طبق طبقه بندی جانوران که در آغار قرن ۱۹ قرن انجام گرفت، تمام جانورانی که دارای بدنی دراز و فاقد ضمایم واضح بودند به کرمها موسوم شدند که به علت داشتن یک انتهای قدامی یا سر که دارای اندامهای حسی است و به قصد برخورد و روبرو شدن با محیط به طرف جلو حرکت میکنند و یک انتهای خلفی یا دم، با اسفنجها و مرجانها و شانهداران اختلاف و تمایز دارند.
کرمهای خاکی نمونهای از این رده است و لومبریکوس ترستریس نمونه جالبی از کرمهای خاکی بزرگی محسوب می شود که ممکن است به درازای ۳۰ سانتیمتر و به قطر ۹ میلیمتر رشد کند.
در هر حلقه به جز اولی و آخری، ۴ جفت تار موی مانند کوچک وجود دارد که در سطح شکمی و جانبی مختصر برجستگی پیدا کرده است.
هر تار عبارت است از یک میله کیتینی نوک تیزی است که در یک کیسه اپیدرمی مخصوص واقع در درون دیواره بدن کرم خاکی جای گرفته است و این تار میتواند بوسیله عضلات منقبض کننده در هر جهت حرکت کرده، امتداد یابد و یا عقب کشیده شود و تارها در موقعی که کرم در سوراخش قرار دارد و یا روی زمین حرکت میکند مانند گیره یا میخ عمل مینماید.
قسمت خارجی کرم خاکی از یک کوتیکول شفاف و نازک پوشیده شده است.
کوتیکول دارای خطوط عرضی نازکی است که یک منظره قوس و قزحی مختصری ایجاد میکند و در کوتیکول سوراخهایی در روی بسیاری از سلولهای حسی اپیدرم موجود است.
انتهای پیام/