وقتی که حواست نیست؛ زیباترینی

خسرو شکیبایی در 7 فروردین 1323 در تهران متولد شد. در شناسنامه نامش خسرو است ولی خانواده و نزدیکان او را محمود صدا می کردند. 

در19 سالگی با معرفی عباس جوانمرد، به صورت کاملا حرفه ای بازیگر تئاتر شد. و فعالیت هنری خود را از سال 1342 با بازیگری تئاتر آغاز کرد، 5 سال بعد یعنی در سال 1347 وارد حرفهٔ دوبلوری شد.

 ماندگار ترین اثر شکیبایی، فیلم سینمایی هامون بود که دراین فیلم به قدری خوب بازی کرد که از هشتمین جشنواره فیلم فجر موفق به دریافت جایزه سیمرغ بلورین شد. همچنین نظر بسیاری از منتقدان و مردم را به خود جلب کرد.

وی در 9 تیرماه 1387 در دومین جشن منتقدان سینمایی، جایزه یکی از برترین بازیگران سی سال سینمای پس از انقلاب را گرفت. او همچنین در بیست و ششمین جشنواره فیلم فجر، بازیگر و گوینده تیزر جشنواره بود.

شکیبایی برای بازی در فیلم کیمیا احمد رضا درویش 1373 بار دیگر برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول از سیزدهمین جشنواره فیلم فجر شد. او سومین سیمرغ خود را هم را برای بازی در نقش عادل مشرقی فیلم سالاد فصل (فریدون جیرانی) گرفت.

شهاب حسینی در گفتگویی عنوان کرده بود: خسرو شکیبایی یکی از بازیگرانی است که زندگی در بازی اش جاری بود. هر هنرمندی که موفق شود خداگونه خودش را از بین مخلوق و مخاطب خود حذف کند، می تواند این چنین ماندگار شود. خسرو شکیبایی هیچ وقت درگیر خودش نبود. ما او را به عنوان شکیبایی می شناختیم، اما خودش تصوری از شکیبایی که ما می شناختیم نداشت. برای خودش لباس فاخری از خسرو شکیبایی ندوخته بود که تنش کند. ما می دانستیم که بود اما خودش متوجه خودش نبود. زندگی او مثل وقتی است که حواست نیست زیباترینی و وقتی حواست هست فقط زیبایی است.

خسرو شکیبایی چون حواسش نبود که چه کسی است به این جایگاه رسید. امیدوارم از این نگاه برداشت بدی نشود اما او واقعا از خودش جدا بود. وی در سنین بالا هم از معصومیت و زودرنجی و درعین حال اشتیاق کودکی برخوردار بود. او از آن دسته آدم هایی بود که در زندگی دو بار متولد می شوند. یک بار به دنیا آمد و یک بار هم با دریافت هایی که توانست به آن دست پیدا کند، دوباره متولد شد.

شکیبایی و یا به قولی؛ عمو خسرو که اکثرا به این نام صدایش می کردند، در 28 تیر 1387 دار فانی را وداع گفت.

انتهای پیام/

دبیر گروه فرهنگ و هنر: رضوان ابوترابی