به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی یکتاپرس؛ مدارس ۱۵ شهریور که بازگشا شدند با این هدف در این تاریخ شروع به کار کردند که شاید معلمان بتوانند آموزشی که در سالتحصیلی ۹۸-۹۹ از اسفند ماه تا پایان سالتحصیلی با شیوع کرونا مدارس تعطیل شد و وقفه‌ای در آموزش رخ داد را جبران کنند. با شیوع کرونا تا راه اندازی شبکه شاد، تلاش آموزش و پرورش به جهت اینکه آموزش تعطیل نشود، وزارت آموزش و پرورش برای جبران ساعات آموزشی به دنبال راه‌حلی بود و اولین راه حل این بود که آموزش از طریق تلویزیون ادامه داشته باشد که در دو شبکه چهارم و شبکه آموزش در تلویزیون آغاز شد که بیشتر برای دانش آموزان ابتدایی کاربرد داشت.
بالا بردن کیفیت برنامه شاد و از طرف دیگر حادتر شدن شیوع کرونا و رنگ بندی مناطق و شهرستان‌ها بر اساس میزان شیوع کرونا و آموزش غیر حضوری و دغدغه والدین در خصوص نحوه آموزش فرزندانشان همگی این روز‌ها مطرح شده و می‌شوند، ولی مثل اینکه تا حدودی همه ما فراموش کردیم که هنوز دانش آموزانی هستند که نتوانستند گوشی هوشمند یا تبلت تهیه کنند و به تحصیل در فضای مجازی به مانند دیگر همسالان خود ادامه دهند.
نکته جالب سالتحصیلی در دوران کرونا آنجاست که بالاخره برای آن دانش آموزانی که گوشی یا تبلت نداشتند تا در برنامه شاد حضور داشته باشند، چگونه تحصیل کردند. کدام نهاد پاسخگوی این موضوع مهم است. چه کسی برای آینده این کودکان نگران است. آیا با کوتاهی در عرصه تعلیم و تربیت؛ کشور را در آینده دچار مشکلاتی از قبیل افزایش بی سوادی در قرن ۲۱ در زمانی که دولت و مسئولین آموزش و پرورش ادعا می‌کنند که بهترین و بی نقص‌ترین برنامه را طراحی کرده و در دسترس همه دانش آموزان قرارداده اند.
حالا با نزدیک شدن به فصل امتحانات و پایان سال تحصیلی تکلیف این دانش آموزان چه خواهد شد.
شبکه ملی شاد شاید وظیفه خود را به عنوان یک پلتفرم درست عمل کرده است. ولی مسئولین نظام آموزش و پرورش، دولت، نماینده‌های مجلس و دیگر مسدئلین به ظاهر دلسوز برای ۳/۵ نیم میلیون دانش آموز چه کردند. شبکه شاد در هر مرحله سعی کرده که سرعت اینترنت را بالا ببرد، و در وروژن‌های جدید امکانات ویژه با دسترسی آسان برای معلمان و دانش اموزان را محیا کند.
هنوز فاصله زیادی با نقطه مطلوب عدالت آموزشی داریم، که در حال حاضر ۳/۵ میلیون دانش‌آموز هنوز به اپلیکیشن «شاد» دسترسی ندارند. این ۳/۵ میلیون نفر یا در محلی زندگی می‌کنند که اینترنت وجود ندارد و یا تبلت و گوشی تلفن مورد نیاز را ندارند.
نکته قابل توجه اینجاست در حال حاضر اگر کرونا هم تمام شود دیگر دانش اموزانی که امکان آموزش را از دست داده اند برای بازگشت فرصت جبران هست می‌توانند به همسن و سالان خود برسند دیگر نمی‌توانیم در دنیای جدید برگشت به عقب کنیم. فراتر از آن لازم است که یکی بیاید و بگوید که بعد از کرونا عدالت آموزشی به کجا می‌رود؟ چگونه اجرا می‌شود؟
در شرایط کنونی شبکه شاد تنها برنامه جایگزین آموزش حضوری است که حتی نسبت به قبل خانواده‌ها را درگیر آموزش کودکانشان کرده است؛ و در شرایط کنونی برای روند آموزش بسیار مفید است، اما امار‌های متفاوتی از مسیولین در خصوص حضور دانش آموزان در شاد به گوش میرسد، ولی دیگر کسی واکنشی نسبت به این اعداد و ارقام متفاوت نشان نمی‌دهد مثل اینکه دیگر کسی نسبت به آموزش و عدالت آموزشی حساس نیست.
انتهای پیام/
