خودکفایی در تولید گندم یکی از اولویت‌های اصلی هر کشوری است که به امنیت غذایی و اقتصادی آن کمک می‌کند. در جهان امروز، تأمین امنیت غذایی به عنوان یکی از مهم‌ترین مسائل استراتژیک کشورها شناخته می‌شود.
ایران نیز به عنوان یکی از کشورهای بزرگ در تولید محصولات کشاورزی، به ویژه گندم، از این قاعده مستثنی نیست. اهمیت خودکفایی در تولید گندم تنها به دلیل کاهش وابستگی به واردات و حفظ ذخایر ارزی نیست، بلکه نقش کلیدی در ثبات اقتصادی، ایجاد اشتغال و تقویت بخش کشاورزی کشور دارد.
کشاورزان ایرانی با تلاش و کوشش فراوان، سهم بسزایی در تأمین نیازهای غذایی کشور دارند. آنها با مواجهه با چالش‌های متعدد از جمله تغییرات اقلیمی، کمبود منابع آبی و هزینه‌های بالای تولید، همچنان به تولید ادامه می‌دهند.
در این میان، حمایت دولت از کشاورزان و پرداخت به موقع مطالبات آنان نقشی حیاتی در حفظ انگیزه و توانایی آنها برای ادامه تولید دارد. یکی از اقدامات مهم در این زمینه، پرداخت به موقع مطالبات گندم کاران در سال ۱۴۰۲ بود که با استفاده از درآمدهای مالیات تامین شد.
این مالیات از ۹۰ شخص حقوقی که ابر بدهکاران مالیاتی بودند، جمع‌آوری شد. این افراد و نهادها که دانه درشت‌های اقتصاد کشور محسوب می‌شدند، با فرار از پرداخت مالیات، بار سنگینی را بر دوش نظام مالیاتی کشور گذاشته بودند، اما با تصمیم قاطع دولت و پیگیری‌های مستمر، این مبالغ به موقع وصول و به حساب کشاورزان واریز شد.
این اقدام نه تنها به تأمین مالی پرداخت‌های کشاورزان کمک کرد، بلکه به عنوان یک رویکرد عدالت‌محور، نشان‌دهنده اراده دولت در مقابله با فساد و حمایت از بخش‌های تولیدی بود.
پرداخت مطالبات گندمکاران از طریق مالیات، به جای چاپ پول یا استقراض از بانک مرکزی، یک راهکار پایدار و موثر برای کنترل نقدینگی و جلوگیری از تورم بود. این اقدام نه‌تنها به افزایش تولید داخلی و کاهش وابستگی به واردات کمک کرد، بلکه امنیت غذایی کشور را تقویت کرده است؛ همچنین، این رویکرد اقتصادی به کاهش بدهی‌های دولت و افزایش اعتماد عمومی به سیاست‌های مالی کشور انجامید.
در نتیجه، خودکفایی در تولید گندم و حمایت از کشاورزان، نه‌تنها به عنوان یک هدف اقتصادی بلکه به عنوان یک ضرورت استراتژیک باید مورد توجه قرار گیرد. پرداخت به موقع مطالبات کشاورزان و استفاده از منابع مالیاتی برای این منظور، نمونه‌ای از تعهد دولت به امنیت غذایی و اقتصادی کشور است. این تجربه موفق می‌تواند به عنوان الگویی برای سایر بخش‌های اقتصادی و تولیدی کشور نیز مورد استفاده قرار گیرد.
خودکفایی در گندم نقش حیاتی در تامین امنیت غذایی دارد
یعقوب رضازاده نماینده دوره دوازدهم مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در گفت‌وگو با ایرنا با اشاره به اهمیت خودکفایی در گندم، گفت: خودکفایی گندم موضوع بسیار مهمی است و نقش حیاتی در تامین امنیت غذایی دارد. کشاورزان با تلاش بسیار سعی دارند تا این امنیت غذایی در کشور فراهم شود و این امر تنها با حمایت مناسب از آنها امکان‌پذیر است.
وی افزود: یکی از مهم‌ترین جنبه‌های این حمایت، پرداخت به موقع مطالبات کشاورزان است. این اقدام باعث می‌شود که کشاورزان انگیزه بیشتری برای تولید گندم داشته باشند و در نتیجه تولید داخلی گندم افزایش یابد.
واردات گندم هزینه بسیار بیشتری نسبت به تولید داخلی دارد
نماینده مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: پرداخت به موقع مطالبات گندمکاران اقدام بسیار مهمی است که تاثیرات مثبت زیادی به همراه دارد. اگر کشاورزان داخلی گندم تولید نکنند، کشور مجبور به واردات گندم خواهد شد که هزینه بسیار بیشتری نسبت به تولید داخلی دارد.
رضازاده بیان کرد: علاوه بر این، نوسانات جهانی قیمت گندم نیز می‌تواند تاثیر منفی بر قیمت گندم وارداتی داشته باشد. وابستگی به واردات گندم، امنیت غذایی کشور را به مخاطره می‌اندازد و نمی‌توان به گندم وارداتی اعتماد کامل داشت.
پرداخت مطالبات گندمکاران در دولت سیزدهم با استفاده از درآمدهای مالیات
وی ادامه داد: در سال ۱۴۰۲، پرداخت مطالبات گندمکاران توسط شهید رئیسی نشان از تعهد ایشان به امنیت غذایی کشور بود. این پرداخت‌ها با استفاده از درآمدهای مالیات صورت گرفت که نه‌تنها به امنیت غذایی کمک کرد، بلکه راهکاری پایدارتر و موثرتر نیز بود.
نماینده مردم سلماس در مجلس تصریح کرد: این روش باعث شد که مطالبات به موقع پرداخت شود و به جای چاپ پول و استقراض از بانک مرکزی، از طریق مالیات این اقدام انجام شود. این کار به کاهش رشد نقدینگی کمک کرده و نشان‌دهنده مدیریت مالی صحیح و تعهد به تامین امنیت غذایی کشور است.
رضازاده گفت: به طور کلی، پرداخت به موقع مطالبات کشاورزان و خودکفایی در تولید گندم، از جنبه‌های مهمی است که امنیت غذایی کشور را تضمین می‌کند و از وابستگی به بازارهای جهانی و نوسانات قیمت‌های بین‌المللی جلوگیری می‌کند. این اقدامات باید با جدیت و پیگیری مستمر ادامه یابد تا کشاورزان بتوانند با انگیزه و امکانات بیشتر به تولید گندم بپردازند و کشور به خودکفایی کامل در این زمینه دست یابد.
