یادداشت /فرزانه تاک
علی فخرایی؛ متولد بندر دیر، استان بوشهر -1359، فارغ التحصیل رشته مجسمه سازی ،دانشگاه هنر تهران 1386و عضو انجمن مجسمه سازان ایران واثرش به عنوان برگزیده سالانه مجسمه های کوچک در خانه هنرمندان 1393 می باشد.
وی تا کنون چندین نمایشگاه انفرادی داشته است و هم اکنون آثار این هنرمند در گالری ویستا با عنوان رسن بازی به مثابه زهدان در معرض نمایش می باشد. این مجموعه شامل ویدئویی از نحوه رسن بافی، سنگ هایی که به صورت پرتره تراشیده شده اند، ماسک ها و همچنین مجسمه هایی که بخش عمده این نمایشگاه را به خود اختصاص داده است.
"رسن بافی" نمایشگاهی از کاوش های این هنرمند دریافتن قابلیت های فرم های ساده است؛راه کاری که از کنش تکرار ، به هم پیچیدن، کاستن و گستردن به فرم های تازه می رسد. با پس زمینه ای در مجسمه سازی، فخرایی در بخش عمده ای از آثار این نمایشگاه ، بافتن و گره زدن نخ و کاموا را به عنوان تکنیکی جایگزین برگزیده تا پیکره هایی آمیبی شکل خلق کند. پیکره هایی از هزاران پیچش و گره که گاه از نظامی گنجوی و گاه از عطار نیشابوری نشانی دارند.
چون تنم در سبد نوا بگرفت / سبدم مرغ شد هوا بگرفت
آن رسن کش به لیمیا سازی / من بیچاره در رسن بازی
این هنرمند در بیست سال گذشته با کار طراحی ،نقاشی و مجسمه سازی در جستجو برای چگونه ساده کردن فرم ها یا از فرم های ساده به حس و معنا رسیدن بوده است. در این نمایشگاه با مجموعه " طراحی مفتولی" سیم و نخ را مایه ی کار کرده است. بازگشت به ریشه های بومی در کارهای اخیرش امکان متفاوتی را فراهم می آورد تا مهارت های دستی روزمره را با ظرافتی شاعرانه گره بزند آنچنانکه نا هنر را به هنر بدل کرده و کیفیت زیبا شناختی فراموش شده ای را یادآور شود.
آثار خلق شده این هنرمند که روایتی شاعرانه و پر از عناصر فانتزی و سمبلیک است برگرفته از ادبیات کلاسیک ایران منجمله هفت پیکر نظامی است که تفسیری است مجسمه سازانه از رنگ های این داستان . هر یک از این آثار، داستان مختص به خود را دارد با نگاهی که نشآت گرفته از زندگی پیرامون و روایت های کلاسیک است.
او می گوید:" مدل دوخت و بافت را از پدر ماهیگیرم وام گرفتم آنچنان که سوزنی که در دستم است همان سوزنیست که سفره خانه مان با آن دوخته شده". و در ارتباط با تاثیر شعر میگوید:" روزی با دوستم حرف می زدم گفت برایم شروه بخوان و من به دستبافته ها اشاره کردم و گفتم این دو بیتی از من است در قالب رنگ، بافت، گره، نظم، پریشانی و غم آلودی.
هنرمندان زیادی از دهه ها قبل این ساختار صلب را شکستند و تعریف جدیدی ارائه دادند. ماده به تعریف جدید متکثر و نامتعین است. از واژه ها گرفته تا خبر تقطیع شده رسانه های جمعی از زایش یک تراژدی تا کمدی تیتر وار علوم انسانی در گفتگوی روزمره".
فخرایی در آثار خود نگاهی را دنبال می کند که می تواند با اندیشه های فیلسوفانی چون جان دیویی که هنر را در تجربه های زیستی و زندگی روزمره می جوید مطابقت داد.
قابل توجه است این نمایشگاه که کیوریتور و نویسنده استیتمنت آن دکتر فرشته موسوی است تا 18 این ماه دایر می باشد.
انتهای پیام/
