گروه اجتماعی یکتاپرس؛ با توجه به گسترش مخاطرات زیست محیطی در جهان و عدم کارایی حقوق بین الملل محیط زیست در جلوگیری از ورود خسارات زیست محیطی، یکی از دغدغه های اساسی برای جبران خسارت زیست محیطی، تدوین شاخص های خسارت زیست محیطی است. با وجود این خسارت های فرامرزی زیست محیطی به طور مداوم رخ میدهند و مسایل مربوط به مسوولیت و معاهدات را به وجود می آورند.
آنچه دیگران می خوانند: زیستگاه اصلی یوز پلنگ ایرانی
میادین نفت شمال در چه بازه زمانی می‌تواند به تولید برسد؟
در حال حاضر هیچ اولویتی در تولید نفت و گاز شمال نداریم. دلیل آن این است که همه این میادین داخلی هستند و اگر بتوانیم سرمایه‌ای تعیین کنیم باید در میادین مشترک خود هزینه کنیم. اما اگر فرض کنیم شرایط مالی هم فراهم باشد، زمان‌بندی برای رسیدن به تولید در میادین نفت شمال کمتر از ۵ تا ۶ سال نیست. یعنی بسته به نوع و مشخصات گاز، سیستم‌هایی غیر از حفاری چاه‌ها و سیستم‌های انتقال و جمع‌آوری گاز را نیاز داریم.
کشور با توسعه و تولید در میادین شمال فاصله زیادی دارد. ما میادینی خارج از حوزه شمال کشور داریم که اکتشاف و تولیدی شده‌اند، طرح‌های توسعه دارند، مجوزهای محیط زیستی اخذ کرده‌اند و به خصوص میدان مشترک هستند. در وضعیت کنونی که شرکت نفت با محدودیت مالی در سرمایه‌گذاری مواجه است، اگر هم پولی باشد به نفت شمال نخواهد رسید. ایران اگر سرمایه‌ای دارد، شانس موفقیت برای اکتشاف در زاگرس، فارس و خلیج فارس است.
*در صورت توسعه میادین حوزه دریای خزر چه ملاحظات محیط زیستی در نظر گرفته می‌شود؟
در بحث میادین نفتی یک مطالعات ارزیابی محیط زیستی (EIA) انجام می‌شود. در این ارزیابی دقیق بررسی می‌گردد که چه تاسیساتی قرار است احداث شود، در آنجا چه مناطق حفاظت شده‌ای وجود دارد و چه گونه‌های در حال انقراض و نیازمند حفاظت زیست می‌کند.
به صورت معمول با توسعه میادین، بحث خطوط لوله انتقال و چاه‌هایی را داریم که به اندازه نصف یک زمین فوتبال است. خوشبختانه تکنولوژی‌های پیشرفته‌ای برای پالایش وجود دارد و در میزان بارگزاری در محیط زیست حداقل تخریب را دارد. اگر این پروژه‌ها در شمال کشور عملیاتی شود همکاران ما در بخش توسعه موارد محیط زیستی را لحاظ خواهند کرد. علاوه بر آن نقش رسانه‌ها در این خصوص اهمیت دارد و باید تذکرات لازم را بدهند.
اگر یک زمانی بخواهیم معادن دریایی خزر را توسعه دهیم، اصولا پتانسیل‌های آن در آب‌های عمیق ۸۰۰ متری است که اصلا ارزش جانوری در کف دریا ندارد. اما نزدیک ساحل که عمق دریا کم می‌شود ارزش‌های محیط زیستی وجود دارد که در آنجا هم لوله‌هایی که در دریا بارگزاری می‌شود خود پناهگاه برای بخشی از جانواران دریایی می‌گردد.
باید تکنولوژی و روش‌هایی به کار گرفته شود که حداقل تخریب اراضی کشاورزی را داشته باشیم. چرا که در جایی که تاسیسات اجرا شود دیگر پتانسیل کشاورزی نخواهیم داشت. جایی که برای پالایشگاه انتخاب می‌شود به لحاظ پوشش گیاهی و قابلیت‌های کشاورزی باید از ابتدا در نقاط کم پتانسیل باشد. اما در نهایت هیچ گزینه‌ای مزیت خالص ندارد. هنر ما این است که گزینه‌ای را انتخاب کنیم که حداکثر مزایا و حداقل معایب را داشته باشد.
به گزارش یکتاپرس؛ با وجود گسترش آلودگی زیست محیطی در حوزه های مختلف، دولت ها تمایل چندانی برای پذیرش قوانین و استانداردها جهت مبارزه با آلودگی و جبران خسارت آن ندارند. از سوی دیگر با توجه به خصیصه جهانی آلودگی زیست محیطی، تدوین قوانین و مقررات ملی و بین المللی برای مبارزه با آن، با مشکلات و پیچیدگی هایی رو به رو است.
انتهای پیام/
