به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی یکتاپرس؛ دو قطبی شدن جامعه در جریان انتخابات نه تنها به انجسام و همبستگی جامعه منجر نمی‌شود که باعث ایجاد خصومت و دشمنی در آحاد ملت و مردم می‌شود؛ بنابراین اولین راه کار این است که کاندیداتور‌ها در نوع رفتار و تبلیغات به گونه‌ای عمل کنند تا هوادارانشان برای جانبداری از آن‌ها کار را به تخریب رقیب مقابل نبرند. از سوی دیگر اگر رقابت بر سر برنامه‌ها باشد مردم با آگاهی بهتر و بیشتری می‌تواند کاندیدای مناسب را انتخاب کنند.
اگر همه جریان‌های به دنبال این باشند که طرح نوعی بیاورند تا بر اساس این طرح مردم به آن رای دهند از ایجاد فضای دو قطبی تخریب کننده فاصله خواهیم گرفت.
حسن روحانی در سال ۹۶ با طرح دوگانه‌های متعدد مانند جنگ و صلح به دنبال قرار دادن مردم در دوراهی تصمیم‌گیری بوده است. معمولاً این صحبت‌ها در بزنگاه‌های تاریخی خاص ایراد می‌شود تا منجر به ایجاد تردید بین مردم شود.
مردم در طول زمان نشان دادند که بصیرت و آگاهی لازم را در قبال اظهارات حسن روحانی دارند، اما ممکن است در برخی مواقع کوتاه مدت تعدادی از مردم اسیر این سناریو شده و تحت تأثیر قرار بگیرند. یکی از تأثیراتی که مردم از اظهارات حسن روحانی گرفتند مربوط به انتخابات سال ۹۶ بود. چرا که بخشی از مردم با حرف‌ها و جریان‌سازی که حسن روحانی و تیمش انجام دادند به باوری خاص رسیده و اسیر عملیات روانی آن‌ها شدند و در مسیر جنگ روانی ایجاد شده قرار گرفتند که اگر به کاندیدای مقابل رأی دهید کشور به سمت جنگ سوق داده می‌شود در حالیکه چنین چیزی امکان نداشت.
علیرضا پناهیان در سخنرانی سال گذشته بیان کرد: ضرر دوقطبی سازی این است که خفقان روانی و دیکتاتوری رسانه‌ای ایجاد می‌شود و هر کس می‌خواهد انتقاد کند می‌ترسد او را به یک قطب نسبت بدهند. شایسته سالاری از بین می‌رود و خیلی از حرف‌ها در جامعه زمین می‌ماند. چون در فضای دوقطبی نمی‌شود مسایل را شفاف مطرح کرد. کسانی که طرفدار شفافیت هستند وقتی می‌بینند کسی که در دفاع از شفافیت صحبت می‌کند متعلق به یک قطب دیگر است شروع به صحبت کردن علیه او می‌کنند.
آیا دیکتاتوری رسانه‌ای که ذیل دوقطبی سازی صورت می‌گیرد شوم‌تر است یا دیکتاتوری امثال رضاخان و آل سعود که محبوب استکبار جهانی هستند؟ خدا لعنت کند کسانی که به این دوقطبی سازی‌ها دامن می‌زنند و هر کسی انتقاد می‌کند او را به یک قطب منتسب می‌کنند. صهیونیست‌ها این دوقطبی سازی را در کشور‌های مختلف جهان پیاده کرده اند و موفق شده اند این گونه آن‌ها را مدیریت کنند. یکی از ریشه‌های قتل امام حسین (ع) سوره منافقین است. این سوره درباره کسی نازل شد که می‌خواست جامعه را دوقطبی کند. اما به هر حال کسانی از انتخابات سوء استفاده می‌کنند و جامعه را دوقطبی می‌کنند. تخریب به صورت دوقطبی سازی خیلی بد است و چنین انتخاباتی نتیجه خوبی نخواهد داشت. می‌شود مثل انتخابات‌های کشور‌های غربی که مردم به هر کسی رأی می‌دهند صهیونیست‌ها و عوامل خارجی روی کار هستند.
فردین علیخواه جامعه شناس می‌نویسد: برخی مسئولین به دنبال آن هستند که مردم دو دسته شوند و هرکدام روی اعصاب آن‌یکی برود و زندگی را بر دیگری تلخ و غیرقابل‌تحمل کند. شاید به دنبال آن است که شکاف‌های اجتماعی موجود در کشور پررنگ شوند و کشور مدام صحنه کشمکش گروه‌های مختلفی باشد که سبک‌های زندگی متفاوتی دارند. این به آن‌یکی فحش و بدوبیراه بدهد و آن‌یکی به این‌یکی. این از آن‌یکی فیلم بگیرد و در شبکه‌های اجتماعی منتشر کند و آن‌یکی از این‌یکی. درواقع کشور تبدیل به رینگ بوکس شود و هرکدام به دنبال فرصت مناسب برای کوبیدن مشت بر صورت دیگری باشد. اجازه ندهیم ما را به این سمت هدایت کنند. آن تعالی فکری و نتیجه‌اش یعنی دگرپذیری نیاز امروز جامعه ماست. بردباری و مدارا نسبت به آدم‌های متفاوت را نوعی تعالی فکری می‌دانم که به‌راحتی به دست نمی‌آید.
شاید برخی از مسئولین کشور به دنبال آن هستند که مردم را به جان هم بیاندازند. نتیجه دو قطبی سازی جامعه درهرصورت یکی است. هر دو گروه احساس ناخوشایندی دارند. به‌راستی سیاست‌های غلط فرهنگی- اجتماعی درنهایت به نفع چه کسی است؟
انتهای پیام/
