به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، دولت در لایحه بودجه سال آینده برای تشویق مردم به فرزندآوری وامی 70 میلیونی با بازپرداخت 20 ساله بابت ودیعه مسکن برای خانواده هایی که صاحب فرزند سوم بشوند، در نظر گرفته است. همچنین مجتبی توانگر، عضو کمیسیون تلفیق لایحه بودجه 1400 پیشنهاد گنجاندن بندی در لایحه بودجه مبنی بر پرداخت وامی 20 میلیونی با بازپرداخت 5 ساله و به صورت قرض الحسنه برای فرزندآوری را مطرح کرده است. وام هایی که که اگر در صحن مجلس تصویب و منابع آن ها نیز مشخص بشوند، می توانند کمک بزرگی به خانواده هایی که دوست دارند صاحب فرزند و یا فرزندان بیشتری باشند، بکنند.
اجرایی شدن چنین اتفاقی قطعا می تواند تحول خوبی در مساله فرزندآوری متاهلین به وجود بیاورد اما اینکه در شرایط کنونی همه اشکال را در پرداخت وام ودیعه مسکن یا وام تشویقی برای فرزندآوری بدانیم و توقع داشته باشیم تنها با یک و نهایتا دو وام، ناگهان همه مشکلات این افراد رفع شود، قطعا تصور غلطی خواهد بود. توجه به این نکته بسیار مهم است که این روزها علاوه بر مشکلات اقتصادی فراوان، معضلات فرهنگی بسیاری هم هستند که سد راه فرزندآوری شده اند و تنها نباید تمام تمرکز بر روی پرداخت یکی دو وام باشد.
در امر فرزندآوری مشکلات اقتصادی حائز اهمیت هستند اما آیا می توان باورهای غلط فرهنگی را فراموش کرد و تنها بر مسائل اقتصادی تاکید داشت؟! همین امروز اگر یک کارشناس خانواده از مادری کردن بگوید و اولویت داشتن آن بر هر امری، هزاران فریاد بلند می شود که زن مگر کلفت و دایه است که در خانه بنشیند و بچه بزرگ بکند و زنان هم باید مثل مردان کار کنند. در صورتی که این گروه اساسا موضوع را درک نکرده اند.
کسی مخالف حضور زنان در اجتماع و اشتغال آن ها در رشته ها و سطوح مختلف نیست ولی مساله این است اینگونه نشود که حضور ایشان تبدیل شود به نقطه تقابل با فرزندآوری و به این بهانه نقش مادری یک زن نادیده گرفته شود و کنار برود.
باید تقسیم وظایف نگهداری و تربیت فرزند بین والدین به گونه‌ای اصلاح شود که مادر شاغل ترس از فرزند آوری نداشته باشد و این امر نیاز به فرهنگ سازی توسط نهادهای آموزشی از جمله آموزش و پرورش، آموزش عالی، صدا و سیما و خورده دستگاه‌های حاکمیتی در حوزه اجتماع و فرهنگ دارد.
تغییرات رفتاری جوانان که پس از ازدواج ایشان نیز تاثیراتش را بر سبک زندگی متاهلی ایشان می گذارد و بیشتر از گذشته به تفریح و فرار از مسئولیت پذیری گرایش دارند، از عوامل مهم دیگری هستند که در مساله کاهش فرزندآوری تاثیرگذار بوده اند. زوج جوانی که غالب اوقاتشان را مشغول تفریح هستند و برنامه هایشان در اولویت قرار دارند، قطعا وجود یک فرزند را مزاحمی برای سبک زندگی خود خواهند دید و ترجیح می دهند یک مزاحم در زندگی خود وارد نکنند تا بابتش مجبور نباشند سبک زندگی شان را تغییر بدهند.
بنابراین ما در مبحث فرزندآوری تنها با مسائل مالی مواجه نیستیم که مجلس و دولت تصور کنند با پرداخت وام تمام وظیفه خود در قبال افزایش نرخ رشد جمعیت و بیشترشدن موالید را انجام داده اند و دیگر وظیفه ای بر عهده ندارند. به نظر می رسد با توجه به اشکالات فرهنگی زیادی که برسر راه فرزندآوری وجود دارد که غالبا هم هیچ ارتباطی با مسائل مالی ندارند، باید برنامه ای جامع بابت فرهنگ سازی در آن موارد و حل آن ها تدارک دید و در کنار این کار مشوق های مالی هم در نظر گرفت.
انتهای پیام/
