این موضوع در واقع یک داستان بسیار قدیمی، کهنه و تکراری در این شهر محسوب می‌شود که هر از گاهی رسانه‌های گروهی برخی استانها، بخصوص استان‌های سردسیر و اکنون در تهران به عنوان پایتخت کشور به داشتن چاله‌هایی در کف خیابان دیده می‌شود، به آن می‌پردازند و پس از مدتی نیز فراموش می‌شود و چاله‌های ایجاد شده به قوت خود باقی می‌مانند و معترضین نیز که عاجز و درمانده شده اند به رغم میل باطنی با آن کنار می‌آیند و در حقیقت چاره‌ای جز این نداشته و ندارند.
رانندگان و همچنین سرنشینان وسایط نقلیه شخصی و عمومی نیز به جد از این موضوع عاصی شده اند و از اینکه حق و حقوق شهروندی آنان به سادگی هرچه تمام نادیده گرفته می‌شود و مسوولان ذیربط که شان هم نمی‌گیرد تاسف می‌خورند.
شهرداری‌ها بجای اینکه پروژ‌های بیهوده را دنبال کنند، که معلوم نیست پشت این پروژه‌ها چه رانت‌ها و دزدی‌هایی می‌شود. در درجه اول به فکر تعمیر آسفالت خیابان‌ها باشند. اگر بهانه شهرداری‌ها به خاطر سرما و یخبندان است، زمستان سال ۹۹ که بهاری بیش نبود و از طرفی کشور‌های سردسیر از جمله روسیه از چه موادی استفاده می‌کنند که خیابان‌ها و جاده‌های بی نقص دارند.
وضعیت آسفالت برخی خیابان‌ها و کوچه‌ها آنقدر نامناسب است که آمد و شد وسیله نقلیه را سخت کرده و لازم است شورای شهر و شهرداری‌ها فکری به این وضعیت نابسامان بکنند چراکه اگر همچنان دست روی دست بگذارند، سالانه هزینه زیادی فقط برای اصطهلاک خودرو پرداخت می شود.
مسوولان باید درخصوص عدم ترمیم حفره‌های خطرآفرین ایجاد شده درسطح خیابان‌ها و معابر به مردم پاسخگو باشند و این که شهروندان و صاحبان خودرو‌ها نسبت به پرداخت عوارض به شهرداری اقدام کنند ولی این دستگاه از ارایه خدمات خودداری نماید و با اهمال کاری هزینه‌های بسیاری را بر صاحبان خودرو‌ها تحمیل کند از انصاف به دور است.
انتهای پیام/
