به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، هنرهای رزمی به سیستم‌ها و سنت‌های مدونی از تکنیک‌ها و فنون مبارزه‌ای گفته میشود که با انگیزه‌ها و دلایل متفاوتی تمرین می‌شوند؛ برای دفاع شخصی، رقابت در مسابقات، سلامتی بدنی و تناسب اندام، سرگرمی و تفریح و همچنین رشد و تعالی روحی، جسمی و معنوی. از پرکاربردترین سبک‌های رزمی به بوکس،تکواندو، کیک بوکسینگ،جودو،جوجیتسوی برزیلی و هنر رزمی ترکیبی میشود اشاره کرد.
از دیدگاه سلاح، هنرهای رزمی را می‌توان به سه گروه «با جنگ افزار»، «بدون جنگ افزار» و «با جنگ افزار و بی جنگ افزار» دسته بندی می‌شوند. نخستین، مهارت‌هایی چون تیراندازی با کمان، نبرد با نیزه و شمشیرزنی را شامل میشود و دومی یعنی رشته‌های مبارزهٔ بی جنگ افزار بر ضربات دست و پا و یا گلاویزی ویژه شده و سومی به هنرهای رزمی اشاره دارد که علاوه بر مبارزهٔ بدون جنگ افزار، مبارزهٔ با جنگ افزار نیز وجود دارد. امروزه برخی مهارت‌های مبارزه با سلاح همچونکِندو (شمشیرزنی ژاپنی) و کیودو (تیراندازی با کمان ژاپنی) به عنوان یک رشتهٔ ورزشی تمرین می‌شوند و رشته‌های بدون جنگ افزار همچون کاراته، جودو، تکواندو، موای تای، ساندا، کیک بوکسینگ و نیز به عنوان روش‌های دفاع شخصی تمرین می‌شوند.
هنرهای رزمی جوجوتسو که مادر بیشتر هنر های رزمی ژاپنی است، ووشو یا کونگ‌فو، آیکیدو و هاپکیدو هم به عنوان هنرهای رزمی مسلح تمرین می‌شوند. همچنین شکل‌های ساده شده‌ای از تای‌چی‌چوان، نوعی از ووشومی‌شود ی چینی، که از ماهیت رزمی خود خارج شده، به‌طور گسترده‌ای برای حفظ سلامتی تمرین می‌شوند.جوجوتسو در گذشته تنها به شکل شیوه ی جنگیدن و برای بالا بردن شانس آسیب ندیدن در مبارزه تمرین میشد و همگی بر پایه ی دفاع از خود و حمله بود. در این سبک ها هیچ جایی برای ورزش و شادی بخشی وجود نداشت.
با گذشت زمان هنر هایی همچون کودوکان جودو که بنیان گذار آن جیگیورو گانو بود از جوجوتسو پدید آمدند و برای ورزش و مسابقات و نه برای جنگ ویژه شدند. بسیاری از تکنیک‌ها و تمرینات رشته‌های مختلف رزمی مشابه است اما هر یک از آنها ترکیب مخصوصی از مهارت‌ها را در خود جای داده‌اند.
برخی از آنها مثل کاراته بر حرکات پویا، دقیق و مستقیم تأکید دارند و برخی همچون آیکیدو تکنیک‌های نرم‌تر، آهسته‌تر و پیوسته‌تر را به کار می‌گیرند. هر یک از رشته‌های رزمی به میزان خاصی از توانایی‌های بدنی شامل قدرت بدنی، انعطاف‌پذیری (به‌ویژه در ناحیه لگن)، هماهنگی عضلات و استقامت نیاز دارد. نینجوتسو تنها هنرهای رزمی هستند که تمامی دسته بنده های بالا را شامل می شوند.
خودتان را به خوبی بشناسید:
قبل از ورود به کلاس های آموزش هنرهای رزمی، از خودتان بپرسید چرا می خواهید این رشته را یاد بگیرید؟ آیا از آن دسته آدمهای رقابتی هستید که دنبال مدام و مقامند یا برای اینکه بتوانید در شرایط سخت از خودتان محافظت کنید قصد یادگیری فنون رزمی را دارید؟ سعی کنید به همه این چیزها فکر کنید و قبل از ثبت نام در کلاس های رزمی دقیقا بدانید هدفتان از این کار چیست.
احترام بگذارید:
این صفتیست که همه رزمی کاران آن را یاد می گیرند. به همه چیز احترام بگذارید: به خود هنر رزمی، تاریخچه آن، کلاس و قوانینش، استادتان، رزمی کاران دیگر و همینطور به خودتان. سعی کنید با هم دوره ایهایتان ارتباط برقرار کنید و با آنها دوست شوید. این کار باعث می شود راحتتر و سریعتر همه چیز را یاد بگیرید.
از کیفیت کلاس ها مطمئن شوید:
متاسفانه کیفیت کلاس های آموزشی هنرهای رزمی یکسان نیست. قبل از ثبت نام مطمئن شوید که همه چیز از مربی گرفته تا مسائل ایمنی کلاس همگی خوب و با کیفیت هستند. بهتر است به اندازه کافی تحقیق و پرس و جو کنید تا بتوانید بهترین گزینه موجود را انتخاب کنید.
سوال کنید:
تقلید کورکورانه از دیگران راه به جایی نمیبرد. باید همه چیز را کاملا درک کنید تا به خوبی یاد بگیرید؛ بنابراین هر چیزی که برایتان گنگ و نامفهوم بود را بپرسید. البته یادتان باشد که نباید وقت کلاس را با سوالات پی در پی بگیرید. همیشه به جا صحبت کنید.
روند یادگیری را به عادت روزمره تان تبدیل کنید:
دلیل اینکه خیلی از رزمی کاران مبتدی در شروع کار زود دلسرد می شوند این است که به جای اینکه هر روز تمرین کنند گهگاهی این کار را انجام می دهند. برای اینکه هنر رزمی جزو گوشت و پوست و استخوانتان شود باید آن را به زندگی معمول و عادی تان بیاورید و همه جا با آن باشید. اگر برای انگیزه گرفتن لازم است که دوستانتان در کنارتان باشد از آنها هم بخواهید که در کلاس ثبت نام کنند تا با هم تمرین کنید.
لذت ببرید:
یادتان باشد همه آنهایی که الان اساتید بزرگ و پایه هنرهای رزمی هستند یک روز درست مثل شما مبتدی بودند. طولی نمیکشد که شما هم پله به پله و مرحله به مرحله جلو می روید و به درجه استاد تمامی می رسید. پس تا می توانید از این پروسه لذت ببرید.
انهتای پیام/
