شده و اهالی این شهر‌ها برای بقا ناچار به مهاجرت می‌شوند.
در مجموع، در کشور ما ایران برنامه چندان مشخصی برای مقابله با حوادث طبیعی از جمله سیل و خشکسالی وجود ندارد و تمام اقداماتی که در این حوزه انجام می شود، معمولا انفعالی و واکنشی است. همانطور که شاهد هستیم، همواره پس از وقوع حوادث مختلف، مدیریت بحران آن هم نه به طور کامل در دستور کار دستگاه‌های ذیربط قرار می‌گیرد.
انتهای پیام/
