روزنامه انگلیسی زبان داون در سرمقاله امروز خود با عنوان روابط آمریکا و [رژیم] اسرائیل نوشت: همزمان با سفر ترامپ به ریاض سوالاتی در مورد اینکه آیا رئیس جمهوری آمریکا از پیروی کردن از خط تل آویو در خاورمیانه خودداری کرده است یا خیر و اینکه آیا او سیاست منطقه‌ای مستقلی را دنبال می‌کند، مطرح می شود.
این یک موضوع مهم است زیرا [رژیم] اسرائیل - برای دهه‌ها - از حمایت دو حزبی در واشنگتن برخوردار بوده است و تعداد بسیار کمی از سیاستمداران آمریکایی جرات می‌کنند علیه تل آویو موضع بگیرند.
در ادامه این سرمقاله آمده است: نشانه‌های متعددی وجود دارد که دولت ترامپ در حال ترسیم مسیر خود در قبال [رژیم] اسرائیل است. به عنوان مثال، ایالات متحده با مذاکره با گروه فلسطینی (حماس) و دور زدن [رژیم] اسرائیل، آزادی یک گروگان آمریکایی-اسرائیلی را تضمین کرد.
علاوه بر این، همانطور که او معاملات تجاری چند میلیارد دلاری را در خلیج فارس دنبال می‌کند، طبق گزارش‌ها، ترامپ از درخواست خود مبنی بر به رسمیت شناختن تل آویو توسط ریاض صرف نظر کرده است. سعودی‌ها گفته‌اند که عادی سازی روابط تنها زمانی امکان پذیر خواهد بود که [رژیم] اسرائیل به تشکیل یک کشور مستقل فلسطینی متعهد شود، که در حال حاضر با توجه به نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه، غیرممکن به نظر می‌رسد.
همچنین، واشنگتن با یمن - که در فهرست به اصطلاح «تروریست‌های» ایالات متحده نیز قرار دارند - آتش‌بس برقرار کرده که [رژیم] اسرائیل را بسیار آزرده خاطر کرده است.
روزنامه داون پاکستان نوشت: یمنی ها در دفاع از غزه، موشک‌هایی را به سمت اسرائیل (سرزمین های اشغالی) پرتاب کرده‌اند؛ در حالی که تل‌آویو بمباران‌های وحشیانه‌ای را علیه مردم یمن انجام داده است.
مذاکرات [غیرمستقیم] جاری بین ایالات متحده و ایران نیز احتمالاً یکی از بزرگترین چالش ها برای تل‌آویو است. اگر چه ترامپ اظهارات تحریک‌آمیزی داشته است، اما به شکل علنی گفته است که توافق با تهران را ترجیح می‌دهد. بنابراین، همه این تصمیمات به ظاهر مستقل آمریکا باعث عصبانیت زیادی میان اسرائیلی‌ها شده است.
روزنامه انگلیسی زبان داون در پایان نوشت: با این حال، بیش از حد خوش‌بینانه خواهد بود که وضعیت فعلی را به عنوان شکاف بین ایالات متحده و [رژیم] اسرائیل در نظر بگیریم؛ هرچند رویکرد به ظاهر تغییر یافته واشنگتن نسبت به [رژیم] اسرائیل به احتمال زیاد منعکس کننده دگرگونی های داخلی است تا ملاحظات خارجی.
انتهای پیام/
