به گزارش گروه اجتماعی یکتا پرس، جرمی بنتهام فیلسوف قرن ۱۸ می‌نویسد: “درد و لذت، تمام اعمال، گفتار و افکار ما را هدایت می‌کند”. عصب‌شناسی امروز نیز نظریه بنتهام را تایید می‌کند.
خیلی عجیب نیست سازمان‌ها هم وقتی می‌خواهند انگیزه انجام کاری را بدهند، یا وعده لذت ناشی از پاداش را می‌دهند و یا درد ناشی از تنبیه. اما کدام را باید استفاده کرد؟ وعده هویج یا تهدید چوب؟
بر اساس پژوهشی که در یک بیمارستان نیویورک برای تشویق کارکنان بخش مراقبت پزشکی برای شستن دستشان انجام شد، برای این سوال جوابی به دست می‌دهد. در ابتدا در جلوی دستگاه ضد عفونی کننده دست، پیام‌های هشدار‌آمیز مبنی بر خطرات نشستن دست پخش شد، اما تنها ۱۰ درصد از افراد دستشان را ضدعفونی می‌کردند. بعد از انجام یک مداخله و افزودن یک بُرد الکترونیکی جریان تغییر کرد. این بُرد الکترونیکی بعد از هر بار استفاده عبارت “کارِت عالی بود” را بازگو می‌کرد و به عبارتی بازخورد مثبت می‌داد. در نتیجه افراد بیشتری ترغیب به استفاده شدند.
▫️بر این اساس پاداش انگیزاننده قوی‌تری است، اما نه همیشه!
علم عصب‌شناسی توصیه می‌کند، زمانی که می‌خواهید افراد را تشویق به انجام کاری کنید، بهترین انگیزه پاداش و تصویر کردن لذت ناشی از آن است. اما زمانی که می‌خواهید افراد را از کاری منع کنید، بهترین انگیزاننده تنبیه است.
این موضوع کاملا به ساختار مغز ما مرتبط است. وقتی انتظار پاداش و چیز‌های خوب را داریم، مغز ما دستور “برو” را می‌دهد. اما وقتی انتظار چیز‌های سخت و درد را داریم، مغز ما فرمان “ایست” را می‌دهد.
برای مثال اگر حتی به فرزند خود می‌گویید: “اگر دیگر کتاب را پاره نکنی برات شکلات می‌خرم” احتمالا زیاد اثربخش نخواهد بود. اما اگر بگویید “اگر کتاب را پاره کنی، از استفاده از تبلت محروم می‌شوی” احتمالا اثر بیشتری خواهد داشت.
تنبیه و پاداش در جای خود اثربخش هستند. فقط باید حواسمان باشد دنبال منع هستیم یا ترویج.
انتهای پیام/
