فرایند ماینینگ بیت کوین

شاید زمانی که اصطلاح «استخراج بیت کوین» را می‌شنوید، در ذهن خود سکه‌هایی را تجسم کنید که از دل زمین بیرون کشانده می‌شوند. اما بیت کوین که فیزیکی نیست. پس چرا آن را استخراج یا ماینینگ می‌نامیم؟
چون استخراج بیت کوین از نظر فلسفی بی‌شباهت به استخراج طلا نیست. به این صورت که بیت کوین‌ها در طراحیِ کد و پروتکل بیت کوین وجود دارند (مثل طلا که در معادن وجود دارد)، اما هنوز قابل دسترسی نیستند (مثل طلا‌هایی که هنوز از معادن بیرون کشیده نشده‌اند).
بر اساس پروتکل یا همان قوانین بیت کوین، فقط تعداد ۲۱ میلیون واحد از آن وجود خواهد داشت؛ مثل طلا که کمیاب و محدود است.
می‌توان گفت نام علمی‌تر ماینینگ، اثبات کار (Proof Of Work) است. در واقع فرایند استخراج از الگوریتمی به نام اثبات کار سرچشمه گرفته است که فردی به نام آدام بک (Adam Back) اولین بار در سیستم ضد اسپم خود از آن استفاده کرد که هش‌کش (HashCash) نام داشت.
در اوایل دهه ۱۹۹۰، حملات اسپم به سیستم‌های کامپیوتری رواج داشت. حملات اسپم به معنای ارسال پیام‌ها و درخواست‌های بیهوده به سیستم، برای کند کردن آن است. آدام بک برای جلوگیری از ارسال شدن پیام‌های بیهوده از طرف اسپمرها، در ابداع خود این الزام را ایجاد کرد که کاربران برای ارسال پیام باید با کامپیوتر خود یک سری محاسبات ریاضی انجام می‌دادند که نیازمند به مصرف پردازنده (CPU) بود. با این کار، اگر کسی می‌خواست پیام‌های هرزنامه به سیستم ارسال کند، مجبور می‌شد مقدار زیادی قدرت پردازش تهیه کند.
در واقع اثبات کار به این معنی است که استخراج‌کنندگان بیت کوین یا ماینر‌ها کاری انجام می‌دهند که به‌وسیله آن می‌توانند بلاک معتبر ایجاد و به بیت کوین دست پیدا کنند. ماینر‌ها با تولید بلاک‌هایی از تراکنش‌های معتبر و اتصال آن‌ها بهبلاک چین پاداش دریافت می‌کنند.
با وجود این فرایند، برای حمله تأثیرگذار به شبکه بیت کوین و به‌دست گرفتن کنترل آن، افراد خرابکار باید بیش از ۵۰٪ از قدرت پردازش شبکه را از آن خود کنند که برای شبکه‌ای به بزرگی بیت کوین، هزینه بسیار بالایی دارد و انجام آن منطقی نیست.

انتهای پیام/