پس از شهادت آیت الله سید ابراهیم رئیسی در اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۳، اولین دور از انتخابات ریاست جمهوری در روز جمعه ۸ تیر ماه برگزار شد و در نهایت مسعود پزشکیان و سعید جلیلی دو نامزدی بودند که در رقابتی تنگاتنگ انتخابات را به دور دوم رساندند.
در نهایت در روز ۱۵ تیر ماه دومین دور انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد و این مسعود پزشکیان بود که پیروز عرصه رقابت انتخاباتی شد. رئیس جمهور منتخب از همان روزهای آغازین کار خود، پای وعده اصلی انتخاباتی خود ایستاد و تلاش کرد تا با وفاق ملی کابینه خود را به مجلس معرفی کند.
هر کس که پای سخنان رئیس جمهور در مناظرات انتخاباتی نشسته بود، بارها این کلام را از زبان رئیس جمهور منتخب شنیده بود که« ما با کسی دعوا نداریم و برای حل مشکلات دست خود را به سوی همه جریان های سیاسی و اقشار مختلف دراز می کنیم.»
مسعود پزشکیان، به عنوان رئیس جمهور منتخب مردم از همان ابتدا تلاش خود را به کار بست تا وفاق ملی را در همه ابعاد محقق کند. از زمان انتخاب به عنوان رئیس جمهور تا زمان برگزاری مراسم تحلیف، رئیس جمهور منتخب اهتمام خود را به کار بست تا کابینه ای به مجلس معرفی کند که نماد وفاق ملی باشد.
در نهایت در تاریخ ۷ مرداد ماه، مراسم تنفیذ رئیس جمهور منتخب در حسینیه امام خمینی (ره) برگزار شد و رئیس جمهور منتخب حکم تنفیذ خود را از دستان رهبر معظم انقلاب دریافت کرد. در فاصله‌ای کوتاه یعنی در روز ۹ مرداد ماه سال ۱۴۰۳ مراسم تحلیف رئیس جمهور ایران اسلامی در صحن مجلس شورای اسلامی و با حضور ۷۰ هیات خارجی و دبیران‌کل سازمان‌های بین‌المللی برگزار شد. یکی از مهمان های شاخص مراسم تحلیف نهمین رئیس جمهور ایران اسلامی، اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس بود. این رهبر ارشد حماس، از جمله مهمان هایی بود که پس از پایان صحبت های مسعود پزشکیان در مراسم تحلیف او را در میان انبوهی از جمعیت به آغوش کشید.
در تاریخ ۹ مرداد ماه سال ۱۴۰۳ مسعود پزشکیان رسما سکان دولت چهاردهم را به دست گرفت و در شرایطی که گمانه زنی ها برای لیست نهایی کابینه پیشنهادی دولت وفاق آغاز شده بود، تنها ساعتی پس از برگزاری مراسم تحلیف خبری جامعه را به بهت فرو برد. ترور شهید اسماعیل هنیه در بامداد دهم مرداد ماه در اقامتگاه خود در تهران به دست رژیم غاصب صهیونیستی، اولین چالشی بود که مسعود پزشکیان تنها ساعتی پس از نشستن بر مسند ریاست دولت چهاردهم با آن مواجه شد.
اقدامی تروریستی که آتش خشم ملت ایران را برانگیخت و ننگی دیگر بر کارنامه سیاه رژیم غاصب صهیونیستی برجای گذاشت. ناگفته نماند که سال ۱۴۰۳ در شرایطی آغاز شد که با حمله رژیم صهیونیستی در روز ۱۳ فروردین ماه به کنسولگری ایران در سوریه تنش بین جمهوری اسلامی ایران و رژیم صهیونیستی به اوج خود رسید و جمهوری اسلامی ایران با انجام عملیات وعده صادق ۱ در ۲۵ فروردین پاسخی کوبنده به تجاوز این رژیم غاصب داد.
مسعود پزشکیان در شرایطی سکان دار دولت چهاردهم شد که با جنایت جدید صهیونیست ها، موجی جدید از خشم در بین مردم ایران ایجاد شد و انتقام خون شهید اسماعیل هنیه و پاسخ به تجاوز آشکار رژیم صهیونیستی به عنوان یک مطالبه عمومی در سطح جامعه مطرح بود. از سوی دیگر دولتمردان اروپایی و آمریکایی با چشیدن طعم قدرت نظام اسلامی در عملیات وعده صادق ۱، دست به دامن دولت نوپای جمهوری اسلامی ایران برای خویشتن داری در برابر تجاوز اشکار رژیم صهیونیستی شدند.
در سایه سرمای زمستان و در شرایطی که حدود پنج ماه از عمر تیم اقتصادی دولت می گذشت، گرانی سکه و دلار از دیگر چالش های اساسی بود که به سراغ دولت چهاردهم آمد. معیشت مردم همواره یکی از عامل های مهم در رضایتمندی مردم از دولتمردان بوده و قطعا گرانی نرخ ارز و به دنبال آن گرانی کالاهای اساسی فشار را بر دولتمردان دو چندان می کند. شعار وفاق ملی یکی از راهبردهایی بود که رئیس جمهور از روزهای نخستین آغاز به کار خود برای حل مشکلات مردم به ویژه مشکلات اقتصادی؛ آن را در اولویت قرار داد.
مسعود پزشکیان بارها در سخنرانی های خود تاکید کرد که « اگر بخواهیم مشکلات مردم را حل کنیم باید دست به دست هم داده و گوش خود را به سوی حرف حق بگشاییم. با دعوا کردن مشکلی حل نمی شود. بلکه با وفاق و همدلی است که می توانیم مشکلات مردم را حل کنیم.»
با بالا گرفتن نرخ ارز و سکه،در سایه تحولات جهانی و تشدید جنگ اقتصادی دشمن، زمزمه استیضاح سکان دار وزارت اقتصاد از راهروهای مجلس روز به روز بلند تر از قبل شنیده می شد. استیضاحی که به گفته بسیاری از کارشناسان یک چالش جدی برای دولت نوپای ایران به شمار می رفت. در نهایت نمایندگان مجلس دوزادهم در تصمیم خود مصمم تر شده و در روزهای پایانی سال یعنی ۱۲ اسفند ماه استیضاح عبدالناصر همتی، وزیر اقتصاد و امور دارایی را در مجلس رقم زدند.
اما عبدالناصر همتی تنها عضو کابینه دولت چهاردهم نبود که به فاصله شش ماه از آغاز به کار دولت، از قطار دولت وفاق ملی پیاده شد. محمد جواد ظریف، معاون راهبردی رئیس جمهور نیز از دیگر افرادی بود که در روزهای پایانی سال ۱۴۰۳ دولت را ترک کرد. حضور محمد جواد ظریف در جایگاه معاون راهبردی رئیس جمهور، از دیگر مسائلی بود که از روزهای ابتدایی آغاز به کار دولت به یکی از چالش های ملی تبدیل شد. نمایندگان مجلس شورای اسلامی به استناد قانون نحوه انتصاب اشخاص در مشاغل حساس، حضور ظریف را در جایگاه معاونت راهبردی رئیس جمهور غیر قانونی تلقی کردند چراکه فرزندان وی دارای تابعیت مضاعف بودند.
در نهایت پس از ۶ ماه و در ۱۳ اسفند ماه محمد جواد ظریف ضمن استعفا از سمت خود اعلام کرد که به توصیه رئیس قوه قضاییه و برای پیشگیری از فشار بیشتر بر دولت، به دانشگاه باز می گردم. امیدوارم با کنار گذاشتن بنده، بهانه‌ها برای سنگ‌اندازی در برابر خواست مردم و موفقیت دولت برداشته شود.
مسعود پزشکیان، یکی از معدود روسای جمهور ایران اسلامی است که در انتخاباتی زودهنگام سکان ریاست دولت را به دست گرفت. چالش های مختلف از سایه جنگ تا تشدید جنگ اقتصادی هم پای دولت نوپای ایران جلو آمد. اما هیچ کدام از این چالش ها نتوانست در عزم دولت برای رویارویی با مشکلات خللی ایجاد کند. رئیس جمهور منتخب مردم معتقد است که با وفاق می توان سینه به سینه همه بحران ها ایستاد و امید است که در سال جدید با تلاش همه ارکان نظام این وفاق به عنوان چراغ راه عبور مسیر چالش ها پرنور بماند.
انتهای پیام
