به گزارش گروه ورزشی یکتا پرس، به ساده ترین بیان کوهنوردی بالا رفتن و رسیدن به بلندترین نقطه کوه برای لذت بردن از صعود است. در بسیاری از موارد کوهنوردی با کوهپیمایی یا پیاده روی در مناطق کوهستانی اشتباه گرفته می شود.
مهمترین چیزی که کوهنوردی را از خانواده خود جدا می نماید، خطر است. همین وجود خطر است که نیاز به تجربه و دانش را در این ورزش چندین برابر می کند.
این ورزش می تواند به آسیب های جدی یا مرگ بیانجامد، از طرفی هیچ لذتی در ورزش را نمی توان با آن یکی کرد.
تاریخچه کوهنوردی
در تاریخچه کوهنوردی در جهان، خاستگاه ورزش کوهنوردی را «کشورهای آلپی» اروپا (فرانسه، ایتالیا، اتریش، سوییس) می‌دانند.
بسیاری از اهالی این کشورها به دلیل وجود رشته کوه آلپ، از دیرباز با فن پیمایش کوه‌ها آشنا بوده‌اند. چند مورد از کوه‌نوردی‌هایی را که نه به منظور شکار و معدن کاوی و کشورگشایی بلکه فقط برای کوهنوردی (دست یافتن به قله‌ها و گردنه‌ها، نوردیدن راه‌های نو) انجام شده است، می‌توان در قرن‌ها قبل هم دید؛ مثلاً صعود پت رارکا (petrarca) اهل ایتالیا به قله‌ی کوه وانتو (Mont Ventox) در سال 1336 میلادی.
اما کار جدی‌تر کوهنوردی صدها سال پس از این‌ها آغاز شد. در سال 1760 یک دانشمند ثروتمند سوییسی از منطقه‌ی مون بلان (Mont Blanc) بلندترین کوه آلپ که 4807 متر ارتفاع دارد، دیدن کرد و گفت به هر کس که بتواند تا قله‌ی این کوه برود، جایزه‌ای خواهد داد. پس از چندین تلاش، سرانجام در 18 اوت 1786 یک پزشک به نام دکتر پاکار (Paccard) و یک راهنمای محلی به نام بالما (Balmat) اهل فرانسه توانستند پا بر قله‌ی مون‌بلان بگذارند.
فتح قله‌ی سنگی و دشوار مترهورن (Matterhorn با ارتفاع 4477 متر) در سال 1865 به دست ادوارد ویمپر (E.Whymper) و همراهانش که در جریان آن چهار نفر کشته شدند، پایان «عصر طلایی کوهنوردی» است. پس از آن، کوهنوردان جسور و نوآور دیگر فقط به دست‌یابی به قله‌ها نمی‌اندیشیدند، بلکه در اندیشه‌ی صعود از دیوارهای سنگی و یخی دشوار و به جا گذاشتن رکودهای جدید بودند. (سنگنوردی و یخنوردی)
نخستین باشگاه کوهنوردی جهان، به نام آلپاین کلاب (The Alpine Clube) در سال 1858 در انگلستان پایه‌گذاری شد و در چند سال پس از آن، باشگاه‌های مشابه در کشورهای اتریش، سوییس، ایتالیا و ... تاسیس شد.
انتهای پیام/
