به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، زمانی که حرف از مغز به میان می آید، سوالی که در ذهن بسیاری شکل می گیرد این است که آیا ابعاد و اندازه آن اهمیتی دارد یا خیر؟ یکی از شناخته شده ترین باورهای نادرست در این باره آن است که هرچه مغز بزرگ تر باشد بهتر است. اما اگر اینطور باشد تکلیف آنهایی که در دو طرف طیف یاد شده هستند چه می شود؛ یعنی آنها که یا مغزهایی کوچک دارند یا مغزهایی خیلی بزرگ؟
این مرد فرانسوی بعد از احساس ضعف در پای چپ خود و آن هم به مدت دو هفته، به بیمارستان مراجعه کرد. پزشکان بعد از اسکن مغزی او متوجه وجود یک محفظه پر از آب داخل مغزش شدند و به شدت از این قضیه شگفت زده شده بودند.
این اسکن ها نشان می داد که این مرد مغزی در سر خودش ندارد؛ در حالی که مایع مغزی نخاعی به شکل طبیعی در سر او جریان دارد اما از یک قسمت خورده می شود و به دلیل اینکه این مایع وارد سیستم گردش خون او شود، در یک فضای دیگر جای می گیرد. سپس با بررسی های مختلف متوجه شدند که او یک مغز بسیار کوچک در سر خود دارد.
اگر بخواهیم به طور خلاصه بگویی، با وجود آنکه که مایع نخاعی به صورت عادی در داخل مغر جریان پیدا میکند، مرتبا خشک می شود تا فضای سر از آن پر نشود.
اما در مورد آن فرد، به جای آنکه مایع در داخل سیستم جریانی مغز او خشک شود، در داخل آن تجمع پیدا می کرد و در نهایت جمع شدن این مایع باعث شد که تنها میزان بسیار اندکی از ماده مغزی در داخل جمجه فرد باقی بماند.
سوابق پزشکی آن بیمار نشان می داد که در گذشته پزشکان برای جلوگیری از ازدیاد بیش از اندازه مایع درون مغز فرد مجبور شده بودند قطعه ای را درون مغز او قرار دهند و سپس در سن ۱۴ سالگی که بیمار از ضعف در پای چپ خود و بی ثباتی های دیگر گلایه کرده بود آن قطعه را از داخل سرش بیرون آورده بودند.
آن مرد زندگی عادی خود را از سر گرفت، ازدواج کرد و حتی صاحب دو فرزند شد. تست های انجام گرفته نشان می داد که بهره هوشی وی نیز برابر با ۷۵ بوده است که هرچند این رقم پایین تر از حد نرمال ۱۰۰ است با این حال نمی توان آن را در زمره ناتوانی های ذهنی طبقه بندی کرد.
دکتر مکس موئنک از موسسه ملی تحقیقات ژنتیکی انسان در این رابطه به رویترز گفت: نکته جالبی که تا به امروز با آن روبرو شده ام این است که مغز چگونه می تواند با مساله ای که به باور بسیار با حیات مغایرت دارد کنار بیاید.
انتهای پیام/
