به گزارش یکتا پرس، عمران میری ، شاعر و ترانه سرا: شعر مثل قاصدکی هست که می رود و درشانه ی کسی می نشیند که دنبال شعر خوب است
در ادامه گفتگویی با عمران میری ، شاعر و ترانه سرا می پردازیم:
برای آشنایی بیشتر خوانندگان یکتا پرس، لطفا خودتان را معرفی کنید ؟
وقت شما بخیر. من عمران میری هستم . رشته ی تحصیلی من حقوقه که ارتباط آن چنانی هم با ادبیات نداره . متولد تهران هستم و ساکن تهران
علت گرایش شما به سرودن شعر چی بوده ؟ آیا این که خانواده اهل ادب بودند، تاثیر داشت ؟
من این حرف را جایی نگفتم ، اما اینجا عنوان می کنم که زمان بچگی ، پدرم 25 تومن پول به من می داد که آن وقت ها و با توجه به سن و سالم پول زیادی بود و می گفت بیا شعرهای من را بنویس . بعدها که کمی بزرگتر شدم فهمیدم که پدرم شاعر هست و به زبان آذری شعرهای قافیه دار در رابطه با اهل بیت می گوید .و این اولین برخوردهای من با شعر بود که در نهایت دوره تحصیلی راهنمایی بخاطر معلم ادبیات فارسی گرایشم بیشتر شد و الان 20 سالی هست که با ادبیات و شعر سرو کار دارم
آیا دوست دارید سرودن شعر را در قالب های دیگری تجربه کنید ؟یا همچنان در همین قالب ها ادامه خواهید داد ؟
من در واقع به غزل خیلی علاقه دارم و در این حوزه بسیار مطالعه کرده ام .البته با این که ترانه و شعر سپید هم در کارنامه ی من هست اما گرایش زیادی به قالب های دیگه ندارم و غزل برای من در اولویت قرار دارد
آینده شعر را چگونه پیش بینی می کنید ؟
به نظر من شعر امروز ما به اصطلاح عامیانه بی صاحبه .متصدی درست درمونی نداره . شما ببیند کلام موسیقی ما چقدر سخیف شده ؟و ترانه ها با 15 سال پیش چقدر فرق کرده ؟ مجوزهایی که برای ترانه ها داده میشه و مافیای شرکت های ترانه که تلاش می کنند ضعیف ترین موسیقی را به گوش مردم برسانند خیلی می تونه تاثیر گذار باشه . بنظرم باید مراقب ادبیات یک کشور که ادبیات غنی هم بوده باشیم . اما صدای ما به گوش کسی نمی رسد
ساکن شدن در پایتخت تاثیری در دیده شدن شاعر دارد ؟
در مرکز بودن ، الان باحضور گسترده ی شبکه ی مجازی دیگه اون تاثیر قبلی را نداره . بخاطر این که همه چیز در کمترین زمان به همه جای دنیا مخابره میشه . البته بی تاثیر هم نیست ، مثلا در چاپ و نشر که دسترسی زیادی داره . اما همیشه باید در نظر داشته باشیم ، این شعره که شاعر را معرفی می کنه نه شاعر شعر را . به نظرم شعر مثل یک قاصدک هست رها میشه و می نشینه رو شانه ی کسی که دنبال شعر خوب هست . در واقع شعر خوب قاصدکی هست که میره و مخاطبش را پیدا می کند
اگر روزی شعر را از شما بگیرند ، آیا به نویسندگی روی خواهد آورد ؟
اگر شعر را از من بگیرند ، من نابود میشم . کسی که نابود بشه چطور می تونه بنویسه و نویسنده بشه
دلیل این که هنوز خواننده ای از شعرهای شما نخوانده چی هست ؟ پیشنهادی نداشتید یا خودتان تمایل نشان ندادید ؟
اتفاقا من با دوستان ترانه سرا ، مخصوصا روانشاد افشین یدالهی بزرگ شدم. اما از اول تمایل چندانی به گذاشتن ملودی روی شعرهام و اجرای آن توسط خواننده ای نداشتم و الان هم همینطور .
از شما بخاطر این گفتگوی کوتاه با گروه فرهنگی یکتاپرس تشکر می کنم
من هم از این گفتگو ممنونم و برای شما و همکاران تان آرزوی موفقیت دارم
