یکی از کشاورزان درباره نفوذ فاضلاب جاری در این کانال به سفره های آب زیر زمینی هشدار داد و اظهار کرد: زمین‌های کشاورزی در اطراف این منطقه با موتورهای آبی که از عمق چاه‌ها آب‌های زیر زمینی را پمپاژ می‌کنند، آبیاری می‌شوند و این فاضلاب‌ها به عمق زمین‌های کشاورزی هم رسیده‌اند.
به گفته وی هم اکنون این فاضلاب‌ها در وهله اول به اراضی کشاورزی و در مرحله بعد به سفره مردم هم رسیده‌اند.
وی با بیان اینکه کسی به خواسته و مطالبه ما پاسخگو نیست، این سوال را می‌پرسد آیا ما شهروندان این شهر محسوب نمی‌شویم؟
پیرمردی حدود ۶۰ ساله هم در قهوه خانه این منطقه با بیان اینکه یک بار در کانال فاضلاب سقوط کرده است، می گوید: در اثر عوارض فاضلابی که به ریه‌ها و بدنش هنگام غرق شدن وارد شده، دچار انواع بیماری‌ها شده و هنوز واهمه آن روز سیاه از روح و روانش زودوده نشده است.
وجود نخاله، زباله و حتی لاشه حیوانات این محل را برای سکونت انسان غیر قابل تحمل کرده است. اما فقر سبب شده تا مردم این منطقه به ناچار این عذاب را به جان بخرند! قطع یقین این اتفاق را نمی‌توان متوجه یک دستگاه خاص دانست، اما نقش فرمانداری میاندوآب، سازمان حفاظت از محیط زیست و شرکت آب و فاضلاب استان در رابطه با این معضل چیست؟
کمی آن سوتر از این کانال کودکانی را می‌شود دید که از مدرسه خارج شده‌اند و روی لبه‌های این کانال در حال تردد هستند؛ می‌توان تصور کرد که زندگی برلبه رودخانه مرگ اینجا همیشه در جریان است و هر آن امکان دارد کودکی به درون جوی بزرگی از این جهنم کثیف سقوط و در سیاهی فاضلاب میاندوآب با سفیدی روپوش مدرسه‌اش خداحافظی کند.
مادری که از خرید به سمت منزلش در حال تردد است، در این باره می‌گوید: همیشه با آمدن بهار، غم و غصه هم در محله بیشتر می‌شود چرا که هجوم مجموعه‌ای از مگس و پشه و حتی مار به خانه‌هایشان امانشان را می‌برد.
وی با اشاره به سقوط یکی از کودکان همسایه به کانال در سال گذشته، این نکته را خاطرنشان می‌کند که اگر اقدامی به موقع توسط مردم انجام نمی‌شد این کودک فوت می‌کرد.
دلهره سقوط کودکان در این کانال آلوده، تراژدی غمناکی است که مادران هر روز با آمد و رفت کودکانشان به مدرسه آن را تجربه می‌کنند.
یکی دیگر از ساکنان محله با انتقاد از بی‌توجهی مسوولان اظهار می‌کند: به همه جا از فرمانداری گرفته تا شهرداری نامه نوشتیم و از وضعیت فعلی انتقاد و درخواست کمک و اصلاح این شرایط را کردیم ولی بعد از گذشت چندین ماه هنوز خبری از اقدام عملی مسوولان نیست.
شهرستان میاندوآب در جنوب آذربایجان‌غربی را همه با ساحل زیبای زرینه رود و با نام شهر بهشت آب‌ها می‌شناسند که با امواج خروشان خود این روزها می‌خواهد رمقی به جان دریاچه ارومیه بدهد.
اما در غرب و جنوب غربی این سواحل در ورودی شهر میاندوآب منطقه‌ای با نام «کوی وکیل کندی» وجود دارد و شهروندانی که در این منطقه زندگی می‌کنند با انواع مشکلات زیست محیطی و جانی روبه رو هستند.
در تقاطع ورودی وکیل کندی فاضلاب شهر میاندوآب با یک رودخانه به طول سه کیلومتر جاریست؛ بدون حفاظ و روکش، زندگی را به جهنمی با کابوس‌های سیاه برای سه تا چهار هزار نفر از ساکنان منطقه تبدیل کرده است.
گذشته از بوی بد و زهم فاضلاب‌های جاری در این کانال و چهره نازیبای خلق شده در این نقطه از شهر، از خطراتی که جان کودکان مدرسه را نشانه رفته، نمی‌شود چشم پوشی کرد و چه بسا کودکانی که به گفته ساکنان محله در منطقه به دنبال بازی‌های کودکانه داخل کانال فاضلاب سقوط کرده، دست و پا زده و با هشیاری مردم محله یا نجات یافته‌اند و یا....!
مردم محلی که حالا جانشان به لبشان رسیده و از تنفس بوی فاضلاب و سایه شوم مرگ بر سر فرزندانشان خسته و از وعده‌های توخالی مسوولان محلی کلافه هستند، امروز به رسانه‌ها پناه آورده‌اند تا شاید استاندار و معاونان وی در رده‌های بالا صدای استمداد خواهی آنان را بشنوند و برای بهبود شرایط زندگی و سرو سامان دادن به این منطقه، آستین بالا بزنند.
انتهای پیام/
